درد پنهان پشت چهره خندان پاريسيها
تا االن حداقــل روي كاغذ فصل همه جوره بر وفق مراد پاريسنژرمن بوده است: 11 بــرد كه شــامل برد 3 بــر صفر مقابل بايرن مونیخ، بــرد 2 بر صفر در خانه لیون، دو تســاوي و هیچ شكســت، 43 گل زده و تنهــا 8 گل خورده ميشــود. با اين حال آمارها را كه كنار بزنیم، ميتوان احســاس كرد هنوز نميشــود فصــل را براي PSG بيعیب و نقص توصیف كرد. تســاوي 2 بر 2 يكشنبه شــب پاريسيها در خانه مارسي كه با ضربه ايســتگاهي تماشايي ادينسون كاواني در دقیقه آخر بازي از شكست نجات پیدا كردند، يك بار ديگر نشان داد مسائلي وجود دارد كه اوناي امري و شــاگردانش با آنها دست به گريبان هستند.
در سه بازي اخیرشــان (برد 2 بر يك برابر ديژون، برد 4 بــر صفر برابر اندرلخت و تســاوي در خانه مارســي)، پاريســيها عملكردي ارائه كردند كه در آن نشــانههاي ســهلانگاري و غرور به وفور ديده ميشد. آنها پیروزيشــان در اين بازيها را حتمي فرض كــرده و تصور ميكردند به آســاني هم خواهند توانســت ايــن بازيها را ببرند حتي اگر خارج از خانه باشــند و به همین دلیل نمايشــي جالب يا يــك كار گروهي جالب ارائه نميكردند. آنها حريفان خود را دســتكم ميگرفتند و در خانه ديژون هم خوششــانس بودند كــه در آخرين دقیقه بازي از تقسیم امتیازات گريختند.
دچــار غرور شــدن در فوتبــال آفتي طبیعــي اســت مخصوصــا اگــر از زالتان ابراهیموويــچ بپرســید كه حتما به شــما خواهد گفت به هیچ عنوان غرور ضربهاي به حرفه بازيگرياش نزده است اما سهلانگاري و دچار اعتماد بــه نفس بیش از اندازه يك معضل اســت. بعــد از ارائــه نمايشهايي امیدواركننــده مثل پیروزي 6 بــر 2 برابر بوردو، پاريســنژرمن ديگر مانند يك تیم واقعي بازي نكرده اســت بخصوص در بازي مقابل مارســي. در آن بازي هیچ نشانهاي از انســجام گروهي نبود، هیــچ مثلثي در كار نبــود، هیچ گردش توپي هــم در كار نبود. به نظر ميرسید نیمار، كاواني و امباپه اكثر اوقــات ترجیح ميدهند بــه تنهايي حمله كننــد و هفــت همتیمي ديگرشــان فقط مســوول دفاع كردن هستند؛ اينكه توپ را پس بگیرند و دوباره آن را به يكي از اضالع مثلث MCN پاس بدهند. ســپس منتظر آنها بمانند تا گل بزنند.
تعجبي ندارد كه نخســتین گل PSG در مارسي به اين دلیل رقم خورد كه آدرين رابیــون در آن نقش داشــت و با حركتي از میانه میدان زمینه ساز موقعیتي براي نیمار شــد. اين تئوري كه نیمار، كاواني و امباپه فقط با كنار هــم قرار گرفتن ميتوانند يك بازي را ببرند، خیلي ادعاي غیرواقعبینانهاي نیســت. آنها در اكثــر بازيهــا ميتوانند درخشــان بازي كنند و تأثیرگذار باشند اما فقط نميتوان روي اين سه نفر حساب كرد.
مقابــل مارســي، دو مدافــع كناري تیم (الوين كــورزاوا و توماس مونیه) روي هم تنها 5 ســانتر انجام دادند! براي تیمي مانند پاريســنژرمن كه اغلب اوقات مالك توپ اســت، نداشتن مدافعان كناري كه در حمالت شــركت كنند، مسخره است. با اين حال مدافعــان اين را هم به ندرت ميدانند كه نیمار و امباپه از اورلپهاي خود استفاده ميكنند چرا كه ايــن دو مهاجم اهل دفاع كردن نیستند و اگر آنها (مدافعان) هم جلو بروند، تیم در معرض خطر و تهديد حمالت حريف قرار ميگیــرد و به همین دلیل آنها ديگر جلو نميروند.
اينگونه ميشــود كه شــما يك تیم از هم گســیخته تحويل ميگیريد. استعدادي كه در ســه بازي اخیر پاريسيها به نمايش درآمد كامال مشــهود بود و به همین دلیل آنها نتیجه گرفتند اما اوضاع همیشه اينگونه نخواهــد ماند بخصــوص در مراحل پاياني لیگ قهرمانان اروپا برابر تیمهايي كه دقیقاً ميداننــد چگونه بايد از ايــن نقطه ضعف مردان امري براي ضربه زدن به آنها استفاده كنند. مشــكل ديگري كه ممكن اســت به پاريســيها در ادامه فصــل ضربه بزند عدم كنترل اوناي امري بر شــاگردانش است. از نظر فني تیم او چیز خاصي نشان نميدهد و آنقدر معمولي اســت كه اين سوال پیش ميآيد اين مرد اســپانیايي در تمرينات چه كار ميكند. حاال كه تنشهايي هم میان او و برخــي از بازيكنان به وجود آمده اســت، اوضاع سختتر هم شده. PSG شايد براي قهرمانــي در رقابتهــاي داخلي مشــكلی نداشته باشد اما وقتي پاي آزمونهاي سخت لیــگ قهرمانان به میــان بیايد، ضعفهاي زيادي دارد كه ممكن است به ضررش تمام شود و تا قبل از رسیدن به ماه فوريه و آغاز مرحله حذفي بايد برطرف شود.
منبع: سايت