ربیعخواه در نقش محمد علوی
برانکو همیشه بازیکنان بدون نوسان را دوست دارد
نظر شــما درباره ربيعخواه چيست؟ شما هم جــزو مخالفان بــازی كردن او هســتيد يا به تصميم برانكو احترام میگذاريد؟ درباره ربيعخواه دو نــگاه متفاوت وجود دارد؛ با تعــدادی از كارشناســان و عالقهمندان به پرســپوليس بــازی او را نمیپســندند و بــه حضورش در تركيب انتقــاد دارند. درباره اين گــروه بايد به اين نكته هم توجه كرد كه اغلب آنها بی آنكه تمرين تيم را ببينند يا از شرايط ديگر بازيكنان پرسپوليس مطلع باشند انتقاد و پيشــنهاد خود را مطرح میكنند، در حالی كه برانكو هر روز باالی ســر تيم است و بر مبنای داشته ها و شرايط تيمش تصميم میگيرد. امــا گروه دومی كه با برانكو همراه هســتند و تصميم او را درســت میدانند تحليل خود را دارند، اين گروه معتقد است كه برانكو با همين تركيب نتيجه گرفتــه و نمايشهای خوبی از پرســپوليس ديدهايم؛ پس نبايد به تيم برنده و موفق دســت زد و به يك باره چند پســت آن را دســتخوش تغيير كرد. ايــن دو نگاه را داشته باشيد تا مثالی از يك مالقات نه چندان قديمی با برانكو را بازنگری كنيم. هتل المپيك؛ پاييز ســال .94 پرسپوليس در ابتدای ليگ نتايج خوبی نگرفته و پنالتیهای حساســی را هم هدر داده بود. مهدی طارمی آنقدر موقعيــت خراب میكرد كــه هواداران پرســپوليس از دست او ذله شده بودند. برانكو كه سرما هم خورده مقابل ما مینشيند و بحث و گفتوگوی ما شــروع میشود. اواسط بحث به موضوع طارمی و خراب كردن موقعيتهای گل میرســيم. از برانكو میپرسيم كه چرا اول فصل ادينيو را جذب نكــرد يا نيم فصل قصد جــذب ادينيو را نــدارد. داخل پرانتز داشــته باشــيد كه ادينيو در تراكتــور آقای گل فصل پيش شده بود. اما پاسخ برانكو جالب بود: «ادينيو االن به ليگ امــارات رفته و بعد از 8 هفتــه چند گل زده است؟» پاسخ ما اين بود: «هيچ... صفر گل!» برانكــو میخنــدد و بــا حركات صــورت و دســتهايش، به ما میگويد كه ديديد چرا او را جذب نكردم. پاســخ برانكو اين بود: «ادينيو اســتيبل و يكنواخت و مســتمر در گل زدن نيســت. پارســال 15 گل زده اما امسال گلی نزده. من چنين مهاجمی را نمیپسندم.» برانكو در ادامه از ما میپرســد: «طارمی بهتر اســت يا ادينيــو؟» و بعد خــودش در جواب میگويد: «بیشك طارمی مهاجم بهتری است. با اينكه موقعيت خراب میكند اما «استيبل» است! برانكو هميشه برای جذب بازيكن و بازی دادن به نفراتش، تابع يك مالک اصلی اســت. اينكه بازيكنانش كم نوسان باشند مثال اگر بازيكنی 60 است از اين حد پايين تر نيايد و باالتر هم نرود. بر اســاس همين ايده ربيعخواه در تيم پرسپوليس به مهرهای ثابت تبديل شده است. او هيچ گاه 90 نيست و البته هرگز در بازیها، او را در حد 25 يا 30 هم نديدهايم. ربيعخواه همان بازيكن كمنوسان و استانداردی است كه مربی میتواند در هر شرايطی به او اعتماد كند. در گذشته برانكو، تصميمات مشابهی میبينيم يعنــی آن روزها كه ســرمربی تيــم ملی هم بود انتقادات مشــابهی به او وارد بود كه مثال چرا ســيدمحمد علوی كه خوشاستيل نبود و جــذاب و پرهيجان بازی نمیكرد هميشــه يــك پای تركيب اصلی قرار داشــت اما ايمان مبعلی بــا آن نمايشهای فانتــزی و تكنيك تماشاگرپســندش همــواره روی نيمكت و گاهی روی ســكوها- مینشست. در دفاع چپ هم انتقادات مشابهی وجود داشت. مدتها ناجی بداوی مدافع چپ بود؛ بازيكنی بد استيل كه بازیاش دلبری نمیكرد و قد و قواره و شكل بازیاش دلنشــين نبود. بعد از او ســتار زارع مدافع چپ تيم ملی شد كه او هم يكنواخت بازی میكرد و در شكل گرفتن گلهــا و موقعيتهای حســاس و پرهيجان بازی، نقش پررنگی نداشــت. درست در نقطه مقابل يعنی ســمت راســت، حســين كعبی بــا مهدویكيا و علی كريمی مثلثی آتشــين ســاخته بود اما در جناح چپ هميشــه بازی ســرد و يكنواخت بود. در قلب دفاع تيم ملی، تا مدتها جالل كاملی مفرد- كه بيشــتر به كشتیگيرها يا بوكسورها شباهت داشت- در تركيب بود و سهراب بختياریزاده اصال دعوت نمیشد. در بازی سهراب شلختگی نهفته بود، او گاهی پســت بازیاش را ول میكرد و جلو میآمد تا گل بزند. نمونهاش جام جهانی .2006 خالصه اينكه 4 ســال طول كشــيد تا برانكو آهسته آهســته آندو را جايگزين محمد علوی كند و سهراب را به جای كاملیمفرد در تركيب قرار دهد. در پرسپوليس اما شرايط فرق میكند. دست و بال برانكو به نســبت تيم ملی بســته است و او هــر هفته بر اســاس 20 بازيكنی كه در فهرست دارد بايد تركيب خود را بچيند. البته برانكو در گذر زمان تغييراتی در پرســپوليس ايجاد كرده كه قابل انكار نيست. كنار گذاشتن سوشا، عبور از محسن بنگر و رضا نورمحمدی كه خط دفاع پرســپوليس را انحصاری از آن خود كرده بودند. برانكو در هر فصل نمیتواند و نمیخواهدبيش از ســه، چهار تغيير عمده در تيم موفق خود اعمال كند. او آهســته و پيوســته جلو میرود و شــايد ته ذهنش از ربيعخواه راضی نباشــد و او را يــك هافبك تدافعــی ايدهآل نداند، اما مثل منتقدان و كارشناســان، عجول و احساســی تصميم نمیگيرد. او تا زمانی كه هافبكی بهتر از ربيعخواه نخرد، از اين بازيكن «استيبل» و «يكنواخت» عبور نمیكند.