تغییر سیستم یا نیمک نتشیني ستارهها؟

نه كه برانكو خيلي اهل تغيير باشــد اما فصل پيش كمبود بازيكن دست و پاي او را چنان بسته بود كه حتي به وقت نياز هم نميتوانست در سيستم و يا تركيب تيمش دست ببرد. حاال اما نه تنها از كمبود بازيكن خبري نيست، بلكه پرسپوليس در هر پست چند بازيكن دارد و آقاي ســرمربي اين شانس را دارد كه از بين تغيير سيســتم يا جابهجايي بازيكنــان، يكي را انتخاب كند. اگر چه محروميت طارمي، حاشيهنشــيني مسلمان و آسيبديدگي احمــدزاده يك بــار ديگــر ورق را عليه پرســپوليس برگرداند. پروفسور اما به جاي بهانهجويي، با تغيير سيستم (از – 2 4 4 – لوزي به 2 – 4 – 4 خطــي) جاي خالي بازيكنانش را پر كرد و حتــي آمار ميگويد كه از فصل پيش هم بهتر نتيجه گرفته. تيم برانكو هر سه بازي اخير خود در ليگ برتر را در حالي با پيروزي پشت ســر گذاشــت كه حضور دو هافبك دفاعي (كاميابينيا و ربيعخواه) در تركيب پرســپوليس همچنان مورد انتقاد اســت و البته بازگشت احمدزاده و مســلمان كه هر دو مدعي حضور در تركيب اصلي هســتند، ممكن است تركيب فعلي را به هم بزند. به اين دليل كه برانكو عالقهاي به نيمكتنشين كردن بشار رسن نــدارد و حتي اگر چنين كند، از بين مســلمان و احمدزاده يك نفر ميتواند بازي كند. البته كه احمدزاده شــانس بيشتري براي ثابت شــدن دارد كه در آن صورت هم مسلمان و هم رسن بايد روي نيمكت بنشــينند چرا كه بعيد است پروفسور ربيعخواه را بــه خاطر آنها از تركيب بيرون بياورد. او البته براي بازي دادن به ستارههايش يك راه ديگر هم دارد؛ بازگشت به – 2 4 4 – لوزي و حضور دو بازيكن از بين مسلمان، احمدزاده و رسن در تركيب اصلي. اگر چه با توجه به مقاومت برانكو مقابل تغييرها، احتماال او نيمكتنشيني مسلمان و رسن (بعد از بازگشت فرشاد احمدزاده) را به تغيير سيستم ترجيح خواهد داد.