تختي و مرگ چند فرضيه اي

جهان پهلوان در 17 دي 1346 یعني دقیقا 50 ســال پیــش در چنین روزي در هتل آتالنتیک تهران چشــم از جهان فرو بســت. او دو روز پیشتــر یعنــي 15 دي وصیتنامهاش را در دفترخانه اسناد رسمي شــماره 202 و با تعیین کاظم حســیني بهعنوان قیم تک فرزند دلبندش بابک امضا کرده و به ثبت رســانده بود. درباره دالیل و چگونگــي مرگ وي اخبــار متضادي در جامعه پخش شــد. رژیم فاســد محمدرضا کوشــید مرگ وي را خودکشي جلوه بدهد و در روزنامههاي عمده تحت سلطه خویش در روز 18 دي نوشــت که تختي به سبب باال گرفتن اختالفات خانوادگی دســت به این کار زده اســت و در آن مطالب کوشش شــده بود پایان دوران قهرماني وي و یاس و بالتکلیفي پــس از آن، بهعنــوان عامل تکمیلي اقدام جهان پهلوان توصیف شــود. با این حال مرگ تختي بسیار مشکوک بود و مردم بر این باور بودند که ساواک و سایر نیروهاي وابســته به سلطنت او را به سبب محبوبیــت عظیمش و به علــت مخالفت وي با رژیم ستم شــاهي به قتل رسانده و بقیه امور را صحنــه چیني کردهاند. تختي از ســال 1343 بــه بعد بارها به ســازمان جهنمي ســاواک احضــار و از او در ارتباط با فعالیتهاي سیاســياش بازپرسي شده بود ولي جهان پهلــوان ذرهاي هم در برابر آن زور ورزان پوشــالي و کاذب کم نیاورده بود. تاریخ نگاران معتقدند رژیم شاه پس از سالها تالش بينتیجه براي نزدیک کردن تختي به دربار و احساس استیصال سرانجام قطع امید کرده و نقشه پایان دادن به زندگي وي را کشــید و به واقــع در یک ماجراي چند وجهي و چند فرضیــه اي، این هنوز مقبولترین و منطقيترین فرضیه و توضیح تلقي ميشود. شاید هم پرمعناترین واکنش به مرگ تختی را یکی از روزنامههای مطرح داشت. آن روزنامه تیتر زده بود: «غالمرضا، غالمرضا را کشــت». این تیتــر دو وجهی کنایهای بود که شاپور غالمرضا عامل اصلی مرگ تختی بوده.