مهمترين بازی کیروش

بیشــترین توجه کارلوس کیروش روی بازی نخســت ایــران در مرحله نهایی جام جهانی فوتبال 2018 متمرکز شــده و آن دیدار بــا مراکش در روز 25 خرداد 1397 در شهر سنپترزبورگ روسیه است. سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران در همین راستا دو بازی تدارکاتی را برای کشــورمان ترتیب داده است که حالت شبیهسازی را دارد. بازی اول 27 اســفند امسال در تهران پشت «در»های بســته و مقابل لیبی است و دیدار دوم در دهه اول فروردیــن 1397 مقابل الجزایر در خاک اروپا (احتماال شــهر وین، پایتخت اتریش)، ملیپوشــان از طریق این دو بازی متوجه میشوند روش مبارزه موثر با مراکش چیست و مقابل آنها چگونه باید عمل کرد تا در درجه اول شکســتی حاصل نیاید و در نگاه دوم و خوشبینانهتر یک برد و 3 امتیاز ارزشمند به ثبت برسد.

اهمیت سترگ این دیدار و پیروزی در آن از آن روست که اگر حاصل آید، تیم ملی ایران به بهترین روحیه ممکن برای دو مسابقه بعدی اش در گروه دوم جام جهانی بیست و یکم نایل خواهد شــد. کســی انتظار و ادعا ندارد که ایران در دیدارهای دوم و سومش اسپانیا و پرتغال را هم مغلوب کند اما اگر تنها امتیازات حاصله ما در آوردگاه روسیه نیز همین پوئنهای صید شــده احتمالی در نبرد با مراکش باشــد، میتواند با رساندن رتبه سومی گروه به ما یک نوع پیروزی و بازگشت محترمانه به کشور در پایان دور نخست به حساب آید و اگر فراتر از این را هم ممکن بدانیم و ایران مثال با تساوی گرفتن از پرتغال 4 امتیازی و تحت شرایطی سخت و بعید و خوشاقباالنه صعودکننده شود، سهم پیروزی احتمالی مقابل مراکش در آن بســیار زیاد خواهد بود. عکس این فرآیند نیز صادق است، یعنی اگر یوزهای ایرانی مغلوب میدان مراکش باشند، احتماال به لحاظ روحی چنان تنزل میکنند که جمع کردن آنها بســیار سخت میشــود و با روحیهای لرزانتر و شکنندهتر مقابل دو رقیب بعدی خود خواهند ایســتاد. تک امتیاز حاصل از یک تساوی احتمالی با مراکش هم البته دستاورد باارزشی خواهد بود اما پایان امیدهای اندک صعودمان خواهد بــود زیرا برای چنان صعودی باید پرتغالی را ببریم که هر چند در زمان قهرمانی در یورو 2016 ایدهآل و کمنقص نبود و از خوشاقبالیهای زیادی بهره گرفت اما تیمی بسیار فنی و خطرناک است و در روز خوبش قادر به غلبه بر هر حریفی نشان میدهد.

شــکل بازی لیبی و الجزایر که هر دو مثل مراکش از شمال آفریقا میآیند، شباهت محسوسی با روش کار مراکشــیها دارد و شاید از بهترین رقبا برای شبیهسازی دیدار با این رقیب باشــند. کیروش البته چندی پیش دیداری با توگو را هم جور کرد که حاصل آن برد 2 بر صفر شــاگردان وی بود اما روش کار توگوییها به عنوان یکی از کشــورهای آفریقای ســیاه و متعلق به مناطقی به جز شمال این قاره با مراکش فرق میکند و اصول و پایههای بازی دو تیم تا حدی ناقض یکدیگر اســت. توگو البته به لحاظ قوای جسمانی و دوندگی در طول مســابقه عملکردی مثل ســایر آفریقاییهــا دارد اما آینه تمام نمای مراکشیها همان دو تیمی هستند که نامشان را آوردیم و میتوانند کیروش و شاگردان او را در مســیری مناســب برای لمس بازی مراکش و تعیین راههای مهار آن قرار بدهند و ماکتی نه چندان کوچک و شــاید هم برابر برای تیمی باشــند که در اولین دیدار ایران در مرحله نهایی جام جهانی بیســت و یکم مقابل ما صفآرایی میکند و از قضا بهترین نتایج را در میان تیمهای شاخص آفریقایی در یک سال اخیر گرفته و کمترین باختها و بیشترین پیروزیها را داشته است.

کیروش که در شــناخت اینگونه ظرایف و طراحی اســتراتژیهای درست مبارزاتی ید طوالیی دارد و بدرســتی تشــخیص داده که کلید و مقدمه هر چیزی که میخواهیم در روســیه کســب کنیم یک بازی خوب و نتیجهای مطلوب مقابل مراکشیها است و در عین توجه عمیق و بلیغ به دو حریف اروپایی تیم ملی و تالش برای شــبیه سازی نسبی برای آنها در جریان دیدارهای تدارکاتی بعدی، هم و غم خود را روی مراکش گذاشــته و براســاس تجربه نسبتا قابل قبولی که او برای یوزها و جامعه فوتبال ایران در جام جهانی قبلی به جا گذاشت، بعید است که در گمانهزنی جدیدش هم اشتباه کرده باشد.