این نسل جوان درخشان

تنیس روی میز ایران البته مقاطع درخشان متعددی داشــته اما نسلی که اینک این ورزش را به پیش میراند، جوانترین و درخشانترین نسلی اســت که در سالهای معاصر در این ورزش مشاهده شده و رنسانســی واقعی را پایه گذاشته است.سرآمدان این نسل برادران عالمیان هستند و البته شــروع درخشش آنها به بیش از 10 ســال پیش برمیگردد. به جز آنها پینگپنگ ایران البته مسنترهای موفقی مثل افشین نوروزی را هم داشــته اما این یک حقیقت مسلم اســت که تنیس روی میز کشورمان از 1385 به بعد بر پایه شــور جوانترهایش به سمت جلو حرکت کرده و برخالف نســلهای قبلی که هر یک به ستارهای مسن با 25 سال ســابقه ابقا در تیم ملی تکیه داشتند، روی کاکل جوانترها حرکت کرده است.

کار بزرگ نیما در یوکوهاما در رقابتهای اخیر پینگپنگ کاپ آســیا که سی و یکمین دوره این پیکارها بود و در شهر یوکوهامای ژاپن برگزار شــد، نوشاد عالمیان راه به جایی نبــرد و در همان مرحله گروهی حذف شد اما برادر کوچک او نیما عالمیان از گروهش باال آمد و در نهایت به رتبه هشــتم رسید. حتی در پیکارهای کاپ آســیا که فقــط با دعوت از برگزیــدگان پینگپنگ قاره صــورت میپذیرد و برخالف رقابتهــای قهرمانی تنیس روی میز آسیا و یا بازیهای آسیایی بسیار کم جمعیتتر است، کســب چنین رتبهای اســباب افتخار به شمار میآید، بخصوص که در این مسابقهها بنا و روال کار بر اســاس دعوت از بهترینهای قاره است و نه یک فراخوان عمومی و نه با حضور هر بازیکن متوسطی.

صعودها و نزولهای نوشاد نوشاد اولین بازیکن جوانی بود که در نسل فعلی اوج گرفت و پس از سه چهار سال یکهتازی او و رســیدنش به جمع 40 نفــر اول جهان که واقعهای شــگرف بود، وی به نزولی چند ســاله تن داد که امری قابل فهم با احتســاب خســته شدن روحی و اشباع وی از بردهای پرشمار قبلی بود و در این مدت نیما که چند ســالی دیرتر از وی شــروع به جلب نظر کرده و طبعا تشنهتر و پراشــتهاتر بود، پله پله باال آمد، به طوری که در موارد و سالهایی چند از نوشاد پیش افتاد. حاال کــه هر دو آماده و کم و بیش در یک ســطحاند و در مســابقات رودرروی آنها حکم پیروزی هر بار به نام فــرد آمادهتر میخورد، باید در نگاهی کلیتر بر این نکته تاکید ورزید که هر دو برادر با همت واالی خود این باور را جا انداختهاند که در این ورزش هر چه جوانتر، بهتر و هر چه پویاتر و شفافتر، موفقتر. از امیر تا مجید احتشامزاده پیرترها البته همــواره در تنیس روی میز ایران جایگاه بسیار واالیی داشتهاند. شصت سال پیش، در نسلی که هوشــنگ بزرگزاده اسباب فخر این ورزش شــد، امیر احتشامزاده به مدت 25 ســال بر این ورزش حکومت کرد و او رفته و نرفته، شاهد شــروع حکومت پسر مستعدش یعنی مجید احتشامزاده بود. مجید که 10 سالی اســت «رسانه»ای شــده و در سالهای اخیر به عنوان مجری برنامه رادیویی ورزش از شــبکه تهران حضوری محســوس در ایــن عرصه دارد، مثل پدرش یــک ربع قرن ملیپــوش بود و از جمله کسانی که بارها ناکام کرد تا این موقعیت را برای خود حفظ کند، همین برادران عالمیان بودند ولی نه نوشــاد و نیما بلکه نعمت و رحمت عالمیان که مازندرانیاند و در دهه 1360 و نیمه اول دهه 1370 مثل فواد کاســب و ناصر نجفی بارها به پر و پای مجید پیچیدند و ســرعت او را گاهی کند کردند اما هرگز ماشین موفقیتهای وی را متوقف نســاختند. نوشــاد و نیما پسران بالنده رحمت هســتند و رحمت همانی بود که با دست راست بازی میکرد و نعمت چپ دست بود. اینک در نســل جدید نیز این نســبت بین عالمیانهای مدرنتر برقرار اســت به طوری که نوشــاد با دست چپ توپ میزند و نیما با دست راست. پایان حکومتهای تک نفره بــرادران جدیــد عالمیــان در عیــن دستاوردهای ممتازشان و با همت سایر اعضای نسلی که در میانشان یک نیروی مطلقه وجود ندارد، از ایجاد حکومتهــای تک نفره طوالنی مــدت در تنیس روی میز جلوگیری کردهاند. نه اینکه چنین حکومتهایــی و دایرکنندگان آن آدمهای بدی باشــند اما گستردگی یک ورزش میطلبد که نفرات بارز و شــاخص آن هر سال حکومت را دســت به دست کنند و هیچکس به مدت بیش از 20 ســال و حتی 5 یا 10 سال در رده اول ورزشاش نمانــد و حتی مالین چینی و یان اووه والرنر ســوئدی بــه رغم دو دهه مطرح ماندن هرگز چند ســالی متوالی شماره یک این ورزش نمانده بودند. اضافه بر این نســل جدید تنیس روی میز آموخته است که از هر فرصت و میدانی برای خودنمایی بهره گیرد و کار امروز را به فردا نیندازد و با فدراســیون مهرداد قارداشی است که با ایجاد فرصتهای متعدد برای آنها از راکد شدن مجدد آبها در این ورزش جلوگیری کند و نســلهای کنونی را به پویشی وادارد که برای نســلهای بعدی و نوجوانان و خردساالن کنونی هم امیدبخش باشد. راهیان مسیر عالمیانها امــروز هــر کســی کــه در جامعــه پینگپنگ راکت به دست میگیرد هر چند چیزی مثل دستاوردهای برادران عالمیان را برای خودش هدف میگذارد اما با اندیشــه یک پیش باخته مقابل حریفان ولو نامدارتر قرار نمیگیرد.

نتیجه چنین روحیاتی است که ایران را در ردهبنــدی تیمــی پینگپنگ مردان جهان تا رده 25 باال آورده و برای زنان نیز که بزرگترین نماد هشــت ســال اخیرشان ندا شهســواری بوده رتبه 36 را به ارمغان آورده اســت. همین رتبهها و نشــانهها به مــا میگوید کار ما برای صعود بیشــتر در جــداول تیمی جهان و حتی آســیا (که به لحاظ کیفی با سطح جهانی یکی است زیرا قدرتهای شــرق آسیایی را در برمیگیرد) همچنان سخت اســت اما اگر نوشاد و نیما پختهتر عمل کنند و به سنین اوج بهرهدهی خویش برسند و از درون نسل جوانتر یکی دو نوشــاد و نیمــای تازه ســر برآورند، ما میتوانیم در جداول آســیایی و جهانی به رتبههای تحسینبرانگیزتری دست یابیم و کاری کنیم کارستان و کم سابقه. این یک موج سرشار از امید و نور است که به آسانی متوقف و تمام نمیشود.