«تيام»راهرانشانداد

استقالل كه عصر ديروز در ادامه ليگ برتر فوتبال كشور در تبريز با گسترش فوالد مصاف كرد، البته در 50 روزی كه از مامه تيام به سبب مصدوميت وی بینصيب مانده، ضرری نكرده و نــوار طاليی بردهای متوالــیاش را حفظ كرده است اما اين مهاجم ســنگالی و عملكردش در همين مدت كوتاه نشانگر مكانيسمهای تهاجمی مفيدی اســت كه از ديرباز در فوتبال اروپا داير بوده و جای خالیاش را اينك بيش از هر زمانی در فوتبال ايران حس میكنيم.

بهرههای آموزش درست

مامه تيام البته در ليگهای اروپايی كه به آنهــا پای نهاده، چندان موفــق نبوده و كارنامه او سرشــار از نيمكتنشــينیهای پرشــمار و يــا حضورهای يك نيمــهای و 30 دقيقهای در تيمهايــی - مثــال در ايتاليا - اســت كه خود آن تيمهــا نيز معموال محلی از اعراب نداشــته و تيمهای درجه ســوم تلقی میشدهاند. با اين حال اصل آموزش درســت و تمرين اصولی در باشگاههايی كه كارشــان مبتنی بر علم فوتبال حرفهای اســت از تيام مهاجمی ساخته كه تا پا به فوتبال ما گذاشــت، تأثيرهای محسوسی را سبب شد و كاری كرد كه سران استقالل تمامی مســاعی خود را برای حفظ وی به كار گيرند و هم و غمشان ديگر جذب مهاجمان ولو مستعد داخلی نباشد كه حتی «بهترين» سالهای اخير آن - سجاد شهباززاده - فراز و فرودهايی بيش از حد و نزولهايی از ســر حسابگریهای غلط حرفهای در كارش داشته است.

زبان واحد

فوتبال در هر جای دنيا كه در نظر بگيريد، الاقل به اصول حرفهای زبان و عملكرد يكسانی دارد و رويكرد به خارجیها زمانی شكل میگيرد كه نيروهای داخلی ديگر جوابگو نباشند و تيمها نتوانند با نفرات موجود به اهداف خويش برسند، كم آوردن كم يا زياد اكثر مهاجمان ســالهای اخير استقالل چه در دورانهای امير قلعهنويی و صمــد مرفاوی و چه در اعصــار حضور پرويز مظلومــی و عليرضا منصوريان بــه اين معنای مســتقيم بوده كه اوال شمار مهاجمان شاخص و كارگشــای وطنــی و فورورادهای مقيم وطن كمتر از آنی اســت كه تصور میكنيــم و ثانياً وقتی لژيونرها را نيــز به ذهن میآوريم متوجه میشــويم عملكرد اين افراد نيز سال به سال و از اين فصل تا آن فصل به قدری متفاوت اســت كه انگار دو آدم متفاوت بودهاند و نه يك فرد كه بيالن كاریاش در هر فصل محاسبه شده باشد.

دو نمونه روشن

رضا قوچاننژاد در جمع لژيونرهای قديمی و كاوه رضايی هم در جمع ملیپوشــان جديد و مهم آبیپوشهای سابق روشنترين نمونهها در اين زمينه هســتند. گوچی كه فصل پيش 20 گل برای تيم سراسر متوسط هيرنفين در ليگ هلند زد، امســال به سبب شناسايی شدن روش كارش توســط رقبا حتی سايهای از گذشتهاش به ويژه در نيم فصل اول نشان نداده و با اينكه در نيم فصل هم رونــد گلزنیهايش را تا حدی از ســر گرفته اما تفاوتهايش با فصل گذشــته چشــمگير و وسيع اســت. كاوه رضايی هم در نيــم فصل اول ليگ بلژيك كه هنــوز به اندازه كافی شناسايی نشــده بود گل كاشت و نه تنها خودش درخشش فردی زيادی داشت بلكه تيم همواره متوســط شــارلروا را تا نقطههای باالی جدول ردهبندی ليگ باال كشــيد و رسانههای فراوانی را به تحســين خود واداشت اما در نيم فصل دوم كــه هم عطــشاش فروكش كرد و هم رقبا راه خنثیســازی او را قدری آموختند، شمار گلهايش به شــكلی آشكار پايين آمده و بازیاش نيز همانقدر كوبنده و ضربتی نيســت كه كارلوس كیروش را چندی پيش واداشــت با تعديل برنامههای قبلیاش درباره خط حمله تيم ملی وی را نيز فرابخواند و به دفعات بسنجد و به احتمال قوی او را نيز به جام جهانی بيست و يكم خواهد برد.

نقطه اوج

نحوه بازی تيام و ضربهزنیهايش در داخل و اطــراف ۸1 قدم و جاگيریهای او در محوطه جريمــه در زمان ارســال توپهــا از جناحين حساب شده و درسی برای سايرين بوده و البته نقطه اوج كارش كه از فوتباليســتهای ايرانی كمتر ديدهايم، ضربــه زدن در حالت حركت و قطع كردن توپهای ارســالی به سمت دروازه و پرتاب كردن پايش به ســمت توپ در لحظات و شــرايطی است كه مدافعان حريف توقعاش را ندارند.

نگاهی اميدوارانه به آسيا

عملكردهايی از اين دست به استقالل ياری رساند كه حتی فراتر از ذوبآهن امتيازگيرترين تيم نيم فصل دوم ليگ باشــد و اميدواریها به حدی رسيده است كه هم تيام و هم باشگاهش از يك همكاری مشــترك مؤثــر برای فتح قلل آســيايی حتی در همين فصل میگويند، فصلی كه با آمدن شــفر و بال و پردادن به برنامههای اين آلمانی هوشيار و ســپس اضافه شدن تيام بــه يك خط حملــه كمثمر تبديل بــه يكی از موفقترين «نيمفصلهای دوم» در تاريخ حيات اســتقالل شــده و از حد و حدود بازيابی آبیها توسط عليرضا منصوريان در نيم فصل دوم سال پيش نيز فراتر رفته است.

در راه کسب عنوان بهترين

تيام شــايد بهترين مهاجم خارجی تاريخ ليگهای ايران نباشــد اما اگر عملكرد اخيرش را ادامه بدهد، شــايد با پشتســر نهادن امثال ادينيوی برزيلی كه چند سال در مس كرمان و تراكتورسازی درخشيد و عمادرضای عراقی كه در سپاهان گلهای باارزشــی میزد، به چنين عنوانی دســت يابد، هرچند خيلیها مدعیاند تيام با همان شــش، هفت بازی كه برای آبیها در هميــن مدت اندك انجام داده، از اين نفرات فراتر رفته و به حدود و ثغوری تازه رسيده است. از ايــن منظر تيام حتی راه درخشــش فوری و آنی را به همه خارجیهايی نشــان داده كه در آينده دور و نزديك جذب ليگ ما خواهند شــد و البته برای فورواردهــای ايرانی هم درسآموز بوده است.