كشتی فرسوده درگوشه اسکله

استفاده دوباره از مردودهایی مثل گادوین منشا به سبب کمبود نفرات و همچنین آشنا شدن هر چه بیشتر رقبا با سیستمهای بازی پرسپولیس و ریختن ترسشان از این تیم و مهمتر از تمامی اینها تقویت چشمگیر رقبایی مثل استقالل، سایپا و ذوبآهن در ماههای اخیر نشانههایی است که میگویند فصل بعد کار سرخها به مراتب سختتر و برای تکرار قهرمانیشان به غایت دشوارتر خواهد بود

یــادآوري آخرین حرفهاي برانکو ایوانکوویچ با ایرانورزشــي شــاید بهترین مقدمه باشــد براي این مطلــب؛ جایي که ميگفت: «تا امــروز هیچ روزي را بدون هدف و بدون برنامه پشــت ســر نگذاشتهام. همیشه رویاهایي در ســر دارم. ما تازه ابتداي راه ساختن تیم و باشــگاه هستیم و هدف بزرگمان این اســت که همه با هم براي رشد و توســعه پرســپولیس در همه زمینهها تالش کنیم و تا به این هدف نرسیدهایم، دست نکشــیم. در دو سال پیشرو وظیفه من فقط کار با بازیکنان تیم نخواهد بود، بلکه باید براي شــکل دادن به ســاختار باشــگاه و ســاختن یك باشــگاه کامال حرفهاي کمــك کنم. بنابر این در روزهــا و هفتهها و ماههاي آینده خیلي خیلي خیلي کار خواهیم داشــت. آنقدر که نميدانم این دو ســال براي انجام همه آنهــا کافي خواهد بود یا نه.»

خوشــبينیهای برانكــو ايوانكوويــچ حيرتبرانگيز اســت اما به نظر میرسد بخشی از چيزهايی كه او طــی روزهای اخير بر زبان رانده فقط روحيه دادن به سربازانی است كه نه اشتهای ســابق را دارند و نه برخالف او به ايمن بودن راه پيشرو اطمينان نشان میدهند. سرمربی كروات و ۳6 ســاله تيم فوتبال پرســپوليس پس از سه ســال حكومت مطلقه بر مهمتريــن ليگ ايران كــه فصل اول آن به خاطر كجســليقگی وی در استفاده مكرر از يك دروازهبان پر اشتباه منجر به هديه دادن عنوان قهرمانی به استقالل خوزستان شــد، به نقطهای رســيده كه هر چقدر بيشتر به ادامه آن نگاه میكند خطر و ناشناختگی را بيشتر حس میكند تا امنيت و آشنايی را. اينكه وی به رغم وجود ايــن حقيقت بارز باز از برتریهای به زعــم وی بیچون و چرای تيمش میگويد با اين هدف اســت كه اوال رقبا را به ادامه عزم راســخ پرسپوليســیها مطمئن سازد و ثانيا به شاگردان سير و اشباع شدهاش هشــدار بدهد كه نبايد به آنچه كســب كردهاند قانع باشند و فصل بعد هم بايد جانفشانی كنند.

برداشتن پا از روی پدال گاز

شــكهايی اساســی در مورد قسمت آخر ماجــرا وجــود دارد. از يك ســو تيمهايی كه زياد برنده میشــوند، حوصلهشان سر میرود و براساس پيشينهای تاريخی و رفتاری تكراری پا را از روی پــدال گاز برمیدارند و كوشــشهای ســترگ قبلــی، ديگــر در حركاتشــان رويت نمیشود. در ورزش تيمهايی پيروز میشوند كه تشنه موفقيت باشــند و برای آن جان بدهند و تكنيك صرف و تاكتيك ولو برتر برای اين مهم كافی نيســت. شــواهد هفتههای اخير به وضح میگويد پرسپوليس بعد از قهرمانی مطلقاش در ليگهای شــانزدهم و هفدهم بسان يك كشتی فرســوده در گوشه اسكله لنگر انداخته و حال و نای حركت دوباره را ندارد. نه اينكه از كار افتاده باشد و روغن و پارو و موتور محرک نداشته باشد اما شوری كه از وجود آن برمیخاست و آن قوای درونی كه جوشــش زندگــی را از آن به اطراف ســاطع میكرد به سمت خاموشی و آرامش ولو موقتی سوق يافته است.

عجز مجدد در شكستن ركوردها

دشــواری بــزرگ پيــش روی ايوانكوويــچ بخشــيدن همان ســرعت ســابق به اين كشتی مســتعمل در آبهايی است كه توسط كوسههای تشنه ناامنتر و برای مســافران خطرناکتر شده است! پرســپوليس برای دومين سال متوالی بعد از قطعی كردن قهرمانــی زودهنگامش آرام و كم خطر و پر اشــتباه شده و در حالی كه میتوانست با شكســتن ركورد امتيازگيــری در ليگ حتی از مرز ۰۷ پوئن هم بگــذرد، روی ۱6 امتياز متوقف ماند و با پيروزی مقابل سپيدرود هم به حدنصاب فصل قبل نرسيد كه آن نيز دربردارنده هفتههای پايانی پر اشــتباه و سرشــار از لغزش بود. در آن ليگ پرســپوليس در هفتههای پايانی در تهران با ذوبآهن به زور ۳ بر ۳ مساوی كرد و يك بر صفر در مشهد مغلوب سياهجامگان شد و امسال به هر دو تيم ذوبآهن و ســايپا باختــه و به پيروزی بر پديده اكتفا كرده است.

توجیههای ناكافی

زنده و گرسنه ساختن يك تيم سير شده از هنرهای يك مربی به حساب میآيد و بهانههای فقدان انگيزه يــا لزوم ذخيره انرژی و توان برای ديدارهای آســيايی (كه الجزيــره امارات انتظار ســرخها را میكشــد) هر چند كامال بیربط و بهانههايــی به كلی واهی نيســتند اما كافی هم نشــان نمیدهند. اگر قبول نتايج منفی اخير و رســيدن مجدد تعداد باختهای پرسپوليس به عدد ۴ – درست مثل فصل پيش - و بالغ شدن شمار گلهای خوردهاش به عدد ۵۱ (نزديك به فصل گذشته) همه توجيههايی را دارد كه پيشتر از آن ياد كرديم، پراشتها نكردن دوباره اين تيم برای فصل بعد عارضــهای خواهد بود كه برانكو هيچ جوابی برای آن نخواهد داشت. البته دليلی برای بدبينی صددرصد وجود ندارد و بازگشــت اميد عاليشــاه و نيروی بالقوه تمامی نفرات فعلی تيم چيزهايی است كه پرسپوليس میتواند روی آنها حساب كند اما نداشتن حق خريدهای آن و لزوم اســتفاده دوباره از مردودهايی مثل گادوين منشــا به ســبب كمبود نفرات و همچنين آشنا شــدن هر چه بيشــتر رقبا با سيستمهای بازی پرســپوليس و ريختن ترسشــان از اين تيم و مهمتر از تمامی اينها تقويت چشــمگير رقبايی مثل اســتقالل، ســايپا و ذوبآهن در ماههای اخير نشــانههايی اســت كه میگويند فصل بعد كار ســرخها به مراتب ســختتر و بــرای تكرار قهرمانیشان به غايت دشوارتر خواهد بود و شايد در پايــان ثمرهای را ندهد كــه در اين دو فصل داده است.

قبول واقعیت

هميــن كه برانكو هم پذيرفته كار ســختتر خواهد شــد و میگويد اين بار تيمش نه با برتری فزونتر از ۰۱ پوئن بلكه با شــش امتياز اختالف قهرمــان خواهد شــد، نشــان از پی بــردن او به مشــكالت موجود و سختیهای تكان دادن دوباره تيمــی را دارد كه آنقدر برنده شــده كه ديگر به اندازه گذشته تشــنه آن نيست. پرسپوليس عصر ديروز پيش چشــم هوادارانش چهارمين قهرمانی ليگ برتر و دومين قهرمانی متوالیاش را جشــن گرفــت اما قهرمانــی بزرگتر و واقعــی آن زمانی خواهد بــود كه ليگ هجدهم را با همان شــور و شــوق و انرژی و حرصی آغاز كنــد كه در نقطه شــروع دو ليگ اخير از جانب آنها مشــاهده شده بود. چيزی كه الاقل اينك در مورد آن شكهايی اساسی وجود دارد.