تسخير كانالها به دست گوارديوال

راز قهرماني منچسترسيتي در ليگ برتر چه بود؟

اوتمار هيتسفلد، ســرمربي سابق بوروسيا دورتموند و بايرن مونيخ درباره «زون قرمز» صحبت ميكرد، منطقه مركزي بيــرون محوطه جريمــه در زمين فوتبال. او باور داشت هر تيمي با كنترل اين منطقه ميتواند كنترل بازي را در اختيار داشــته باشد. اگر در نيمه زمين خودي مانع شــويد كه حريف در اين زون صاحب توپ شــود، او را مجبــور ميكنيد كه به مناطق كناري زمين برود و هرچند ســانترها هم ميتوانند خطرناك باشــند، احتمال گل شدن آنها كمتر است. در نيمــه زميــن حريف داشــتن بازيكنــي كه در زون قرمــز بتواند توپ بگيرد و زمان كافي داشــته باشــد، تهديد بزرگي براي حريــف خواهد بود، چرا كه فرصت شوتزني و فرســتادن توپ از منافذ بين دفــاع دارد. به مرور زمان تيمهــا اهميت زون قرمز را دريافتند و با اســتفاده از دو هافبك دفاعي سعي كردنــد آنجا را كنترل كنند، پــس خطر به منطقه ديگري منتقل شــد. منچسترســيتي مخصوصا لبه زون قرمز كه هيتســفيلد روي آن تاكيد داشــت را هدف قرار ميدهد، يعنــي فضاي بين مدافع مياني و مدافع كناري. آگاهي از شــكنندگي اين منطقــه موضوع جديدي نيست. هنگام بازي با چيدمان 4-4-2 هر مهاجمي با كمترين آگاهي تاكتيكــي تالش ميكند در اين منطقه جايگيري كند. شــايد مدافع مياني و مدافع كنــاري هركدام فكر كنند كــه ديگري اين مهاجم را مهار ميكند و او بدون مزاحم باقي بماند. شــايد هم هر دو بــراي مهار يك بازيكن بروند و در بخش ديگري از خط دفاع فضايــي بهوجود بيايد. اگر هم يكي از آنها ايــن مهاجم را مهار كند، او ميتواند به منطقــه مدافع ديگري برود و ســاختار دفاعي را به هم بريزد. اين ايده ظاهرا ساده هنوز در باالترين سطح فوتبال كاربرد دارد. تيري آنري كه بهعنوان كارشــناس به شبكه اســكاي ميرود، توضيح داد كه گوارديوال در بارســا از اين روش اســتفاده ميكرد. هدف از اين كار به هم زدن ســاختار دفاعــي حريف و يارگيري آنهاســت. آنري گفت: «اگر من بيــن مدافع مياني راســت و مدافع راست ميايستادم و در سمت ديگر ساموئل اتوئو اين كار را ميكرد، ناگهان چهار مدافع حريــف گرفتار ميشــدند. دو مهاجم كناري كه در عرض هستند و به ســمت داخل حركت ميكنند، تهديدي جدي محســوب ميشــوند و چهار مدافع حريف نميتوانند موقعيتشان را ترك كنند.» هدف از اين كار اين بود كه براي مســي بهعنوان شــماره 9 كاذب يا ژآوي و اينييســتا در خط مياني فضاي بيشــتري بهوجود بيايد. نفوذهاي دني آلوز در تيم بارسا پيچيدگي ديگري براي ساختار دفاعي حريف بود. تاكتيك ســيتي بر همين اساس و با تفاوت ناچيزي طراحي شــده و گوارديوال بــراي دو كانالي كه بين مدافعان مياني و مدافعان كناري وجود دارد، اهميت ويژهاي قايل است. او مثل زمان مربيگري در بايرن، زمين تمرين ســيتي را به 20 منطقه تقسيم كرده اســت. بر اين اســاس نبايد بيش از سه منطقه در يــك خط طولي و بيــش از دو منطقه در يك خط عرضي همزمان اشــغال شــود. اگر بازيكني به يك منطقــه جديد ميرود و در يك خط طولي شــاهد حضور چهار بازيكن هســتيم، يكي از ســه بازيكن قبلي بايد از آن خط خارج شــود تا بازيكن صاحب توپ هميشه دو يا سه گزينه براي پاس دادن داشته باشــد. تقســيمبندي خاص زمين اهميت دو كانال بين مدافعان مركــزي و مدافعان كناري را يادآوري ميكند. فصل گذشــته يكي از نقاط قوت چلسي در آرايش 3-4-2-1 چيدمان اين بــود كه دو هافبك دفاعي (كانتــه و ماتيــچ) و دو مهاجم متمايــل به داخل زمين (هــازار و پدرو يــا ويليان) ايــن كانالها را بــه خوبي كنتــرل ميكردند. منطقه اســتقرار اين مهاجمان طوري بود كه با محل اســتقرار مدافعان مياني، مدافعان كناري و هافبكهاي دفاعي حريف همخواني نداشت. در تيم گوارديوال كوين ديبروين و داويد ســيلوا از شروع فصل قبل بهعنوان «شماره هشت آزاد» بازي ميكردند و مهاجمان كناري هم حركات پيشبيني نشدهاي به سمت داخل داشــتند تا اين كانالها را اشــغال كنند. تفاوت بزرگ ســيتي با چلسي اين بود كه ســيتي به جاي مدافــع – بال كناري از بال استفاده ميكرد. گوارديوال فصل را با ســه مدافع مركزي شروع كرد. البتــه مهمترين دليل اين تصميم اين بود كه بتواند همزمان از آگرو و ژســوس در خط حمله اســتفاده كند. بدين ترتيب آرايش ابتداي فصل سيتي -2-2 3-3 (يا حتي )3-1-4-2 بود و با 3-4-2-1 چلسي تفاوت داشت. ســيتي با اين روش به دو برد و يك تساوي رسيد، ولي شش بازيكن تهاجمي تيم معموال در يك خط قرار ميگرفتند، چرا كه گاهــي دو مهاجم مركزي براي فضاسازي عقبنشيني ميكردند. بعد از تغيير آرايش به 4-3-3 اين اشــكال ديگر ديده نشــد و سيتي توانســت به بردهاي متوالي 6 بر صفر مقابل واتفورد و 5 بر صفر مقابل كريســتال پاالس برسد. نقش فرناندينيو بهعنوان سپر مقابل خط دفاع چهار نفره تيم حياتــي بود، بهويژه اينكــه هر دو مدافع كناري گاهي اجازه داشتند همزمان نفوذ كنند. آرامش ادرسون، دروازهبان تيم هنگام مالكيت توپ هم عامل مهمي در استحكام عقب زمين سيتي بود، بهويــژه در بازي مقابل تاتنهام كــه او با چند پاس بلند دقيق توانست خط فشــار حريف را بشكند. او همچنين از ســيتي در برابــر ضدحمالت محافظت ميكــرد، هرچند در بازي مقابــل ليورپول در ليگ قهرمانان اين تدبير كافي نبود.

مترجم: آرمن ساروخانيان

گوارديوال زمين تمرين سيتي را به 20 منطقه تقسيم كرده است. بر اين اساس نبايد بيش از سه منطقه در يك خط طولي و بيش از دو منطقه در يك خط عرضي همزمان اشغال شود.