دو بازنده در ساعت صفر
مناقشه كيروش و باشگاهها بر سر بازيكنان
پايان رقابتهاي ليگ برتر و جام حذفي به معناي پايان فصل فوتبال ايران اســت. فصلي كه با همه فراز و نشــيبهايش با قهرماني دو قطب سنتي ايران در دو جام به پايان رسيد تا فصلي جذاب را تجربه كنيم. پايان تمام اين جذابيتها، البته با يك شور ملي همراه است. آغاز پروسه آماده ســازي تيم ملي براي حضور در جام جهانــي تا با فاصله گرفتن از تمامي كريهاي رايج فوتبال باشگاهي به سمت فوتبال ملي شيفت كنيم. پروسهاي جذاب و هيجان انگيز كه آرام آرام اتمسفر ملي بر فوتبال ايران مســتولي ميكند و رنگها همه در برابر تيــم ملي و هيجان جام جهاني بهعنوان بزرگترين جشنواره ورزشي جهان رنگ ميبازند. با اين وجود همه اين اميدواريها و هيجانات خيلي زود رنگ ميبازد. آنجا كه تيم ملي اردوي جديد خود را براي حضور در جام جهاني آغاز ميكند در حاليكــه تنها 5 بازيكن در اردوي تيم ملــي حضور دارند و خبري از بازيكنان اصلي داخلي نيست. برگزاري بازيهاي مرحله يك هشــتم ليگ قهرمانان آسيا در دهه پاياني ارديبهشــت سبب شده تا باشــگاهها بازيكنان خود را در اختيار تيم ملي قرار ندهند و چه نگران كننده كه سه باشگاهي درگير ليگ قهرمانان آسيا هســتند كه تقريبا تمامي بازيكنان داخلي تيم ملــي را در اختيار دارند؛ يعني پرسپوليس، استقالل و ذوب آهن. كارلوس كيروش در برنامه زمانبندي خود براي آماده ســازي در مسير جام جهاني، بازي با ازبكستان و سوريه را در فاز اوليه پيش بيني كرده تا بازيكنان داخلي را در اين دو بازي محك زده و آخرين آزمون و خطاهاي خود درباره نفرات شاغل در ليگ برتر را انجام داده و به جمع بندي نهايي برسد. ايــن برنامهاي اســت كه كي روش تقريبا از يك ســال پيــش و قبل از بازيهاي ايــن فصل ليگ آن را تدوين كرده و به فدراســيون ارائه داده اما حاال به وقت شــكار و بزنگاه همان اتفاقي رخ داده كه قابل پيش بيني بود. طفره رفتن باشگاهها از بازيكن دادن به تيم ملي همان اتفاقي بود كه همه از جمله كارلوس كيروش آن را پيشبيني ميكرد و در نهايت حاال به همان نقطه رسيدهايم؛ نقطه صفر. كارلوس كيروش از مدتها پيش براي حل اين مناقشه يك پرسش كليدي را مطرح كرده بود؛ اينكه بايد اولويت بندي كنيم كه فوتبال ملي و نمايش آبرومند در جام جهاني براي ما اهميت دارد يا موفقيت در عرصه باشگاهي و ليگ قهرمانان آســيا. او با طرح اين پرســش هوشمندانه ميخواست تا اهالي و هواداران فوتبال را متوجه اهميت موضوع كند و فضا را به ســمت و سوي ملي گرايي پيش ببرد. او در توصيف موفقيت در جام جهاني يك جمله جذاب را به كار برد: «نميخواهيم جوجه اردك زشــت جام جهاني باشــيم» كنايهاي عميق و مغزدار كه كي روش قصد داشت با تاثيرگذاري اين جمله افكار عمومي را با خود همراه كند. از ســوي ديگر باشگاههاي حاضر در ليگ قهرمانان آسيا نيز از زاويه خود ماجرا را تحليل ميكنند. سه باشگاهي كه در كنار سپاهان و تراكتورسازي تقريبا تمام موجوديت فوتبال ايران را تشــكيل ميدهند و ســرمايههاي اصلي فوتبال ايران را در اختيار دارند. سه باشــگاه حاضر در ليگ قهرمانان آســيا با همان فرمول كليشهاي و پذيرفته شــده در جغرافياي فوتبال كه بازيكن ســرمايه باشگاه محسوب ميشــود و دســتمزد و مزاياي وي توسط باشــگاه پرداخت ميشود و از همين رو مالكيت آن براي باشــگاه است، استفاده از بازيكنان خود را در اين برهه حســاس و كليدي حق خود ميدانند. ضمــن اينكه براي آنها موفقيت در ليگ قهرمانان آسيا از منظر مادي و معنوي ارزشي دوچندان دارد و به تعبير آنها و هواداران پرشمارشــان دســت كمي از موفقيت در جام جهاني نخواهد داشت. ايــن گــزاره البتــه اشــتباه نيســت و ميتــوان بــه آن اســتناد كرد امــا در ســوي ديگــر ماجــرا نيــز بايــد بــه كارلــوس كــيروش و اســتداللهاي فنــي، تشــخيص و كاردانــياش اعتمــاد داشــت. آنچه ســبب يك دوقطبي نگران كننده در فوتبال ايران شــده. دوقطبي كه در نهايت به نظر ميرســد اگر هر دو طرف در آن بازنده نباشند، الزاما برنده هم نخواهند بود.