بازيكنان تيم ملي انگيزه ندارند

بازي تيم ملي واليبال در هفته نخست ليگ ملتها روند مشخص و يكساني داشت و بازيكنان ســعي ميكردند با خطاي كم و ريسك پايين و استفاده از تجربه باال، بازي كننــد. اتفاقا اين آرايش را هم خيلي خوب اجرا كردند اما به نتيجه خوبي نرســيدند. دليل اينكه نتيجه الزم هم كســب نشــد، كامال مشــخص اســت. ايــن آرايش ديگر جواب نميدهد. زمانــي اين آرايش جواب ميداد كه بازي ما براي حريفان شــناخته شــده نبــود. االن ديگر همه تيمهــا ما را ميشناسند و دست ما را خواندهاند.

كادر فني تيم ملي در طول سه مسابقه مقابل فرانسه، اســتراليا و ژاپن تغييري در آرايش بــازي تيم به وجود نياورد و از همه ظرفيت تيم هم استفاده نكرد. چند بازيكن از فهرســت 14 نفره تيم ملي، در اين سه مسابقه حتي براي يك امتياز هم وارد زمين نشدند.

نوع بازي تيم ملي نشان ميداد كه اين تيم هدفي ندارد و فقط در اين مســابقات شركت ميكند. اين اتفاق پس از بازيهاي المپيــك بــه وجود آمــده اســت و ديگر شادابي و جنگندگي گذشته را در اين تيم نميبينيم.

گويا مسابقات براي برخي بازيكنان تيم ملي تكراري شده اســت و ديگر انگيزهاي ندارند. در حالي كه بازيكنان تيمهاي بزرگ جهان، سالهاســت در سطح اول مسابقات حضور دارند و در رقابتهاي باشــگاهي هم مسابقاتي به مراتب پرفشارتر از ليگ ايران پشت ســر ميگذارند اما هميشه آمادگي و انگيزه خود را حفظ ميكنند.

البته ســعي شده تعدادي چهره جوان به تيم اضافه شوند اما اسم كاري كه انجام شده جوانگرايي نيست زيرا جوانگرايي فقط در نيمكــت ذخيرهها اتفاق افتاده اســت. جوانگرايي بايد به صــورت تدريجي انجام شود نه اينكه چند ســال هيچ تغييري در تيم ملي ندهيم و ناگهان چند بازيكن را از رده نوجوانان وارد بزرگساالن كنيم.

بــه هر حال مــن بــاور دارم كه براي انتخــاب بازيكنــان تيــم ملــي بايــد به شايســتگي آنها توجه شــود نه تاريخ تولد آنها. شايســته ساالري مهمتر از جوانگرايي است.