جام جهاني، مقدمهاي براي قهرماني آسيا
همه منتظريم. منتظر يك اتفاق. اتفاقي به نام صعود. قبل از اين اتفاقهاي بزرگي رقم زدهايم؛ صعود بيدردسر به جام جهاني، صعود بهعنوان نخستین تیم، صعود بدون گل خورده(تا قبل از بازي آخر مقدماتي كه حكم فرمالیته داشت و قبل از آن صعودمان به جام جهاني را قطعي كرده بوديم). اتفاقهاي بزرگتر و شیرينتر را هم قبال رقم زدهايم. پیروزي در جام جهاني كه در يك مسابقه تاريخي رقم خورد و تا االن تكرار نشده. حتي نمايش درخشان مقابل آرژانتین هم ميتواند يك اتفاق ويژه براي فوتبال ايران در جامهاي جهاني باشد اما اتفاق اصلي چیزي جز صعود به مرحله دوم نیست.
صعود همان اتفاقي اســت كه ماموريت بزرگ تيم كيروش و شــاگردانش به حساب ميآيــد اما همچنان افق دوردســتي به نظر ميرســد و با چراهاي بزرگ، دست نيافتني و فوقالعاده دشــوار خواهد بود. در واقع بعد از قرعهكشــي جام جهاني و قرار گرفتن در يكي از دشوارترين گروههاي ممكن برخي از روياها رنگ باخت و داستان صعود همچنان در حد كالفي پرگره باقي ماند تا فقط عدهاي از خوشبينترينها در روياهاي خود مشغول خيالبافي شوند. امروز اين گروه خوشبين كه البته تعدادشــان كم هم نيست مدام تصوير اتفاقات خوش را به صورت ســريالي كنار هم ميچينند و اينطوري پازل صعود تيم ملي به مرحله حذفــي را تكميل ميكنند تا حداقل توي دل شــان لبخند بزنند و براي شــروع مسابقات اشتياق كافي داشته باشند.
اينهــا ميگويند مراكش تيمي نيســت كه شكســت دادن آن دشوار باشد، اسپانياي قدرتمنــد را هم ميشــود متوقف كرد و اگر اين مهم رخ دهــد ديگر براي صعود، گرفتن يــك امتيــاز از پرتغال آنقدرها هم ســخت نخواهد بود. اين داســتاني بود كه چهار سال قبل هم ميتوانســتيم در روياهايمان ببافيم و پيش برويم. حتــي تا آنجا پيش رفتيم كه شرايط به ســودمان شــد و با وجود تسليم شدن مقابل مســي در دقيقه 89 بازي دوم، با پيروزي مقابل بوســني ميتوانستيم صعود كنيم كه حقيقت يك تيم درجه 2 اروپايي به روياهايمان رنگ نااميدي پاشيد و واقع گرايي و منطق جاي خوشبيني افراطي را گرفت.
امروز خوشــبينها مدام از صعود حرف ميزننــد. از اينكــه مراكش رنــار برخالف تبليغاتي كــه روي مهرههاي خارج رفتهاش ميشود تيمي متوسط در حد ايران خودمان است كه با در نظر گرفتن جزييات تاكتيكي دقيق، فشــار روي خط دفاع شــكنندهاش و البته بهره بــردن از اســتعدادهاي ايراني شكســتش داد. خوشــبينها از اشــتباهات احتمالــي خط دفــاع اســپانيا ميگويند. از اينكــه ميداننــد پيكه مدافع مياني شــش دانگي نيســت و راموس با خشونت يا زيركي بازيكنان ما ميتواند تيمش را بدون كاپيتان، تنها بگذارد. اين گروه خوشبين به ضعفهاي ريز و درشت پرتغال حتي با فوق ستارهشان اذعان دارند و حتي شكســت قهرمان اروپا را جلوي چشم بارها تجسم كردهاند.
خوش خيالي و خوشــبيني البته كه در فوتبال چيز خوبي اســت. در جام جهاني اين داستان شيرينتر و جذابتر هم ميشود چرا كه شايد سالهاي ســال فرصت رويارويي با امثال اينيستا و رونالدو را پيدا نكنيم و اينجا همان نقطهاي است كه فانتزيهايمان بدون حد و مرز بيرون خواهد زد و هر كس ميتواند بهترين تصويرهاي ذهنش را با بهترين نتيجه ممكن بيرون بريزد و با خيالها و روياهايش خوش باشــد. امروز همه مردم و دوستداران تيم ملي ميتوانند خوشــبين و خوش خيال باشند و در روياي صعود غوطه ور شوند اما از رسانهها نخواهيد كه سوار بر اين موج، موازي با احساســات گرايي دوســتداران تيم ملي نقشي فراتر از رسالت خود ايفا كنند.
امروز و با در نظــر گرفتن واقعيتهاي موجــود و ظرفيــت حريفان، موج درســتي در رســانه ملــي و برنامــه مربــوط به جام جهانــياش راه افتــاده كه ميتوانــد نگاه و ذهن فوتبالدوســتان ايرانــي را آماده كند و اينجا در رســانههاي مكتوب نيــز اين نگاه بايد پرورانده شــود. اينكه همــه از تيم ملي فوتبالمان نمايش خوب، منطقي و كوبنده را انتظار بكشيم اما توقع صعود نداشته باشيم و اينطوري فشــار را روي بازيكنان مستعد تيم ملي بيشتر نكنيم. هر مسابقه جام جهاني در نرمالترين حالت فشاري به اندازه 30 مسابقه حساس باشگاهي و ملي مقدماتي دارد و تنها بايد تنشها و فشارها را در روزهاي باقيمانده تا ديدار با مراكش كاســت تا از استعدادهاي ناب فوتبال ايران فقــط فوتبال طلب كنيم. آنچه امــروز منطق فوتبــال از تيم ملي در جــام جهاني طلــب ميكند مســاله صعود نيســت و بهترين نمايش ممكــن از بهترين فوتباليســتهاي ايران تمام آن چيزي است كه دنبالش ميگرديم. در واقع اينكه صعود را براي تيم ملي تبديل به مســاله نكنيم امروز مهمترين مساله ماست. ميتوانيم به صورت كامال منطقي خوشــبين و اميدوار باشيم اما با خــوش خياليهاي هيجاني بار اضافه روي دوش تيم مليمان نباشيم.
آنچه بايد مساله تيم ملي باشد كيفيت فوتبالي است كه اين بار در مهمترين آوردگاه فوتبال ارائه خواهد كرد. امروز هم بايد منتظر بمانيم و ببينيم تيم مليمان نسبت به چهار سال قبل چقدر بهتر و چقدر جهانيتر شده. واقعيت اينكه با تمام كاســتيها و اختالالتي كه در مسير آمادهســازي مد نظر كادر فني تيــم ملي به وجود آمد، آنچه براي تيم ايران اتفاق افتاد در حد يا فراتر از اســتانداردهاي آمادهسازي تيم ملي در ادوار گذشته بود.
تيم ايران ششــمين مربــي گرانقيمت جام جهاني را در اختيــار دارد و با گروهي از بازيكنــان حاضــر در اروپــا گام به اين مســابقات بزرگ ميگذارد پس ميتوان به اندازه با اســتعدادها و اســتانداردهاي اين تيم انتظار چيزي بهتر از آنچه چهار ســال قبل ديده بوديم، داشــته باشــيم و از اين مجموعــه طلب كنيــم. امروز بايــد از تيم مليمــان فوتبالي با طــروات تر، جذابتر و البته هدفمندتر بخواهيم. البته كه رســيدن به جزييــات تعيين كنندهاي مثل باال بردن ميزان مالكيت تــوپ و خلق موقعيت نه بر اساس ضدحملههاي سريع مقابل غولي مثل اســپانيا يا قهرمان اروپا دشــوار خواهد بود اما همين كه نشــانههاي اين پيشرفت را در بازيهايمــان ببينيم برايمان كفايت خواهد كــرد و به اندازه كافي اميدوار كننده خواهد بود. اين همان چيزي است كه ميتواند براي تيم ملي مساله باشد و به تيم ايران در مسير هدف اصلي و قابل دسترســش كه قهرماني جام ملتهاي آسياســت كمك خواهد كرد. مسالهاي كه در ميان تمام ماجراجوييهاي كيروش و شــاگردانش از البه الي جمالت آنهــا بيرون ميزند و منطبق با واقعگرايي و منطق فوتبال ايران است.