فقط جوانترها به جاكارتا میروند
اينكــه بوكــس در بازیهای آســيايی 2018 چه میكند، بــا دقت صددرصد قابل پيشبينی نيســت اما محدوديت گزينش و گســيل فقط سه بوكســور به جاكارتا محل انجام اين مسابقات عمال فرصت و مجال پرواز كامل را از اين رشته گرفته است.
مشتزنی ورزشی است كه ايران به كسب افتخار در آن خو گرفته است. اين قصه، قصه تازهای نيســت و اين پروســه از بيش از 0۶ ســال پيش آغاز شد اما دوران طاليی بوكس ما در دهههای 19۷0 و 1980 ميالدی شكل گرفت كه گاه به كســب ۳ مدال طال هم در مسابقات قهرمانی آسيا منجر میشد. پس از پيروزی انقالب شــكوهمند اسالمی وقتی با همت حاج احمــد ناطق نوری بوكس از يك تعطيلی اجباری چند ســاله خارج شــد و به جاده فعاليت رسمی بازگشت، اعصار روشنی در دهه 1990 تحقق يافت و در ســالهای 2000 تــا 201۴ هم بد نبوديــم اما پس از آن ديگر چيزی نبودهايم كه میتوانستيم (و بايد) باشيم.
كدام پوستاندازی؟ حسين ثوری جوان كه جای ناطق نوری كاركشــته را از اوايل زمســتان ســال پيش گرفتــه، در فاصله كمتر از 80 روز تا شــروع آوردگاه جاكارتا از شــكوفايی و پوستاندازی در اين رشــته میگويد كه ديدن و لمس آن توسط ساير ناظران بسيار سخت است.
جوانگرايی صــورت گرفتــه در دوران كوتاه رياســت وی چيز بدی نبوده است اما از يك ســو جاكارتا جای كم تجربهها نيست و شرق آســيايیها در اوزان ســبك و ساير غرب آســيايیها در اوزان سنگين و ازبكها در تمامــی ردههــا و وزنها صحنــه را در اختيار خواهند داشــت و آنجا عرصه ما نشان نمیدهد و اينكــه به يك جوانگرايی كمی تا قسمتی بد وقت دلخوش باشيم مشكلی از ما حل نمیكند.
يك باور نااميدكننده بدتر از همه اينكه به داليلی شايد موجه و شــايد هم ناموجه ســران ورزش و مديران بوكــس به اين توافق اجباری رســيدهاند كه تيم ملی ما فقط در ســه وزن راهی جاكارتا شود كه آن اوزان 9۶ 9۴، و ۵۷ كيلو هستند. شركت نكردن جابر روزبهانی بوكسور برتر ۵ سال كشورمان كه حداقل وزن طبيعی بدنش 81 كيلو و شركتكننده دائمی مسابقات اين وزن است، طبعا از خسرانهای بزرگ ناشی از اين تصميم است ولی ضرر عظيمتر اين است كه از قبل نزد خــود به اين توافق و باور تلخ رســيدهايم كه در اوزان پرشمار بوكس عمال كارهای نيســتيم و اميدهايمان محدود است و بهتر اســت دنبال چيزهايــی نرويم كه در دسترسمان نيست.
از بيشترين تا كمترين در حالی كه حتی تنيس به رغم نداشتن اميد به كســب ولو يك مدال، شــش مسافر در هيات اعزامــی به اندونــزی دارد، پايين آمدن ســهميه اهالی مشــتزنی تا حد ۳ نفر ســند ناكامی بوكسیها و اعضای جامعه اين ورزش است. ناكامی از آن رو كه نتوانستهاند نيروهايی را در ســالهای اخير بســازند كه همگان را متقاعد كنند مرد ميدانهای سخت جاكارتا هستند و ناكامی مضاعف از آن جهت كه تا همين 20 سال پيش وقتی بحث اعزام ورزشكارانمان به مسابقاتی المپيك گونه به ميان میآمد، مشــتزنی هميشه دست پيش را داشــت و از دارندگان بيشترين نماينده در هياتهای اعزامی بود. اين را كه اين مســاله به قوت و نفوذ ناطق نوری باز میگشت يا به قدرت ذاتی بوكس ما به اهالی فنی میسپاريم اما اين نكته مبرهن است كه فدراسيون فعلی بوكس در متقاعد كردن ســايرين به توان و كارآيیاش مشكل داشته و در يك دوره گذار يا برزخی به ســر میبرد كه معموال محصول جواب ندادن سياستها و خطمشیها و نقشه راههای ترســيم شده برای يك ورزش توسط مديران مربوطه است. بازگشت بیحاصل پرتجربهها در اين ميان دو ســه بوكسور پرتجربه و ميانسال و اگر صريحتر بخواهيد بدانيد سجاد مهرابی و فروتن گلآرا به صحنه بازگشــته و به تمرينات خود شدت بخشيدهاند تا به تيم كوچك اعزامی به هجدهمين دوره بازیهای آســيايی راه يابنــد اما فدراســيون «حامی جوانــان» بوكس بــه آنهــا بیاعتنايی كرده اســت. ثوری در ميانه خــرداد ماه میگويد: «قدم كهنــهكاران و زبدههای بوكس مبارك اما اگر قرار باشد فقط يك هيات سه نفره در جاكارتا حاضر داشــته باشيم، عقل و انصاف حكم میكند كه همان جوانها را بفرســتيم زيرا امروز و آينده متعلق به آنها اســت حال آنكه ميانســاالن چيزی برای آينــده ما در بــر ندارند. از زمان آغاز كار اين فدراســيون كارهای زيادی برای شــكلگيری مجدد تيم ملی و رســيدن آن به ســطحی باالتر انجام شده كه نقطه شروع آن مســابقات انتخابی تيم ملی در حدود شش ماه پيش بود. هر چه هســت بر اساس اين پروسه معدل سنی تيم ملی مشتزنی بزرگساالن تا رقم شگفتانگيز 21 ســال پايين آمده و اين چيزی است كه بايــد آن را پاس بداريــم و از ميانه يك راه روشن و مثبت به سمت عقب برنگرديم. بايد به جوانترها اعتماد كرد و اين تنها راه برای يك بهروزی واقعی و ادامهدار است.»
درخواست بیثمر معلوم نيست اگر فدراسيون بوكس كه همچنان به اكبر احدی به عنوان ســرمربی تيــم ملــی بيــش از گزينههــای خارجی (منجمله خيمنــز كوبايی كه چندی پيش رفــت) اعتماد دارد و اين همه روی انتخاب و گسيل جوانها و آن هم در قالب يك تيم كوچولــوی ۳ نفره تاكيد داشــته، چرا از به ميدان آمدن مسنترهايی مثل فروتن گلآرا و شركت او در مسابقات اخير وزن 0۶ كيلو جلوگيری نكرده و بهتر بگوييم به چه سبب از همان زمانها مسنترها را مطلع و متقاعد به اين واقعيت نكــرده كه الاقل در جاكارتا چارهای جز رويكرد به جوانها نيست. ثوری میگويد به كميته ملی المپيك درخواست داده تعداد اعزامیهــای بوكس به اندونزی را حداقــل تا ۵ نفر باال بياورد اما حتی خود او نيز معترف اســت كه شانس زيادی برای تغيير دادن ايــن معادله وجود ندارد و مرغ بوكس فعال فقــط ۳ پا دارد و بايد به آينده اميد بســت. آيندهای كه البته معلوم نيست فدراسيون فعلی در ادامه تدوين و همراهی آن چه ميزان سهم و دست خواهد داشت.
اميد به درخششی موهوم ثوری البته بــه رو آمدن جوانترهايی ارزشمند در بوكس میبالد و رضا سليمانی را پديده تازه ســبك وزنهــا مینامد و از اشــكان رضايی و ســجاد محمدپور هم به نيكی ياد میكند و معتقد است كه شورای فنی بوكس توجهی بليغ به پروســه انتخاب ملیپوشان برای جاكارتا و ميدانهايی نظير آن دارد و آناليز دقيق كار مشــتزنان واجد شــرايط هرگز از دستور كار خارج نمیشود امــا اين يك نقصان اســت كه با پيشــينه طوالنیمان در درو كــردن مدالهای ميان وزن بــه بــاال (و بهتر بگوييم در ســنگين وزنهــا) اينك به درخشــش موهــوم و نه چندان شدنی در اوزان سبك دل بستهايم و در حالی به اردويی تداركاتی در مغولستان (و سپس احتماال در تايلند) چشم دوختهايم كــه به نظر میآيد مشــكل و كمبود اصلی اين رشــته نه اردوها و برنامههای تداركاتی بوكس بلكه كل نگرش حاكم بر اين ورزش باشــد كه طبعا اين برنامههــا و تداركات از درون آن بيرون میآيد.