آفریقا نباید سوار موفقیت فرانسه شود

ضربالمثلــی قدیمــی میگوید: «موفقیت، پدرهــای زیادی دارد» اما کمتر موفقیتی به اندازه قهرمانی تیم ملی فرانسه در جام جهانی مورد ادعا قرار گرفته. پانیل جوزف در سیانان نوشــت: «پیروزی 4 بر 2 فرانسه برابر کرواسی پیروزی مهاجرانی از همه جا بود». در سراسر دنیا اشارات زیادی به تنوع نژادی تیم فرانســه شــد: حدود دوسوم تیم رگ و ریشه مهاجر دارند.

پرســروصداترین ادعا اما از قاره آفریقا آمد و بیش از نیمی از بازیکنان فرانســه به تبار خود خوانده شــدند. ساندی اولیســه بازیکن و مربی سابق تیم ملــی نیجریه در توییتر نوشــت: «باالخره آفریقا نخستین قهرمانیاش در جــام جهانــی را به دســت آورد با رنگهای فرانســه». ویلیــام روتو، معــاون رییــس جمهــوری کنیا هم فرانســه را «تنها تیــم آفریقایی جام جهانی» توصیف کرد. اینها بیشــتر به شوخی شبیه است، قارهای که بدترین عملکرد خود را در 36 ســال گذشته داشت و برای نخستین بار بعد از جام جهانــی 1982 هیچ تیمی از این قاره به مرحله حذفی راه پیدا نکرد، مشتاق بود سهمی از موفقیت را بردارد.

امــا کارن عطیــه در مقالهای در واشنگتنپست به خطرات انطباق تیم فرانســه بهعنوان یک تیــم آفریقایی اشــاره کرد و نوشت: شادی درخشش سیاهها در فضاهای با اکثریت سفیدها این ایده هولناک را تقویت میکند که مهاجران ســیاه باید سوپرمن باشند تا ارزش تعلق به جوامع با اکثریت سفید را به دســت آورند. عــدهای حتی به «آبیها» هم راضی نیستند و میگویند خود فرانسه به آفریقا تعلق دارد.

شــاید این حــرف غلط نباشــد اما اشــکالش اینجا اســت که رهبران آفریقایی به جــای توضیح اینکه چرا آفریقاییها باید از قارهشــان بروند تا موفقیت را تجربه کنند، سعی میکنند در موفقیت تیم فرانســه خودشان را شریک کنند؛ آفریقاییها چرا باید خطر مــرگ در راه مهاجرت در قایقهای با جمعیت چند برابر استاندارد را به جان بخرند تا شاید آرزوهایشان را در کشور دیگری جستوجو کنند؟

کنیا که هیچ وقت قدرت فوتبالی آفریقا نبوده، پیش از این طعم چنین نوعی از ســهمخواهی را چشــیده. در ســال 2008 و بعــد از انتخاب باراک اوبامــا بهعنــوان رییــس جمهوری آمریکا، کنیــا تعطیل رســمی اعالم کرد و مقامات این کشور میخواستند خودشــان را به نحوی به این انتخاب ارتبــاط دهنــد اما همــان موقع هم اعتراف شد که اگر پدر اوباما پسرش را به کنیا میآورد و نمیگذاشــت همراه مادرش بماند، داســتان شکل دیگری میگرفــت و رییس جمهــوری آینده آمریکا هرگز چنین فرصتی به دســت نمیآورد.

به هر حال، آفریقا به جای اینکه سوار موفقیت فرانسه شود و به دنبال ســهمی از آن باشد، بهتر است دالیل ضعف خود را جستوجو کند که عمدتا به خاطر نخبگان فاسد است. کنیا مثل دو ســال قبل و المپیک ریودوژانیرو، تصمیم گرفت مقامات سیاســی خود را به روســیه بفرســتد نه ورزشکاران و مقامــات اجرایی ورزشــیاش را تا برگزاری چنین مســابقاتی را بیاموزد. در این قاره، فساد در فوتبال به شدت وجــود دارد و ســوءمدیریت به همراه بودجه ناکافی باعث ناکامیشان شده، شــاید اینجا جای خوبــی برای تالش برای پیداکردن پاسخها باشد.

منبع: واشنگتنپست

پنج فصل اســت که در رئال مادرید بازی میکنــد، 189 بازی انجــام داده، 88 گل زده و 11 جام برده کــه چهارتایش لیگ قهرمانان بوده. حاال بعد از انتقال کریســتیانو رونالدو به یوونتوس، ســتاره گرت بیل میتواند در زمین سانتیاگو برنابئو بدرخشد.

رئال مادرید در تابستان 2013 برای خرید بیل رکورد جهانی را شکست و امیدوار بود این ولزی جایگاه رونالــدو که آن موقع چهار فصل در مادرید بازی کرده بود، را بگیرد. احســاس میشد مادرید میخواهد بیل، رونالدوی بعدی باشــد در حالی که فوقستاره پرتغالی خودش همچنان عالی بود.

به هر حــال با حضور بیل تیم منســجم شــد. معمای نبردن لیگ قهرمانــان برای 12 سال حل شــد، در فصل اول حضور بیل، رئال اللیگا را از دســت داد اما بردن لیگ قهرمانان و جام حذفی بیشتر از جبران بود. شروع و گل او باعث پیروزی رئال در کوپادل ری شــد و با گل او رئال در فینــال لیگ قهرمانان 2 بر یک از اتلتیکومادرید پیش افتاد، آن گل زمینهســاز پیروزی 4 بر یک سفیدپوشان شد.

بیل با وجود مصدومیتهای متعدد بهترین بریتانیایی تاریخ رئال است حتی میتوان گفت بهترین بریتانیایی تاریخ فوتبال اســت اگر در نظر بگیریم که از بریتانیا خارج شده، افتخارات زیادی به دســت آورده و ثبات داشته است. اما بازی در کنار نام و درخشش رونالدو هیچ وقت برای بیل آســان نبوده، بارها میشد این حس سنگین را در بازیاش مشــاهده کرد. اگر بیل یک گل خارقالعاده میزد، رونالدو خوشــحال نبود. در فینال لیگ قهرمانان امســال، رونالدو فرصت پیدا کرد که به بیل به خاطر گل قیچی برگردانش بــه لیورپول تبریک بگوید که منجر به یک قهرمانی دیگر شــد امــا ناراضی به نظر