کرانچار ترس کاشت، شکست درو کرد

شخصیت مرد کروات تیم را به المپیک میبرد؟

یکی از تیمهایی که به هدف کســب تجربه در راستای آماده ســازی بهتر برای به دســت آوردن جواز حضور در المپیک 2020 راهی رقابتهای آســیایی شد، تیم فوتبال امیــد بود. تیمی که اولویتش در این رقابتها قهرمانی نبود اما در عین حال توقع میرفت نیم نگاهی هم به سکو داشته باشد یا الاقل در بین چهار تیم نهایی این بازیها قرار بگیرد و قــدری آبرومندانهتر از این بازیها کنار برود. تیم فوتبال امید ایران شــاید به لحاظ آماده سازی عقبتر از تیمهایی همچــون کره جنوبی بــود اما به دلیل در اختیار داشــتن بازیکنانــی که اغلب تجربه بــازی در تیمهای لیگ برتری را داشــتند، میتوانست با نتایج مطلوبتری از این رقابتها کنــار برود اما بیالنی که از تیم امید ایران در این بازیها بر جا ماند در نهایت یک تســاوی، یک برد و دو شکســت بود که کارنامه قابل قبولی محســوب نمیشود. امیدها البته در مرحله گروهی با صدرنشــینی به کار خود خاتمه دادند تا در ظاهر مقتدرتــر از دیگر تیمهای همگروه جلوه کنند اما این صدرنشینی در شرایطی به دست آمد که همه تیمها 4 امتیازی بودند و تیم ایران تنها به دلیل داشتن تفاضل گل بهتر در جایگاه نخســت قرار گرفت. مرتبهای که در باطن فکــری مربیان تیم امید و حتی بازیکنان جایگاه مناســبی نبــود و آنها پیش از بازی با میانمار در فکر از دســت دادن رتبه اولی و فرار از تقابــل با کره جنوبی بودند که با وجود شکســت تحقیرآمیز به میانمار اما باز هم با قرار گرفتن در جایگاه نخست به کارشان خاتمه دادند تا مشخص شود در انتخاب اســتراتژی فرار از کســب رتبه اولی گروه نیز دچار اشتباههای فاحشی شــده و مربی بزرگی همچون کرانچار نیز نتوانســته به درســتی برای رســیدن به چنین هدفی برنامهریزی کند. این شکست در شرایطی در کارنامه فوتبال ایران ثبت شــد که کرانچار به لحاظ اســم و تجربه حقیقتا نسبت به تمام مربیان این رده در جایگاه باالتری قرار داشت اما مرد کروات با کولهباری از تجربه هم نتوانســت با فوتبال ایران به نقطه قابل توجهی برسد و در نهایت از این بازیها کنار رفت. شــاید اگر کرانچار تصمیمهای آیندهنگرانهتری اتخــاذ میکرد و مســائل روحی و روانــی حاصل از باخت تعمــدی به میانمار را در ذهن تجزیــه و تحلیل میکرد با نتایج بهتری مسابقات را ترک میکرد اما او حاال هم رقابت در میدان بازی را باخته و هم اخالق را. شکست تعمدی به میانمار در واقع نشان میدهد که سرمربی تیم امید تاثیرات چنین حربه نادرســتی را در این رده سنی به خوبی درک نکرده و ظاهرا نمیدانســته ترس کاشــتن در دل بازیکنان جــوان و کم تجربه چه مضراتی در پی خواهد داشــت. در واقع کرانچار پیش از بازی بــا میانمار با اتخاذ آن روش به شــاگردانش فهماند که باید به جای تقابل با تیمهای بزرگ از آنها فرار کرد که نتیجه این تفکر نادرست و غلط شکست مقابل کره جنوبی بود. حال اگر کرانچار تیمش را به گونهای راهی میدان بازی با میانمار میکرد و از آنها میخواست به هدف پیروزی گام به میــدان بگذارند، حتی اگر در مرحله یک هشــتم به کره جنوبی هم میباخت و از این رقابتها کنار میرفت نه تنهــا کارنامه امیدها در مجموع مطلوبتر جلوه میکرد، بلکه از همین نقطه میتوانســتیم دورنمای بهتــری برای تیم امید در راه رســیدن به المپیک در ذهن تصویــر کنیم اما حاال با تفکری که او در تیم امید القا کرده باید منتظر فرارهای دیگــری از تیم امید برای رویارویی با تیمهای بزرگ در آینده باشیم. کرانچار بیهیچ تعارفی برای ســاختن تیمی جنگجو و پیروزیخواه به جهت رسیدن به المپیک 2020 با این بازیکنان کاری دشــوار در پیش دارد. او اکنون در میان بازیکنان تیم امید یک مربی ترسو است؛ معلمی که خود بیم رقابت با تیمهای بزرگ را دارد و هرگز نمیتواند شــاگردان نترســی برای آینده تربیت کند. برای امیدهای ایران حتما میشود مربیان بهتری را برگزید. الاقل کسی که به شــاگردانش ترس را آموزش ندهد. کرانچار با این شخصیت ترسو و فراری گزینه قابل اعتمادی برای این رده نیست.