صنعتنفتپرتغالی:بدونتاریخ،بدونامضا

بازی پرسپولیس برابر صنعت نفت در آبادان یک بازی خاص بود؛ نبردی به پهنای تاریخ فوتبال ایران که همیشه جذابیتهای خاص خودش را داشته و از قواعد همیشگی فوتبال ایران پیروی نکرده. ورای تمام این جذابیتها که البته در دل بازی نمود ویژهای داشت، نبرد دو مربی خارجی از دو مکتب متفاوت که در سالهای اخیر در فوتبال ایران سکه رایجی داشتهاند و جزو مستشاران خارجی ثابت فوتبال ایران بودهاند. نبرد دو مربی از دو تفکر ثابت و جاری فوتبال ایران قطعا ویژگی مستتر این بازی بود که البته هیچ برندهای نداشت. نبردی که دو نماینده این سبک تقریبا هیچ سورپرایز و برنامه خاصی نداشتند و همان کلیشههای رایج و قدیمی امتحان شده را شاهد بودیم تا مالل و کسالت حرف نخست این بازی از جنبههای انگارههای تاکتیکی و فنی باشد.

برانکو ایوانکوویچ البته تکلیف روشن و مشخصی دارد. او قریب به یک دهه در فوتبال ایران حضور داشته و دوام آورده و به انــدازهای در ایران ثابتقدم بوده که دیگر با یک مربی بومی که ریشــههای وطنــی دارد، برای ما آشــناتر اســت. تفکرات برانکو در طول این یک دهه در تار و پود فوتبال ایران تنیده شده و حتی تماشــاگران آماتور و هر از گاهی فوتبال نیز آن را میشناسند. یک مربی مقتصد و اصولگرا که حتی در بهترین شــرایط دست از ایدهها و انگارههایش برنمیدارد و تا پای جان پای آنها میایســتد. نوعی رفتار تمامیتخواهانه که به لجبازی تنه میزند و در برخی اوقــات این تفکرات حتی به شــکل معکــوس و وارونه عمل میکنــد. برانکــو بــه دلیل خاســتگاه فوتبالــش یک مربــی محافظــهکار و با خلــق و خویی آرام اســت که در آن کمتر شــور و هیجان میبینیم و بنا بر یک قانون نانوشته این روحیه در کالبد تیمــش نیز حلول کرده و پرســپولیس را بدل بــه یک تیم آرام و بدون شــور کرده که روی یک خط مستقیم حرکت میکنــد. تیمی که عالوه بر یک ترکیب همیشه ثابت تعویضهایش نیز مشخص و ثابت هســتند و همین پرسپولیس را بــدل به قابل پیش بینی ترین تیم لیگ برتــر کرده. حرکت افتــان و خیزان در لیگ و ســکتههای گاه و بیگاه در طول جریان لیگ نتیجه همین رویکرد است. رویکردی که برابر همــه تیمها تکرار و تکرار میشود.

در آن سوی میدان اما پائولو سرجیو یک چهره آشنا برای فوتبال ایران است. یک مربی تازه وارد و جوان که سابقهای نســبتا طوالنی در فوتبال پرتغال دارد و بــا توجه به کیفیــت و کمیتش به نظر میرســد با انگیزههــای متفاوتی پا به فوتبال ایران گذاشته.

مربــی کــه در تیمهایــی همچون اولهانز، بیرامار، پاســوس فریرا، ویتوریا گیمــارش، اســپورتینگ لیســبون و آکادمیــکا از کشــور پرتغــال، هارتز از اســکاتلند، آپوئــل از قبرس، ســی اف آر کلــوژ از رومانــی و الفجیــره امارات مربیگری کــرده و تجربه 0۳ بار حضور در باالترین سطح فوتبال باشگاهی دنیا یعنی لیگ قهرمانان را داراست. بنابراین ســرجیو با این کارنامه قطعا مربی قابل قبول و باکیفیتی در مارکت فوتبال ایران به شــمار میرود. بازی پخش مستقیم برابر پرسپولیس یکی از مدعیان لیگ و البته برانکو فضای مناسبی بود تا سرجیو کیفیت خود را نشان دهد و انگارههایش را به نمایش بگذارد اما آنچه ما از صنعت نفت در برابر پرســپولیس دیدیم، هیچ تناســبی با نام، کارنامه و البته دالرهای 10 هــزار تومانی که به پــای او ریخته شده، نداشت.

فوتبــال ایــران از فوتبــال پرتغال در تمام این ســالها یــک نمونه دیرپا، صاحب ســبک و البته موفــق را تجربه کرده. کارلوس کیروش که قریب به یک دهه روی نیمکت فوتبال ایران نشسته و دستاوردهای فوقالعادهای داشته. مردی کــه فوتبال ایران را صاحب پرســتیژ و شأن کرده و با تغییر و تربیت یک نسل جدید آوردهای درخــور و قابل اعتنا در فوتبال ایران داشته. امضای کیروش در فوتبال ایران ملموس و پررنگ اســت و انگارههای فنی او غیر قابل انکار.

مردی که فوتبال را اقتصادی بازی میکنــد و به فوتبــال مالکانه اعتقادی نــدارد. او بــا توجــه به داشــتههایش فوتبال بســته و واکنشــی را در فوتبال ایران نهادینه کرده. مردی که به ستاره بازی و ســتاره ســازی اعتقادی ندارد و تیمش را یــک بدنه واحد میداند که از هر ســتارهای باالتر و بهتر است و همه موظفنــد در قالب این بدنــه واحد قرار بگیرنــد. این عصاره فوتبــال پرتغالی با امضای کیروش است؛ آنچه هیچ قرابتی با تفکرات پائولو سرجیو و تیمش ندارد.

صنعــت نفــت برخالف تیــم ملی تیمش را حــول محور یک ســتاره بنا کرده؛ کرار جاســم ژنــرال میانه میدان زردهاســت که کل تیم به ســاقهای او گره زده شده. یعنی هرگاه کرار حرکت کند و بدرخشــد، کل صنعــت نفت راه میافتــد و در صورتی کــه این هافبک عراقی از جریان بازی خارج شــود یا در تله هافبکهای رقیب گیر بیفتد، صنعت نفت زانو زده و سردرگم میشود.

تیم ســرجیو برخالف تیم کیروش از فوتبال واکنشــی بیبهره اســت و با توجه به نقش کرار فوتبال کنشی را اجرا میکند. از سوی دیگر فوتبال اقتصادی و بســته نیز در انگارههای پائولو سرجیو وجود خارجی ندارد و همین سبب شده تا صنعت نفت در فــاز تدافعی یک تیم آســانگیر و سهلالوصول باشد که با هر حملــهای دروازهاش به خطــر میافتد. همانند بازی با پرسپولیس که مهاجمان پرســپولیس هرگاه اراده کــرده دروازه گردان را تهدید کردند.

تیم صنعت نفت روز پنجشنبه همان تیم آشنای فصل گذشته بود بدون اینکه تغییری در تاکتیک و شــاکلهاش ایجاد شده باشــد و کمتر نشــانی از تفکرات یک مربی پرتغالی در آن جاری و ساری بود. تیمی که چند صد هزار دالر هزینه کرده اما فوتبالی همپای این هزینه ارائه نمیدهــد و هیچ امضایی از ســرمربی جدیــد در آن به چشــم نمیخورد. این صنعت نفت همان صنعت نفت آشــنا و قدیمی است؛ نفت شبه پرتغالی اما بدون تاریخ و بدون امضا.