نشستهای امیدوارکننده

تعلیق واژهای اســت که در ادوار مختلف باالی سر ورزش ایران بوده و هر بار که نامی از رژیم اشــغالگر قدس و مبارزه نکردن با نمایندگان رژیم غاصب به میان آمده یا اتفاقی در ورزش افتاده که پای کمیته بین المللی المپیک وســط کشــیده شده، ســر زبانها افتاده است. اگرچه از سوی کمیته بینالمللی المپیک هیچ وقت این اتفاق نیفتاده و تهدیدها، تحریکی از داخل را به همراه داشــته است. ماجراهایی که برای ورزش ایران در آستانه بازیهای المپیک لندن پیش آمد و در نهایت کار به جلسه با مسووالن کمیته بینالمللی المپیک در لندن کشید، به خوبی نشان میدهد که ورزش ایران در مواجهه با IOC چه رویهای را داشــته و گاهی چقدر ناکاربلد با موضوعات مواجه شده، درست بر خالف آنچه امروز انجام میشود.

مرور اتفاقهایی کــه در ورزش افتاده و در نهایــت نامه نگاریهایی که از ســوی کمیته بینالمللــی المپیک صورت گرفته، حکایت از این دارد که در مواردی مسووالن داخلی نتوانستهاند شرایط را مدیریت کنند و نگرانیهایی ایجاد شده است. در حالیکه امــروز رویه درســتی در حــوزه بینالملل ورزش پیش گرفته شــده و به نظر میرسد میتوان با ادامه این رونــد امیدواریهایی داشت.

مدتی است از سوی فدراسیون کشتی، بحث تعلیق احتمالی ورزش مطرح شــده و در این شرایط اســت که ظرف چند روز مقامات عالی کشــور و ورزش بــا نفر اول کمیته بینالمللی المپیک دیدار دارند و بعد از جلسه از اتفاقهای خوب میگویند.

در بحبوبــه تردیــد و نگرانی به خاطر مسائل کشتی و در شــرایطی که نهادهای بینالمللی ورزش روی دور کردن سیاســت از ورزش تمرکز کردهاند، رضا صالحی امیری با توماس باخ و اللوویچ دیدار میکند و چند روز بعد در حاشیه حضور رییس جمهوری در نیویورک، دیداری بین حسن روحانی و توماس باخ شکل میگیرد که شکل گیری این رویه در ورزش کمســابقه است و نوید دهنده روزهای خوبی است.

البته از ســوی مســووالن کمیته ملی المپیــک گفتــه میشــود که دیــدار باخ با روحانــی، به خواســت رییــس کمیته بینالمللــی المپیک بوده کــه اگر اینطور هم باشــد، باز باید نگاه امیدوارکنندهتری به موضوع داشــت چرا که در این شــرایط میتوان موقعیتهای تــازهای برای ورزش ایران ایجاد کرد.

آبان ۳۸ بود که بی تدبیری مسووالن وقت ورزش، عضویت هاشمی طبا و در اصل ایران را در کمیته بینالمللی المپیک از بین برد و حاال بعد از۴۱ ســال میتوان امیدوار بود که اتفاق تــازهای بیفتد؛ اگرچه به این زودی نباید منتظر بود.

همان روزی که این فرصت از دســت رفــت، برخــی اهالــی ورزش کــه فضای بینالملل را خوب میشــناختند، گفتند تا ۰۲ سال دیگر هم نمیتوان عضویت ایران را برگرداند. اگر این فرضیه را جدی بگیریم به این نتیجه میرسیم که هنوز زود است برای امیدواری اما برای قدم برداشتن زود نیست.

افرادی که در جزییات نشست صالحی امیــری با بــاخ و حتی رییــس جمهوری هستند، میگویند درباره این دغدغه ورزش ایران قرار شــد رییسجمهوری در حاشیه مجمع ســازمان ملل با توماس باخ صحبت کنند. همه میدانیم که باخ خواســتار این دیدار شــده اما ایران هــم قدمهای مثبتی برداشــته و میتوان امیدوار بود با ادامه این روند، اشتباه گذشته جبران شود.

شاید تا قبل از حضور صالحی امیری، دوری برخی اهداف، مســووالن را از انجام برخی اقدامات منع میکرد اما امروز رییس کمیته ملــی المپیک با ارتباطات خوبی که در بدنه دولت دارد، نشان داده که افق بلند مدتی دارد و با این تفکر هیچ بعید نیســت که کوتاهیهای قبل جبران شود.