باورکنید،انگیزهبدهیدوامیدوارباشید

محمد قراگزلو

همه میدانند و میدانیم که نداشــتن ســه بازیکن اصلی در نیمهنهایی لیگ قهرمانان یعنی چه. فصل قبل ضربهاش را خوردهایم و از مضرات باخت سنگین در بازی رفت خبر داریم اما بنا نیســت اینجا از این کمبودها حرف بزنیم. یک هفته است داریم از این کمبودها میگوییم و آن طرف السد را آنقدر بزرگ کردهایم که انگار یک مورچه جلوی فیل ظاهر میشــود و باید در دوئل تن به تن بدون اینکه آســیب ببیند نیمی از راه را به سالمت عبور کند و وقتی فربهتر شد، در ادامه راه به حریفش ضربه بزند.

امشــب نه پرســپولیس مورچه داستان ماست و نه الســد قرار است آن فیل قلدر باشــد که در تمام این یک هفته در ابرهای باالی ســرمان حرکات تکنیکی بهترینهایــش را در ذهن مرور میکردیم. امروز و قبل از این بازی نگاهی منطقی به این مســابقه خواهیم داشت و البته برای پرسپولیس هم با تمام کاستیهایش شانس برمیداریم. شانسی نه برای زنده ماندن بلکه برای زندگی کردن، برای نفس کشیدن و قدرتنمایی در همین بازی رفت. چرا که نه؟

بدنها خســته است، ویروس سرماخوردگی به جان تیم افتاده و محرومیت و مصدومیت سه بازیکن اصلی میتواند ذهنها را تا حدودی بهم بریزد اما آن طرف ماجرا را هم میشود نگاه کرد. اینکه اگر یکی از جوانهای گمنام در ترکیب اصلی بازی کرد چقدر انگیزه دارد تا جلوی ســتارههای اســپانیایی خودی نشان دهد و اســتعداد ایرانی را به رخ بکشــد. یا مثال فالن بازیکن پرســپولیس چقدر دوست دارد در پســت غیر تخصصی ثابت کند بازیکن توانمندی است. غیر از اینها، بودن ســیدجالل بهعنوان ســتونی که نبودش آن فاجعه نیمه نهایی رفت فصل قبل را رقم زد، خودش یک پا دلخوشی است.

فرم خوب مهاجمان پرسپولیس هم میتواند امیدواریها را بیشتر کند و البته اینکه برانکو همیشــه تیمش را طوری به زمین میفرستد که به حداقلها راضی نیســت و همیشــه و در هر حالتی سودای به رخ کشیدن بزرگی این باشگاه را در سر دارد.

اگر نخواهیم بیشتر از این احساسی شویم منطق میگوید السد حریفی نیست که نتوان شکســتش داد. بازی رفت مرحله گروهی در دوحه را به خاطر بیاورید و اینکه چطور اشــتباهات فردی حکم به باخت پرسپولیس در آن بازی داد. امشب کافی است درصد آن اشتباهات پایینتر بیاید، حواسها بیشتر جمع باشد و همه ورژن باهوششان را به ورزشگاه بیاورند.

غیر از این تماشای دوباره مصاف استقالل و السد در همان ورزشگاه میتواند تا حدودی روشنگر باشــد. حتی اگر برد درخشان تیم فریرا در بازی رفت مرحله قبل را دلیلی بر نمایش نه چندان مقتدرانه الســد در آن مســابقه بدانیم، آسیب پذیری این تیم مقابل استقالل ده نفره میتواند راه را به پرسپولیس و برانکو نشان دهد. جدا از این، شکســت تلخ به الهالل پــای فینال فصل قبل درس بزرگی بود برای پرســپولیس که از اینجا به بعد ماجرا فرق میکند و باید حواسها را بیشتر جمع کرد.

حاال پرسپولیس با تجربه یک حضور در نیمه نهایی آسیا حتی تیم کاملتر و پخته تری نســبت به تیم سال گذشته است. شناخت کافی از تواناییهای حریف و البته درک منطقی از نقاط ضعف این تیم هم میتواند در مســیر جاهطلبیهای برانکو و پسرانش به این مجموعه کمک کند.

حاال فقط امید میماند و انگیزه. در مجموعه پرســپولیس همه به اندازه کافی هــم امید دارند و هم انگیزه. فضای بیرون تیم هم باید همین باشــد. باید امید را در این تیم زنده کرد و انگیزه فینال و شیرینیهایش را یادآور شد که اگر در این بازی همه چیز خوب تمام شد، چه اتفاقات خوبی در انتظار تیمی است که در این یک سال همه چیز علیهاش بوده اما مدام از این توفانها به سالمت عبور میکند.

چند روز قبل داشتم به این فکر میکردم که پرسپولیس بعد از جدایی چهار بازیکن اصلی فصل قبلش، لیگ را شــروع کرد و درست مثل دو فصل قبل بدون باخت تا االن بهعنوان یک مدعی پیش رفته و کم نیاورده اســت. این تیم دوباره بدون همان چهار بازیکن و با کلی کمبود دیگر به نیمه نهایی آسیا رسیده و یکی از دو تیــم برتر غرب قاره اســت. یک بار دیگر این ماجــرا را در ذهن مرور کنید. باور میکنید همه اینها حقیقت داشــته باشد؟ اگر این اتفاقات مهم افتاده و باور کردهایم که پرســپولیس نحیفتر از همیشه صالبت خود را حفظ کرده پس چرا نباید باورمان بشود که این تیم میتواند امشب هم رویاهایمان را زنده نگه دارد و هم امید را دو هفته بعد به تهران بیاورد؟