کفران نعمت

آن چه استقالل را در فصل جاری رنج داده و به درجاتی پایینتر از حق ذاتی خویش ســوق داده، کفران نعمت به معنای اهم کلمه است. پس از مخارجی باالی 10 میلیارد تومان برای تقویت خط حملهای که هنوز هم قوی نشده است و آوردن مردان مدافع و میانه میدانی همچون دانشــگر، نویمایر و همام اســتقالل در پایان هفته دوازدهم لیگ (و البته با احتســاب بازی عقب افتادهاش) شبیه مدعی نشان میدهــد که چون راهش را گم کرده، هرکاری هم انجام میدهد.

فــرار از ســوپرجام در ابتدای فصــل، خرید گرانقیمــت مهرههایــی کــه چندان بــه کار تیم نیامدهاند (الحاجی گرو و تبریزی) و جذب نفراتی جوان و آیندهدار اما فاقد تجربه کافی برای شرایط فعلی (صیادمنش) ســبب شده آنها در شرایطی به نیم فصل نزدیک شوند که هیچ ضمانت ملموس و عاجلی برای پیشــرفتی به سبک دو فصل گذشته به طرفــداران نمیدهند. البته اســتقالل به جبر ســرمایههای بزرگ و پرتعدادی که دارد (غفوری، اســماعیلی، باقری و ســهرابیان از آن قبیلاند) در نیم فصــل دوم تکانی به خود خواهد داد اما اینکه این تکان در حد انقالب مبتنی بر جوانانی باشــد که علیرضا منصوریان در نیم فصل دوم لیگ شانزدهم به راه انداخت و شبیه به همت بزرگی باشــد که وینفرد شــفر با آمیزهای از تجربه و جوانی در لیگ هفدهم موجب شد مسألهای است که ابهامی اساسی درباره آن وجود دارد.

عذرهای پذیرفته و نپذیرفته وقتــی صحبت از گنجهای اســتقالل و کفــران نعمت این تیــم میکنیم، نمیتوانیم حتی از نام مســنهایی همچون حیــدری و رحمتی عبور کنیم و یا از یاد ببریم که چطور میالد زکیپور و حسین حسینی هم پیراهن این تیم را بر تن دارند. عذر محسن کریمی جوان همیشه مصدوم استقالل و داریوش شجاعیان که از یک مصدومیــت 8 ماهه رباط صلیبی رهایی یافته و پژمان منتظری که در 35 ســالگی آسیبپذیرتر از هر زمانی شــده البته پذیرفته است اما استقالل به حکم ســرمایه مالی بزرگی که برخی نهادهای دولتی و اسپانسرها به آنها بخشیدهاند و حمایت عظیم عمومی که ثروت روحی و معنوی و حتی مادی هر تیمی به حساب میآید باید امســال بسیار بالندهتر از چیزی ظاهر میشــد که به چشم دیدهایم. اگر قوام دفاعی آبیها را که محصول هماهنگی مســنترها (منتظری و رحمتی) با جوانترهای تیم (سهرابیان و چشمی) است، نادیده بگیریم آبیها نه در خط میانی میدانداری کرده و نه در خط حمله گلی به سر کسی زدهاند.

شعار به جای عمل وقتی شفر در همان فصل نخست کارش در استقالل ادوات قدرت را در دست گرفت، این امید ایجاد شد که در فصل دوم از آن حد و مرزها هم بگذرد اما حذف از جام حذفی و عقب افتادن چشــمگیر از پدیده و ســپاهان در صدر جدول لیگ برتر کشور و ناکامی قاطعانه به دست السد در لیگ قهرمانان آسیا همه چیز را در باشگاه آبی به هم ریخته و برخی اظهارات امیرحسین فتحی سرپرست استقالل نیز پیش از آن که قابل اجرا نشان بدهد، شعار دادن صرف جلوه میکند.

حاکمیت حاشیهها آبیها در شــرایطی همچنان افســوس رفتن تیام و جباروف در ایام «پیش فصــل» را میخورند و با ایده قطع همکاری با گرو در پایان نیم فصل اول کلنجار میروند که بسیاری از تیمهای دیگر لیگ افسوس نداشتن نفراتی مثل قوای فعلی اســتقالل را میخورند. بدتر از همه اینکه حاشــیهها نیز که برخی خودخواسته و مثال محصول چپ افتادن شــفر با چشمی و اسماعیلی است آبیها را رنج میدهد. این تیم بیش از هر زمانی محتاج یک مدیریت قوی و کادر فنی یکدستی است که کارها و انتخابهایش واحد و حساب شده باشد و یک کمیته فنی خلق شده توسط مدیران دائما برای قطع ســر شفر وسوسه نشود و این جمع اضداد برای رسیدن به جایگاههای رفیعتر در فصل جاری مشــکالت عدیدهای دارد و مهمترین آنها عدم استفاده صحیح و بایسته و کامل از تمامی امکاناتی است که در این تیم وجود دارد و اصال هم اندک نیست.

رابطه وینفرد شــفر با کیروش، همیشــه یک رابطه یکطرفه بوده از طرف ســرمربی آلمانی اســتقالل، بدون اینکه کیروش حتی قدمی به ســوی شــفر بــردارد. از همان زمان که شــفر در مقطــع کوتاهی از فصل پیش بهعنوان جانشــین احتمالی کیروش معرفی شــد، ســرمربی تیم ملی، او را از پشــت عینک بدبینیاش دید و دیگر هرگز حاضر به رفاقت با او نشــد. حاال هم گرچه تقابل کیروش با شــفر به اندازه تقابل با برانکو بر ســر زبانها نیفتاده اســت اما ســرمربی تیم ملی با شــفر همــان برخوردی را دارد که با برانکو داشــت. بازیکنــان مغضوبش را به تیم ملــی دعوت میکند، بازیکنــان مورد تأییدش را خــط میزنــد و کوچکترین اهمیتی برای او قایل نمیشــود و همه اینها در حالی اســت که شــفر برای بهبــود این روابط از هیچ تالشــی کم نمیگذارد.