اوکتاویو: آمادهام جانشین کیروش شوم

در جام جهانی قبلی باید بوسنی را با سه گل میبردید

مارکو اوکتاویو، سرمربی موفق تیم فوتبال ساحلی ایران که معتقد است در این رشــته به تمام افتخارات ممکن دســت یافتــه، میگوید حتی برای قهرمانی جام جهانی هم اشتیاق کافی ندارد و دنبال برگشتن به فوتبال است. او در مصاحبهای مفصل با تسنیم از آرزوهای فوتبالیاش گفته که بخشهایی از مصاحبهاش را میخوانید:

* من هم برای آینده خودم رویایی دارم تا بتوانم روزی همان افتخاراتی که در فوتبال ســاحلی ایران داشــتم، در فوتبال هم داشته باشم. امیدوارم شرایطی پیش بیاید که در آینده پیشــنهادهایی از تیمهای پایه فدراسیون فوتبال داشــته باشم. حتی حضور در یک باشگاه فوتبال که شانس حضور در لیگ قهرمانان آسیا را هم داشــته باشم. این در واقع آرزوی من برای آینده حرفهایام اســت تا روزی دوباره به فوتبال بازگردم و بتوانم میراث بزرگی در فوتبال ایران بگذارم.

* من ســال 2008 مربی فوتبال بودم در کاســتاریکا و در آن برهه هــم بهعنوان بهترین مربی کاستاریکا انتخاب شدم. پیش از برگزاری جــام جهانی بود و بازیکنان من در ســطح یک لیگ کاســتاریکا بودند که ســه نفر از آنها برای رفتن به جام جهانی انتخاب شدند. خوزه پکرمن، ســرمربی کلمبیا، سیموئز که به ایران آمد و من گزینه ســرمربیگری کاســتاریکا بودیم. من در بهتریــن موقعیــت خودم بودم، چون دو ســال در کاســتاریکا حضور داشتم و بهعنوان بهترین مربــی هم انتخاب شــدم. از آنجایی که پکرمن (ســرمربی کلمبیــا) چیزهای زیــادی در مورد کاستاریکا نمیدانست و سیموئز هم در برزیل بود و چیزی در مورد کاستاریکا نمیدانست، من فرصت خوبی داشتم که میخواستم به جام جهانی بروم و این رویای حرفهای را محقق کنم. با این حال در ایران هم من عنوانهای مختلفی دارم که به من میگویند خیلی خوب اســت، اما خب فوتبال حرفهای اســت. من هم دوســت دارم رهبر یک تیم فوتبال شوم اما هنوز نمیدانم فدراسیون فوتبــال ایران این فرصت را به من میدهد یا اینکه باشــگاهها من را برای کار صدا میزنند یا نه.

* من آماده این اتفاق (سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران) هستم و پیش از این آماده شــدهام. من 50 ســال ســابقه در فوتبال دارم و هر روز در مورد فوتبال مطالعه میکنم. در واقع اکنون فقط منتظر یک شانس بزرگ هستم و این شانس اکنون در فوتبال و تیم ملی است. من تواناییهایم را در ایران ثابت کردم و هشــت عنوان بینالمللی با فوتبال ساحلی ایران به دست آوردم. فکر میکنم اکنون وقت شروع یک چالش بزرگ برای من است.

* من جانشــین کیروش نیســتم. خیلی واقعگرا هستم. میدانم که هم کــیروش در تیم ملی و هم برانکو در پرســپولیس تیم خوبی ســاختهاند و بهخوبــی کار میکنند، اما من هم آرزوهای خودم را دارم. باالخره تیم المپیک یا تیم زیر ۹1 ســال (جوانان) شــاید فضای خوبی برای کار باشند. مرحله به مرحله باید پیش برویم.

* اگر دنبال اندازهای بزرگتر هســتید باید تغییرات زیادی داشته باشید، بخصوص راه و روش توسعه در فوتبال ایران باید تغییر کند و ابعاد مختلفی را باید تصحیح کرد. من هم قبول میکنم مثل شما از قهرمانی در آسیا و صعود به جام جهانی خوشحال شوم اما اگر به یاد داشته باشید در جام جهانی 2014 تیم کاستاریکا با تیمهای انگلیس، ایتالیا و اروگوئه همگروه بود که توانست به مرحله بعدی صعود کند. در آن زمان شش بازیکنی که زیر نظر من بودند، در تیم ملی کاستاریکا حضور داشتند. به نظرم ایران هم میتواند مانند کاستاریکا با کار کردن به این موفقیت برســد اما باید ظرفیت فوتبال خودتان را انتخاب کنید؛ اینکه آیا صعود به جام جهانی خوب است و راضی شوید و فقط بهعنوان توریست و برای خرید به جام جهانی بروید یا اینکه بلندپروزای کنید.

* مــن میگویم ظرفیت فوتبال ایران بزرگتر از این اســت و باید برای آینــده برنامهریزی بزرگتری داشــت نه اینکه فقــط از صعود به جام جهانی خوشــحال باشــید، بلکه باید تالش کرد تا جام جهانی متفاوتی را هم تجربه کنیــم. بهطور مثال ایران وقتی در جام جهانــی مقابل آرژانتین با نتیجه یک بر صفر شکســت میخورد، بهصورت نرمال باید بوســنی را که تیمی بهمراتب کوچکتر است 3 بر صفر یا 3 بر یک شکست بدهد، اما مقابل اسپانیا و پرتغال اینگونه بازی میکند و مقابل بوسنی به آن شکل!