نرفتند، برکنار شدند

با حکم وزیر ورزش، روسای کاراته و والیبال از روی صندلی خود بلند شدند!

5۱ آذر آخریــن مهلت برای روســای بازنشسته بود تا از سمت خود در فدراسیونها در راســتای قانــون منــع بهکارگیــری بازنشســتگان اســتعفا بدهند. اتفاقی که در برخی از فدراسیونها رخ نداد و به ناچار وزیر ورزش و جوانــان مجبور شــد طی احکامی جداگانه برای فدراسیونهای والیبال و کاراته سرپرست معرفی کند. به همین دلیل افشین داوری بهعنوان سرپرست فدراسیون والیبال و محســن عاشــوری هم بهعنوان سرپرست فدراســیون کاراته انتخاب شدند. با توجه به تصویب قانون بازنشستگی در مجلس شورای اســامی و اباغ آن به دولت قرار شد تمامی بازنشستگان ورزش تا 5۱ آذر از سمت خود کنارهگیــری کنند امــا دو روز از این مهلت هم گذشــت ولی چند نفری هنوز ســفت و سخت میز و صندلی خود را چسبیده بودند و حاضر به تــرک آن نبودند. البته باید روی این نکته «چند نفر» تاکید کرد چرا که واقعا به طور دقیق مشخص نیست بازنشستههای فدراســیونها چه تعداد هستند و چه تعداد رفتهاند و به طــور دقیق چه تعداد ماندهاند. دســتگاههای نظارتی و قانونگذار به صراحت اعام کردهاند که اگر بازنشستگان تا 5۱ آذر اســتعفا ندهند، حضورشان مصداق مجرمانه دارد و ممکن است که برای این افراد تبعاتی در پی داشــته باشــد اما با این حال برخی عاقهمنــد بودنــد که در ســمت خود باقی بمانند. در بین بازنشســتههای فدراسیونها چندی پیــش اعام شــد که مهــدی تاج میتواند با استفاده از بند ایثارگری بهعنوان رییس فدراســیون فوتبال باقــی بماند (هر چنــد که همین موضوع هم هنوز از ســوی نهادهای نظارتی کاما تایید شــده نیست) امــا محمدصــادق فرجی و احمــد ضیایی هرگز نتوانســتند برای این بند مصوبهای را بگیرند. به همیــن دلیل حضور این افراد در ریاست فدراســیونهای والیبال و کاراته بر اســاس قانون منع بهکارگیری بازنشستگان از 5۱ آذر بــه بعــد غیرقانونــی و مجرمانه بــود. در حالی که برخــی از مدیران قدیمی و باتجربه ورزش که دارای کارنامه مشــخص و گویایی بودند مثل محمد درخشان رییس فدراســیون جودو و علیرضا رحیمی رییس فدراسیون هندبال که در این دو رشته افراد تاثیرگــذاری بودنــد و نقــش پررنگی را در موفقیت این دو رشــته در سالهای گذشته داشتند، بافاصله از سمت خود استعفا دادند تا به قانون منع بهکارگیری بازنشســتهها که برای همه دســتگاههای دولتــی و عمومی نوشــته شــده بود، احترام بگذارند اما با این حــال هنوز برخی از تازهواردها فکر میکنند که فقط خودشــان منجی فدراســیونهایی هستند که در آن ریاست میکنند و به غیر از آنها کســی نمیتواند فدراســیون را اداره کند! احمد ضیایی را تا یکی دو ســال پیش هیچکس در والیبال نمیشــناخت اما حاال چنان ســفت و محکم چســبیده به ریاست فدراسیون که هر کســی نداند فکر میکند در نبود او والیبــال ایران به فاکت میافتد و یا اینکه اگر والیبال ایران در این ســالها به اوج رســیده فقط کار او بوده که امروز تا این حد خود را محق میداند تا به هر شکل ممکن در راس فدراسیون بماند. شاید احمد ضیایــی و امثال او بهتر بــود که محمدرضا یزدانیخــرم را الگوی خود قــرار میدادند. کســی که والیبــال را از خاک بــه افاک رساند و در کشــتی هم پایهگذار سه مدال طــای المپیک ۲۱0۲ لنــدن بود اما وقتی مسووالن وقت ورزش برای بیرون کردن او از فدراسیون هزار و یک بهانه آوردند و با اینکه مسووالن وقت وزارت ورزش و جوانان رفتار ناجوانمردانــهای را در پیش گرفته بودند اما صاح ورزش کشــتی را در نظر گرفت و در حالی که هنوز خوشحالیها از سومی کشتی فرنگی و دومی کشتی آزاد در جهان به پایان نرسیده بود، خودش فدراسیون را ترک کرد. یزدانیخرم بــه این فکر میکرد که مبادا به دلیل اختافنظر بین او و مســووالن وقت ورزش و حتــی رییسجمهــوری وقــت به حضور کشتی در المپیک لندن آسیبی وارد شــود. یزدانیخرم با وجود کارنامه درخشان و قابل دفاعش در کشــتی و والیبال بعد از آن ماجرا برای همیشه از مدیریت در ورزش جدا شد اما هرگز منافع خودش را به منافع ملــی ترجیح نداد ولی حاال چســبیدههای به صندلی مــدام ورزش را تهدید میکنند، کشور را تهدید میکنند که اگر آنها نباشند فوتبال و یــا والیبال تعلیق میشــود! مگر همینها نیســتند که مدام در مصاحبههای خود مدعی میشــوند فرزند انقاب هستند و یــا هزار حرف دیگر پس چــرا االن میز و صندلــی ریاســت را در راســتای احترام به قانونی که مجلس شــورای اســامی آن را تصویب و شــورای نگهبان آن را تایید کرده، رهــا نمیکنند؟ کدام حرفشــان را باید باور کــرد؟ اینکه پای تعلیق فدراســیونها را به میان کشــیدهاند و یا اینکه هر روز چند بار میگویند فرزند انقاب هستند؟