4-4-2 به رنگ قرمز

4پرسپولیس یحیی گلمحمدی همان تیم چند فصل اخیر است. تیمی که فونداسیون آن را برانکو ایوانکوویچ ریخت و 4 سال تمام در فوتبال ایران شلتاق کرد و پس از خروج ناگهانیاش گابریل کالدرون همان مسیر را ادامه داد تا بعد از یک نیم فصل درخشان حاال به یحیی گلمحمدی برسد. پرسپولیس در این مسیر 5 ساله به رغم فراز و نشیبهای فراوان، با ثبات همنشین بوده و همین ثبات جانمایه تمامی موفقیتهای این تیم محسوب میشود. ثباتی که از اسکواد و مجموعهنفراتآغازشدهوبهتاکتیکواستراتژیمیرسید. برانکو ایوانکوویچ در پرسپولیس سیستم محبوب و کاربردی 4-4-2 را استفاده میکرد. سیستمی که البته بسیار منعطف بود و بسته به شرایط بازیها و رقبا و البته نفرات، تغییرات کوچک اما کلیدی در آن مشاهده میشد. پرسپولیس با این روش بدل به یک تیم رویینتن و مهارناپذیر شد که توانست جامها را یکی پس از دیگری درو کند. پس از او گابریل کالدرون آمد؛ مردی با فلسفه و خاستگاه متفاوت و انگارههای متفاوتتر اما آنقدر باتجربه بود که دست به انقالب نزند و تیم موفقی را که 4 سال با یک مجموعه تقریباً ثابت و با یک آرایش و تاکتیک بازی کرده و البته موفق بوده را زیر و رو نکند. کالدرون ترجیح داد با همان نفرات و با همان آرایش 4-4-2 آشنا پرسپولیس را ارنج کند هر چند که در اجرا تفاوتهای بنیادین و اساسی با تیم برانکو داشت و تفاوت دیدگاه و فلسفه دو مربی در شمای تیم کامل عیان بود. با این وجود مربی آرژانتینی نیز با این روش و با جا افتادن دیدگاهش نتیجه گرفت و موفق شد تا میراث درجه یکی برای یحیی گلمحمدی بر جای بگذارد. مربی جوانی که در تمام این سالها تیمهایش با همان سیستم 4-4-2 بازی کردهاند و این یک شانس بزرگ برای پرسپولیس و یحیی محسوب میشد که در تاکتیک با هم تفاهم دارند. گلمحمدی در همه مسابقات دو فصل اخیر تیمش را با چینش 4-4-2 خطی به زمین فرستاده که ۷2 برد، 53 گل زده و ۸2 گل خورده برایش ثبت شده است. البته یحیی در مسابقاتی از مهاجم سایه استفاده کرده تا تیمش آرایش 4-4-۱-۱ که یکی از مشتقات 4-4-2 است را به خود بگیرد و البته با همین تاکتیک به نتیجه رسیده؛ مسیری که انتهای آناحتماالًبهپوکرقهرمانیمنجرخواهدشد.