نیمکتهایلرزان آلترناتیوهایتکراری
۵۲ تغییر در ۴۲ هفته. این تعداد تغییرات روی نیمکت تیمهای لیگ برتر تا اینجای لیگ ۹۱ام است. برای اینکه درک بهتری از بزرگی این عدد «۵۲» داشته باشید، به جمالت پایین دقت کنید: ۱- رکورد تغییر سرمربی در یک فصل لیگ برتر، ۴۲ تغییر برای یک لیگ ۸۱ تیمی بوده است. ۲- میانگین تغییر سرمربی در هر فصل لیگ برتر، ۴۱ است. ۳- تعداد تغییرات روی نیمکتهای سه لیگ معتبر و ۰۲ تیم اسپانیا، ایتالیا و انگلیس تا بدین جای فصل به ترتیب ۲۱،۳۱ و ۹ بوده است. ۴- تعداد جابهجاییهای سرمربیان در لیگ کشورهای همسایه ما، ترکیه، امارات، عربستان و قطر تا بدینجای فصل به ترتیب ۸،۲۱ ۵۲، و ۵ بوده است. سالیان زیادی کارشناسان و مجریان ورزشی ایرانی، کشورهای حوزه خلیج فارس را به دلیل تغییرات زیاد مربیانشان زیر سؤال میبردند، اما مدیران تیمهای لیگ برتر فوتبال ایران در این دوره، استانداردهای جدیدی در زمینه تغییرات سرمربی تعریف کردهاند! امسال شاهد پدیده نوظهور «تغییر سرمربی تیمهای باالنشین» هم بودیم. پدیدهای که در دل آن، مدیران وقت استقالل به راحتی هرچه تمامتر اجازه جدایی آندرهآ استراماچونی را دادند و برای چند هفته هواداران آبی و رسانهها را در ماجرای بازگرداندن مرد ایتالیایی سرکار گذاشتند. همچنین ما در دل این پدیده مدیران پرسپولیس را داشتیم که بدون استدالل قانعکنندهای پرداخت دستمزد چند صد هزار دالری گابریل کالدرون را به تعویق انداخته تا مرد آرژانتینی یکطرفه قراردادش را فسخ کند، اما به جایش قراردادی چند میلیاردی را با شخص یحیی گلمحمدی بسته و حاضر به پرداخت مبلغ سنگین فسخ قرارداد او هم شدند. در این بین بروز ویروس کرونا هم در جدایی دو مربی خارجی شاهین و ذوبآهن تأثیر داشت. اما دالیل باال تنها
مقداری این عدد «۵۲» را کوچک خواهند کرد و همچنان فاصله چشمگیری میان تغییرات این فصل با میانگین تغییرات در گذشته وجود خواهد داشت. به نظر میرسد مشکالت مالی بیکران تیمها در کنار نبستن قراردادهای سفت و سخت با مربیان توسط مدیران و همچنین نبود قوانین سختگیرانه در حوزه قراردادها (که به طور مثال به مهدی پاشازاده اجازه میدهد تنها چند روز بعد از امضای قرارداد با سپیدرود و علیرغم مخالفت این باشگاه رشتی، با شاهین قرارداد ببندد)، دست مربیان را برای فسخهای یکطرفهی قرارداد باز میگذارد. در آن سمت ماجرا تعداد تیمهایی با نیمکتهای بسیار لرزان هم سال به سال در لیگ رو به افزایش است. ما در چند سال اخیر شاهد ثبت رکورد سه مربی در هر فصل برای تراکتور زنوزی بودهایم و او امسال این رکورد را به دیگر تیم تحت هدایت خود (ماشینسازی) هم تعمیم داده است. همچنین جدایی سعید آذری از ذوبآهن باعث شد نام این باشگاه هم به لیست دارندگان نیمکتهای لرزان اضافه شود . صعود شاهین بوشهر به لیگ برتر (مشابه سایر دورههای حضور این تیم در لیگ) هم خود تأثیر ۰۲ الی ۰۳ درصدی در باالرفتن میزان تغییرات مربیان داشت. از سیرجان و بوشهر و جم تا اصفهان و قائمشهر و تبریز. قصه نیمکتهایی که زلزلههای چند ریشتری را تجربه میکنند اما برای ترمیم بنای فروریخته این نیمکتها، چندان اسامی متنوعی جلوی چشم مدیران ظاهر نمیشود. پس میتوان بیست سال در لیگ مربیگری کرد و تنها یک بار قهرمان شد یا میتوان هدایت چند تیم را به دسته پایینتر سرعت بخشید، اما همچنان یک آلترناتیو در ذهن مدیران تیمها باقی ماند! ای کاش در میان این تعویضهای تکراری مربیان بین تیمها، مجالی برای خودنمایی چهرههای تازه هم وجود داشت.