استقاللگرفتاردر چنبرهآماتوریسم

استقالل که این روزها به دلیل شرایط این تیم به شدت ناراحت است در مورد شرایط استقالل صحبت میکند.

در مورد اتفاقات اخیر باشگاه استقالل صحبت میکنید؟ استقالل این روزها در شرایط عجیبی گرفتار شده. به هر طرف که نگاه میکنی، چیزی جز طغیان تفکر آماتوری نمیبینی. مدیرعامل باشگاه با اعتماد به نفس کامل، در قاب تلویزیون از پتانسیل تیمش برای «قهرمانی در آسیا» حرف میزند. میگوید با فالنی و فالنی و فالنی، چرا نباید قهرمان آسیا شویم؟ اما تیمی که به زعم مدیرش، در رقابتهای آسیایی بدون شانس نیست و حتی میتواند رویای ستاره سوم را محقق کند، درگیر یک مشکل جزئی و کم اهمیت است؛ «مربی ندارد!». یکی دو روز با ایده استخدام مربی مستاجر سپری میشود تا هر وقت صاحبخانه از ایتالیا آمد، برگردد به همان جایی که بوده اما مذاکره برای استخدام «مربی موقت» به بن بست میرسد و باالجبار دستیار مستعفی دوباره دعوت به کار میشود. تیمی که میخواهد قهرمان آسیا شود، با دستیاران مربی برکنار شده به مهمترین رویداد باشگاهی فوتبال آسیا سفر میکند. در روزگاری که باشگاهی مثل لیورپول برای پرتاب اوت، مربی استخدام میکند، اینجا کسی شأن و منزلتی برای «تخصص» در فوتبال قائل نیست و انگار نیازی نیست که کادر مربیگری (دستیاران، مربی دروازهبان، بدنساز، آنالیزور) کاملی داشته باشد. چیزی شبیه تیمهای محلی که در دهه پنجاه و شصت در «کاپی»های زمین خاکی شرکت میکردند؛ یک نفر «بزرگتر» باالی سر تیم باشد و بقیه هم اگر نبودند، مهم نیست! به وقت حرف زدن، از برنامهریزی و توسعه و توجه به زیرساختها میگویند و گاهی هم قدمهای کوچکی در این راه برمیدارند اما برآیند و خروجی اتفاقاتی که در تیم میافتد، هیچ تفاوتی با دهههای گذشته ندارد. در همچنان بر پاشنه آماتوریسم میچرخد. طعنهآمیز اینکه وقتی حرف از رقابتهای لیگ قهرمانان آسیا و مربی موقت میشود، از مقام مسئول تا ادمین کانالهای هواداری، مدام این عبارت را تکرار میکنند: 4« بازی باقیمانده در آسیا». انگار هیچکس باور ندارد استقالل میتواند از این مرحله صعود کند و بازیهای پنجم و ششم را در مراحل یکهشتم و یکچهارم نهایی بالفاصله برگزار کند. رسیدن به مراحل باالتر، نه فقط از منظر اعتبار باشگاه که از لحاظ مالی هم بسیار قابل توجه است. در مرحله گروهی لیگ قهرمانان، هر تیمی که صاحب برد شود 50 هزار دالر پاداش میگیرد و در صورت رسیدن به مرحله یکهشتم نهایی 100 هزار دالر و مرحله بعدی 150 هزار دالر دیگر دریافت خواهد کرد. یعنی اگر استقالل (یا هر تیم دیگری) به جمع 8 تیم پایانی آسیا برسد، رقمی در حدود 400 هزار دالر پاداش در انتظارش خواهد بود که با این پول میشود بخش مهمی از مشکالت مالی یک تیم ایرانی را حل کرد. استقالل در این روزها معلق در زمین و آسمان است. هیچکس نمیداند اگر استراماچونی برنگردد، چه سرنوشتی در انتظار تیم است. نقشه جایگزینی هم ظاهراً وجود ندارد اما در همین وضعیت نامشخص، مذاکره برای خرید بازیکن جدید ادامه دارد. با کدام معیار؟ با کدام نظر؟ کسی نمیداند. استراماچونی یا هر مربی دیگری طبعاً از خرید رشید مظاهری صرفنظر نمیکند اما کمیته مشورتی مدیران که مشخص نیست چه کسانی هستند و چه سلیقهای دارند، به شدت به کار ادامه میدهند. اص ًال کسی نمیپرسد استقالل در کدام منطقه نیاز به تقویت دارد و در کدام پستها باید خرید جدید داشته باشد؟ این افسانه موهوم که «هر سال باید تا حد نهایی ظرفیت، بازیکن جدید استخدام کرد» حاالحاالها دست از سر فوتبال ایران برنمیدارد. استقالل با این وضعیت آشفته، با حواشی بعد از شکست در جام حذفی و تمرینات نامنظمی که داشته تا چند روز دیگر باید در آسیا رقابت کند. در چنین شرایطی، موفقیت آبیها در قطر، بیشتر به یک معجزه شباهت دارد.