«چهارشگفتانگیز»مهرهموفقیتیحیی

کاپیتانپرسپولیستمامپیشبینیهارابههمریخت

اول فصل هیچ کس به موفقیت سیدجال در ترکیب پرســپولیس خوشــبین نبود. البته نه اینکه کسی در توانایی فنیاش شــکی داشــته باشــد بلکه همه تصور میکردند او دیگر نمیتواند با بازیهای ســخت و فشرده کنار بیاید و زیر فشار طاقت فرسای بازیهای لیگ کمر خم خواهد کرد.

فصل قبــل و آنچــه بــر کاپیتان پرســپولیس گذشــت را خــوب بــه خاطــر داریــم. فصلی کــه ســیدجال در دوره ســرمربیگری کالــدرون چندیــن مســابقه روی نیمکــت نشســت و مــورد اســتفاده قــرار نگرفــت. آن زمــان بحــث مصدومیــت حســینی مطــرح بود. هــر چند گفته میشــد مصدومیتــی در کار نیســت و مرد آرژانتینی طبق ســایق و تصمیمات فنیاش دوســت ندارد از این مدافع باتجربه در ترکیبش استفاده کند.

بعدتر که یحیی سرمربی پرسپولیس شد نیز این رویه ادامه داشــت و او هم بیشتر به زوج کنعانی – شجاع اعتماد میکرد و اص ًا با نمایش فوقالعاده این زوج در قلب دفاع بود که به فینال آسیا رسید.

بعد از آن اما شــجاع رفت و یحیی مجبور بود فصل را بدون بهترین مدافع خود شــروع کند. از سوی دیگر مدافع میانی دیگری هم جذب نشده بود و بازیکنانی مثل محمد نادری و محمد انصــاری که قابلیت بــازی در دفاع میانی را داشتند هم دیگر در دسترس نبودند.

ســیدجال از همــان هفتــه نخســت در ترکیــب پرســپولیس قــرار گرفت و ادامــه داد. او هفته بــه هفته جلو آمــد و بــدون اینکه خــم به ابــرو بیاورد هــم در قلــب دفاع مقابل حمات حریفان مثل سدی رسوخناپذیر ایستاد هم به عنوان لیدر، تیم پرسپولیس را درون زمین رهبری کرد.

به جرأت میتوان گفــت پرافتخارترین بازیکن تاریخ لیگ برتر در فینال لیگ قهرمانان آسیا یکی از بهترینهای تیمش بود و نمایشــی غرورانگیز ارائــه داد همانطور که در دربی و بســیاری از بازیهای نیمفصــل اول لیگ خوب که نه، عالی بود.

جال مثل همیشــه مانع بزرگی بــود مقابل حمات حریفــان، و کادر فنــی بارهــا از او بــه عنــوان ســتون خیمه پرســپولیس یــاد کردند چــرا که هــم از حیث فنــی و هم از لحــاظ کنتــرل بازیکنان جــوان و هدایــت آنهــا در بیرون و درون زمیــن وظایفــش را جــدی گرفــت و درســت انجــام میداد.

ســیدجال در همین بهمن مــاه اخیر 39 ســالگی را پشت ســر گذاشــت. او 14 بهمن شمع 39 ســالگی را فوت کرد اما از آنجایی که این تولد مصادف شــده بود با روزهای غــم پرسپولیســیها و هجــرت نابهنــگام دو پیشکســوت نامــدار تیــم، ورود کاپیتان به 04ســالگی چندان برجســته نشد.

ســیدجال در همیــن روزهــا دو گل ســه امتیــازی زد و تیمــش را بــا دو حضــور بموقــع، دو پــرش جانانــه و دو ضربــه دقیق بــه 6 امتیاز مهم رســاند تا غیــر از ویژگیهای تدافعــیاش و تشــبیه او به ســتون و صخره تیــم، در نقش منجــی و بازیکنی کــه کار را برای تیمش تمــام میکند هم شناخته شود.

کاپیتان شــماره 4 پرســپولیس این اواخــر اوج گرفت و در بســیاری از بازیهــا یکــی از ســه بازیکــن برتــر تیمش بود تــا جایی کــه امروز بــا قاطعیــت میتــوان او را یکی از ســه بازیکن برتر تیم پرســپولیس در نیم فصــل اول لیگ بیســتم دانســت؛ جایی کــه خیلیهــا تصــور میکردند او توان اینکه هر هفته در هر مســابقه رسمی به میدان برود را ندارد و حتماً کم میآورد اما خوشــبختانه هرگز مصدوم نشــد و تنها یک بازی (بازی با آلومینیــوم اراک) را به دلیل محرومیــت از دســت داد تــا در این ســن و ســال ســومین بازیکن تیم یحیی از حیث دقایق حضور در میدان باشد و همه را انگشت به دهان کند.

ســیدجال در دقایق آخر بازی با گل گهر در سیرجان اســتارتی انفجاری داشــت که ویدئــوی این اســتارت باید بــه جوانهــای پرســپولیس و بســیاری از بازیکنــان جوان لیگ برتر به عنوان یک الگوی آموزشــی نشان داده شود؛ اســتارتی که نشــان از میل او برای موفقیت بیشتر و بزرگتر تیمش داشــت و بار دیگر نمایی از وجوه شگفتانگیز این بازیکن تمامنشدنی را عینیت بخشید.

ســیدجال را به خاطــر این نمایشهــای کم نقص و موفقش در زمین و مدیریتی که در خصوص همبازیانش

به کار گرفته میتــوان به صراحت مهــره موفقیت یحیی نامیــد. بازیکنــی که همه پیــش بینیها در مــورد خودش را نقش بــرآب کرد و بــدون اینکه از حیث فنــی و بدنی کم بیــاورد مثل هــر چهار فصل گذشــته یکــی از بهترینهای تیمش بود تــا با تمام مشــکات و کمبودها، پرســپولیس در پایــان نیــم فصل هم در صــدر قرار بگیــرد و مدعی اول قهرمانی باشــد هم عنــوان بهتریــن خط دفاع لیــگ را تا اینجای فصل مال خود کند.

پرســپولیس تا اینجــا 8 گل خــورده که 2 تــا از آنها در روزی ثبت شــده که ســیدجال در میدان نبــوده (اراک) و یکــی دیگر از آنها هــم از روی نقطه پنالتی به دســت آمده ضمــن اینکــه در 5 گل دریافتــی دیگر نیــز ردی از اشــتباه فــردی حســینی را نمیتــوان پیدا کــرد و شــاید او کمترین نقش را در پذیرفتن این گلها داشته باشد.

مهمتریــن و شــاید نگرانکنندهترین نکتــهای که در خصــوص بازی ســیدجال وجود دارد عقب نگه داشــتن خــط دفاعــی اســت. موضوعــی کــه باعــث شــده بــود تا کالدرون او را بــا احترام کنار بگذارد و یحیــی هم کمتر از او اســتفاده میکرد تا جایی که به نظر میرسید یحیی هم در پایان فصــل نوزدهم مثل آنچه دربــاره مهدوی کیا انجام داد، کاپیتــان پرافتخــار تیمش را بــه گونهای کنــار بگذارد اما هرگز اینگونه نشــد و ســیدجال ماند تا با برهم ریختن تمــام پیشبینیها یکــی از بهترین و مؤثرتریــن بازیکنان تیمش باشد.

در هفتههــای اخیــر و در شــرایطی کــه خبــری از تماشــاگران و هیاهویشــان در ورزشــگاهها نیســت، بارها صدای بلنــد یحیی و مطهری را شــنیدهایم کــه خطاب به کاپیتان تیم فریاد میزنند: «سید عقب نرو! .» آنها مدام از جال میخواهند تیمش را بــاال نگه دارد و فاصله آخرین مدافع و مهاجم نوک به حداقل برسد تا تیم حریف تحت فشــار قرار بگیرد. اتفاقاً در بســیاری از بازیهــا که حریفان پرســپولیس در نیمه خودی تجمع کرده و مشــغول دفاع میشوند سید روی خط میانه زمین است و عقب نمیرود امــا گاهــی اوقــات به هــم ریختگــی تیــم، او را هــم عقب میکشــاند؛ مثل همان دقیقــه آخر دربی کــه عقب عقب رفتن خط دفاع پرسپولیس منجر به دریافت گل مساوی و از دست رفتن یک پیروزی بزرگ و غرورانگیز شد.

بــا ایــن وجــود آنچــه در زمیــن دیدهایــم، حکایــت از موفقیــت ســیدجال در اجــرای دســتورات تاکتیکــی پرســپولیس دارد؛ در برخــی بازیها مثل دیــدار با فوالد و ســپاهان یا در نیمه دوم بازی با ذوبآهن و نیمه اول دیدار با سیرجان که پرسپولیس از ســوی حریف تحت فشار قرار گرفته، ســید موفق شــده خــط دفــاع تیمش را بــه خوبی مدیریــت کنــد و از تمام این بازیهــا نمره باالیــی گرفته تا جایی کــه امــروز و در پایــان نیم فصــل اول اگــر نخواهیم بهتریــن و مؤثرتریــن بازیکــن تیــم صدرنشــین لیــگ بدانیمش حتماً او را به عنوان یکی از ســه بازیکن برتر تیم صدرنشین لیگ میپذیریم.