بچه غول نروژی در تیررس بزرگان

فتح مقتدرانه دربی روهر با سوپرستاره

دربــی روهــر را فوتبالدوســتان آلمانی به عبــارت «مادر دربیهــا» میشناســند. همیشــه اســتادیوم فوتبــال و فضای هــواداری از دو تیم رقیب، محل مناســب و بکــری برای تخلیه فشــارهای روانی و عقدههــای درونی دو ســمت رقابت بوده و دربی روهر هم از این قاعده مســتثنی نیســت. بــا وجود اینکه برخالف دربی شــهری مانند مادریــد، شــالکه و دورتموند هر دو برخاســته از طبقه کارگر هســتند و هر دو یک دشمن خونی به نام بایرن مونیخ دارند امــا نفرت بین هواداران دو تیم موج میزند. بســیاری از هواداران دو تیم حاضر نیستند در ورزشگاه تیم مقابل حاضر شــوند و حتــی برخی از آنها زمانی که ســوار قطار میشــوند و در ایســتگاه شــهر مقابل میایســتند، نفس خــود را در ســینه حبــس میکننــد تا هــوای آن شــهر را تنفس نکنند!

تصور چنیــن فضا و اتمســفری برای ترســیم حساســیت دربــی روهر کافی اســت. تقابل بیــن زنبورهــای دورتموندی و معدنچیهای آبی شــاید میتوانســت با کشــمکش بیشتری همراه باشــد امــا ظهور یــک نوســتاره در اســتادیوم فلتینس آرهنا باعث شــد تا همه چیز در کمال ســادگی و آرامش به نفع شــاگردان ادین ترژیک پیش برود و زردپوشــان با اقتدار شــهر گلزنکرشــن را تــرک کنند. با توجه به شــرایط جدولــی دو تیم هم پیشبینی میشــد کــه دورتموندیهــا از شــانس باالتری برای پیروزی برخوردار باشند اما دربی همیشه حساسیتهای خودش را داشته و عنادهای خونی مختص به خود را.

مهمتریــن نکتــه ایــن تقابــل ســنتی، درخشــش مجدد ارلینــگ هالند نــروژی بود که چشــم بســیاری از باشــگاههای بــزرگ دنیا را باز هم به چشــمکهای جذاب خــود خیره کرد. رئالمادرید و منچســتریونایتد دو باشــگاه بزرگی هستند که با بحران گلزنی مواجه شدهاند و قطعاً در موعد نقلوانتقاالت تابستانی بیش از هر باشــگاه دیگری به دنبال بچهغول نروژی خواهنــد بود. منچسترســیتی، پاریســنژرمن و بایرن مونیخ هم از باشــگاههایی هســتند که تمکــن مالی بــرای بهخدمت گرفتن هالنــد را دارند و میتوانند تنور رقابت ترانســفرینگ را داغ کننــد. ظهور ارلینگ درکنار کیلیــان امباپه به معنای پایان عصر ســایر ستارههاست و این مهم یعنی شــروع عصر جدید در فوتبال جهان.