فدراسیوندولتی فدراسیونخصوصی

فوتبال ایران دولتی است. قریب به اتفاقش اینگونه است. از قیمومیت مستقیم دولتیها، اعم از وزارتخانهها، سازمانها و نهادهایی مانند شهرداری، تا حتی شبهخصوصیها که به مثابه دل موش و پوست پلنگ، بدون استفاده از رانت مستقیم یا غیرمستقیم دولتیها، امکان استمرار حضور ندارند اما اندک مواردی هم هستند که برپایه توان بخش خصوصی، با تعریف رایجش در ایران اداره میشوند. نمونه آنها را میتوان در باشگاهداری، به وضوح مشاهده کرد.

حاال اما، با ورود علی کریمی، با نیابت مهدی مهدویکیا به کارزار انتخابات پیش روی فدراسیون فوتبال، گویی میتوان مدعیان صدارت فوتبال ایران را هم، به طریق اولی، به دو بخش خصوصی و دولتی تقسیم کرد. سایر نامزدهای این پست، با واسطه یا بیواسطه، به بخشها و نهادهای دولتی منسوب هستند؛ یا برای آنها کار کردهاند یا پایگاهی در آنجاها دارند. اما فارغ از سنجش توانمندی و انگیزههایشان، دستکم روشن است که کریمی و مهدویکیا چنین پیشینه و انتسابی ندارند.

اما در انتخابات، چه کسانی رأی میدهند؟ اکثریت واجدین شرایط رأی دادن، کسانی هستند که کمابیش، انگارههای دولتی بودن در موردشان صدق میکند. و این، با توجه به توضیحات قبلی، حاوی یک پیام مهم است: «چاقو دسته خودش را نخواهد برید».

کریمی و مهدویکیا، فوتبالیهای خوشنامی هستند که سد ورود همقطارانشان به عرصه مدیریت کالن فوتبال را شکستهاند و طبیعتاً، با توجه به عدم وجود کارنامه مشخص مدیریتی، درصورت انتخاب شدن، تا زمانی که دست به اقدام و عملی نزدهاند، نمیتوان دربارهشان قضاوت کرد.

اما در میانه این کارزار، آنچه نگران کننده است، شبیهسازی حضور بخش خصوصی در باشگاهداری، با مدیریت اول فوتبال ایران است. جایی که در مقام مقابل بخش دولتی، حضور بخش خصوصی، درمجموع، چیزی جز دریغ و افسوس و هدر دادن فرصتها به همراه نداشته است. حضوری کمرنگ و مقطعی که درنهایت به واگذاری میدان به دولتیها و شبه دولتیها انجامیده است. اینکه کریمی و مهدویکیا در صورت برگزیده شدن، تاکجا میتوانند برای کشتی تا خرخره به گل نشسته فوتبال ایران مفید و مؤثر باشند، باید نشست و نظاره کرد. در خوان اول اما، گذر از هزارتوی مراودات میان مدیران میانی و ارشد فوتبال ایران، سطح مقاومت بزرگی است که شکستن قدرتمندانه آن میتواند درهای زیادی به روی آنها بگشاید. نبرد بخش خصوصی و دولتی بر سر صندلی ریاست مهمترین فدراسیون ورزشی ایران، جدالی نابرابر اما دیدنی خواهد بود.