کجایداستاننقدفوتبال ایستادهاید؟
تقلیل نقــد به وزارت ورزش و فدراســیون فوتبال با اتهام اتخــاذ تصمیماتی بر اســاس منافع پرســپولیس یا اســتقالل، جریان تازهای نیست. سالهاست با این تقلیل مواجهیم.
در هیاهوی این اتهام به مسئوالن وزارت ورزش و جوانان یا فدراسیون فوتبال، صدای نقد دیگری شنیده نمیشود و این نه تنها مسئوالن را در مقابل هر نقدی پاسخگو نمیکند، بلکه آنها را در موقعیتی خوشــایند قرار میدهد که منتقدانشــان با اتهامات هواداری، مشــغول کریخوانی هســتند. هواداران فوتبــال نــه تنها بــا ایــن انتقــادات چیــزی را تغییــر ندادهاند، بلکه فضای نقــد به ســاختار ورزش و فوتبال را بــا حرفهایی تکراری و خالی از اســتدالل قوی، فــرا گرفتهاند. این همواره در حال تکرار اســت و هر بار -هر چه گزنده باشــد- به یک بازی و سرگرمی مجازی شباهت پیدا میکند.
طرح این اتهام که مســئوالن وزارت ورزش یا فدراســیون فوتبال بــر اســاس عالیق خــود منافع تیمــی را تأمیــن کنند، برداشــتی ســطحی از مناســبات ورزش اســت. ایــن اتهــام بیشــتر از هشــتگبازی جدی گرفته نمیشــود، چــون بیش از آن بــرای جدی گرفته شــدن حرفــی در خود نــدارد و در همان کریخوانیها، قابل گفتوگو و پاسخگویی است.
گرایــش به یــک تیم بخشــی از ســرگرمی ورزش اســت. بدیهی است که وجود این گرایش در هیچکس مذموم نیست و هر مقام ورزشــی یــا چهره سیاســی میتواند از ایــن گرایش خود حــرف بزند یا حتی وارد این فضای ســرگرم کننده شــود. این نه تنها آســیبی برای ورزش نیســت، بلکه بخش مهمی از جذابیت داستان ورزش است.
امــا اگــر در ورزش تصمیماتــی گرفتــه شــود کــه عادالنه نباشــد یا منافع یک تیم را تأمیــن کند، باید پــی جریانی فراتر از هــواداری فــالن مقــام ورزشــی از یک تیــم را گرفــت. اگر به ایــن شــیوه ناعادالنــه فرضــی معتقدید احتمــاالً بــا جریانی پیچیدهتر از ســلیقه مقامات ورزشــی مواجه هستید، نه با یک عالقهمنــدی. گرایــش طرفــداری قابلیــت این همه جــدل را ندارد.
طــرح بحثهای هــواداری درباره تصمیمــات یک نهاد ورزشی مثل فدراســیون میتواند خطرناک هم باشد. چه بسا بســیاری از مســئوالن در هر بخش از آن فدراســیون را همواره دچار این وسواس کند که نتیجه فالن تصمیمشان چه خواهد شــد و چه بازتابی در میان هواداران دارد و آنها را با چه اتهامی مواجــه میکند. ایــن وســواس میتواند خود بــه تصمیماتی توأم بــا مماشــات و مصلحتاندیشــی منجر شــود. این خود جریانــی علیــه اســتقالل مســئوالن در تصمیمگیری اســت و میتوانــد ناخــودآگاه آنهــا را در تصمیمگیریهــا دچار خطا کند. تصمیم با مماشــات بدتر از تصمیم بر اســاس طرفداری است. فدراســیون فوتبال باید فارغ از این نگاهها و بدون ترس از عواقــب مجازی هر تصمیــم، رفتاری مطابق قانون داشــته باشــد. امــا آیا بــه هنــگام فشــارهای مجــازی میتــوان دقیق تصمیم گرفت؟ آیا از استقالل ذهنی مسئوالن آن نهاد کاسته نمیشود؟
حرفی باقی نمانده جز اینکه ببینیم کجای نقد به ورزش ایســتادهایم، اینکه ببینیم بــر همین فوتبال چه گذشــته و چه میگذرد و بدهیها چه بر ســر فوتبــال آورده و به بــر باد رفتن ســاختمان فدراســیون هم منجر شــده امــا همچنــان نقدها درباره این است که آبی یا قرمز. این فضا باعث نگرانی است و گریزی هم از آن نیست.