محمود پورپ وهاب: نمنمینمیتوان از بچههابچهها دوربوددوربود و برابرایشانیشان نوشت!
ارتباط شما با ادبیات در دوران کودکی و نوجوانی جوانی چطور بود؟
من ن در کودکی به کتاب علاقه بسیاری داشتم. پدرم شاعر نبود اما علاقه بسیاری به شعرا داشت و شعرهای رهای سعدی و پروین و... را در خانه میخواند د و من هم تحت تاثیر قرار میگرفتم. دوستی هم داشتم که کتابهای بسیاری را برایم میآورد و میخواندم. دوم و سوم ابتدایی اولین شعر کودکانه نه را ا گفت گفتم و هر ه چه ه بزرگتر ز گت میشدم شد این علاقه بیشتر میشد.
به عنوان یک بزرگسال سرودن برای کودک و نوجوان کار دشواری نیست؟ شما چطور ذهن و ادبیات خود را با این گروه سنی تطابق میدهید؟
شاعر یا نویسنده ادبیات کودک و نوجوان باید خود را در فضای این گروه سنی قرار بدهد. من قبل از این که برای این گروه سنی بنویسم در حوزه بزرگسال شعر میگفتم. برای این که در کارهایم دوگانگی ایجاد نشود، دیگر شعر بزرگسال را ادامه ندادم. دیگر این که باید بچهها را بشناسیم، پای حرفها یشان بنشینیم. ببینیم چطور فکر میکنند و دنیا را چطور میبینند. نمیشود از بچهها دور بود و برایشان نوشت. درباره آثار باید از بچهها سوال کنیم آیا برایشان قابل قبول و جذاب است یا خیر و البته خواندنِ آثار کسانی که در این زمینه کار کردهاند نیز کمک بسیاری میکند.
بعضی از آثار در حوزه ادبیات کودک و نوجوان برای نسلهای بعدی ماندگار میشوند این آثار معمولا چه ویژگیهایی دارند؟
ببینید آثاری داریم که خاطره انگیز هستند، منتهی در این آثار عناصری را اسم بردهاند که الان آن نشانهها دیگر نیست یا کمرنگ شدهاند یا وجود ندارند. آثار اگر با فضای امروزی هماهنگ نباشد خیلی کهنه و قدیمی میشود و دیگر برای نسل جدید ارتباط با آنها ضعیف خواهد بود.