Trasna na dtonnta ag dul siar, ag dul siar...
“TÁ siad ag teacht!” Nach bhfuil sé aisteach mar a fhanann rudaí áirithe leat. Sílim gur beag duine a chonac an fógra teilifíse leis an mána sin, ag fógairt seachadaidh chuig oileán de baraille portair, nach cuimhin leo é.
Cuimhním ar an mána gan amhras – ceithre fhocal gonta a rinne fógra lúcháireach don dream sa tabhairne – ach níos mó ná sin arís cuimhním ar an mothú a bhain leis.
Na fir ag ionramháil thar na toinn glioscarnacha sa naomhóg, an dream istigh rompu ag suí go ciúin, an cat ina chodladh, an clog ársa ag bualadh.
“Tá siad ag teacht!” is an advertising slogan that doesn’t require translation. I don’t think there’s anybody who saw that ad, telling the story of the delivery of a barrel of porter to an island community, who doesn’t remember it.
The four-word slogan is an ad executive’s dream and that is one memorable takeaway, but the other is the feeling it conjured.
The men rowing in the naomhóg across glistening surf, the dog or the cat sound asleep and the ancient clock tick-tocking away and, finally, striking the hour.
Ritheann na cuimhnní sin liom agus mé ag smaoineamh go mbeidh mé ag dul ar saoire go luath.
Those memories occur to me as I think to myself that I’m shortly heading away for a few days.
Chomh fada agus a bhaineann sé liomsa, ní gá dom dul i bhfad le h-aghaidh saoire agus ní gá ach chomh beag go mbeinn imithe ró fhada.
Ach nuair atá deireadh ráite tá sos ag teastáil uainn go léir, agus ní ró fhada uaim atá mo shos ghairid anois.
Beidh cúpla lá saor á ghlacadh agam ón gcúram seo chun dul thar toinn,trasna na dtonnta ag dul siar, ag dul siar, fé mar a deirtear san amhrán.
As far as it concerns myself, I don’t have to go too far for a holiday or, for that matter, I don’t have to be gone too long either to enjoy a break from the routine.
I will be taking a few days off shortly and, unexpectedly it has to be said, going off on a sea voyage.
Ceann d’oileáin na hÉireann mo cheannscríbe agus cé go bhfuil alán rudaí a fhéadfainn a dhéanamh, tá rud amháin gur mhaith liom a dhéanamh an oiread san go bhfuil sé dóite im shamhlaíocht.
Beidh mé ann ar an lá a osclaíonn na tábhairní. Ba mhaith liom bheith amuigh ag fánacht ar an doras a oscailt agus bheith réidh chun sleamhnú isteach nuair atá sé oscailte. Agus ansan deoch a bheith agam, piúnt scúártach donn mar a bháist sean comhleacaí iriseoireachta air fadó fadó.
When I reach my island destination I have a re-enactment of this ad in mind with a few alterations. As it happens, one of the days I will be away will be the day the pubs reopen for honest to goodness pint-drinking. I intend to be there when the doors open and slip in for a handsome pint of Dublin’s best.
Is furaist sinn a shasamh. I’m easy to please or, indeed, amuse.