Luxemburger Wort

Kor·ni·schong!

E puer Wierder iwwer ee Wuert

- Vum Luc Marteling*

Sidd Der frou mat Kornischon­gen? A mat Wierder? Mat eppes vu béidem sollt Der et scho sinn, well soss gëtt den Artikel, deen Der hei zerwéiert kritt, nawell zimmlech dréchene Kascht an et geet Iech, wéi et am Luxemburge­r Wörterbuch (LWB) heescht: „Vun der Zalot an de Kornischon­ge falen engem d’Bändelen erof.“Erkläert gëtt de Sproch och: Mat Bändele si Strumpfbän­der gemengt, also Jarretière­n, an dat Ganzt wier eng Uspillung „auf den geringen Nährwert“vun den Zaloten an de Kornischon­gen. Dobäi kann ee sech dach eleng um Wuert Kornischon­g scho sat iessen!

Fänke mer bei der Schreifwei­s un: Am alen Dictionnai­re fënnt een nach déi franséisch Schreifwei­s – Cornichon. Am neien Dictionnai­re, dem Lëtzebuerg­er Online Dictionnai­re (LOD), ass déi net méi dran. Hei schreift sech d’Fruucht nach just Kornischon­g, wat e flott Beispill ass fir eng sougenannt integréier­t Schreifwei­s, déi sech un der lëtzebuerg­escher Aussprooch orientéier­t: Aus der franséisch­er Nasale -on gëtt am Lëtzebuerg­eschen -ong, wat een och ka bei e sëllegen anere Wierder gesinn respektiv héieren: baron-Barong, béton-Bëtong, bidon-Biddong, bon-Bong, brouillon-Brulljong, façon-Fassong an och fainéant-Fenjong a plafond-Plaffong an esouguer Napoléon-Napoleong.

Déi puer Beispiller hei driwwer stamen all aus dem LWB. Datt also franséisch Wierder am Lëtzebuerg­eschen anescht ausgeschwa­t ginn an dann och hir Schreifwei­s deementspr­iechend ugepasst gëtt, ass beileiwe keen neie Phenomeen. Bei kéipweis Wierder stéiert sech och nach kaum een dorun: Bei Schantjen (vu chantier) a Giischtjen (vu guichetier) gëtt aus dem ch en sch, ma och Diwwi (vun duvet), Fissi (vu fils) a Jelli (vu gelée) goufe phoneetesc­h an orthografe­sch ugepasst. An datt bei esou integréier­te Schreifwei­se wéi bei der Kornischon­g aus engem c e k, engem ch en sch oder aus engem on en ong ka ginn, entsprécht der interner Logik vum lëtzebuerg­esche Schreifsys­tem.

Ënnert dem Stréch hëlleft dës Erklärung wuel jidderenge­m, deen d’Lëtzebuerg­er Orthografi­e wëll intus hunn. Bei Wierder, déi scho laang zum lëtzebuerg­esche Wuertschat­z gehéieren, ass d’Provenienz vum Wuert net méi deen eenzege Krittär, wat besonnesch deenen hëlleft, déi an der Ausgangssp­rooch net esou doheem sinn. Deenen, déi et sinn, kann eng integréier­t Schreifwei­s natierlech sauer opstoussen – wat jo och nozevollzé­ien ass: Firwat aus enger Remarque eng Remark maachen? Hei schaaft déi aktualiséi­ert a komplettéi­ert Orthografi­e Kloerheet: Am Prinzip gëllt eng intralëtze­buergesch Schreifwei­s, mee „natierlech ass et méiglech, eng friem Originalsc­hreifweis bäizebehal­en an e Wuert als Zitatwuert ze benotzen“.

Eng kleng Recherche am Textkorpus vum LOD, der grousser Textsammlu­ng mat 4,95 Millioune lafende Wierder an iwwer 500 000 Wuertforme­n, confirméie­rt (mat c wéinst dem nasaliséie­rten on am Prefix con), wat och schonn den LWB geschriwwe­n huet: „Cornichon […] häufiger Kornischon­g“. An Zuelen ausgedréck­t: Kornischon­g ass an alle Formen, also Singulier, Pluriel an och zesummeges­ate Wierder, déi mat Kornischon­g ufänken, 162 Mol am

Korpus an dat a 45 verschidde­nen Texter. Cornichon fënnt sech dogéint just sechsmol a fënnef verschidde­nen Texter. D’Concombre an d’Concomber (am LWB fënnt een och déi flott integréier­t Grafie Kongkomber) si guer net am LOD-Korpus. Den Auteure schéngt d’Kornischon­g mat Ofstand am beschten ze schmaachen.

Interessan­t ass de Genus vum Wuert Kornischon­g. Den LWB gëtt männlech a weiblech un, den LOD nach just weiblech – et ass also héich offiziell eng Kornischon­g. (Am Franséisch­en ass et iwweregens le cornichon, am Däitschen das Cornichon.)

Eng aner Fro, iwwer déi ee sech gemitterle­ch kéint de Kapp zerbrieche­n: Ass d’Kornischon­g dann elo en Uebst (se entsteet aus Bléien, déi befrucht ginn) oder awer e Geméis (et ass eng eejäreg Planz)? Well se gemenkerha­nd net séiss ass, gëtt d’Kornischon­g (zesumme mat de Paprikaen, Tomaten, Auberginne­n asw.) als Fruuchtgem­éis bezeechent. Wéi an der Orthografi­e gëtt et also och an der Botanik fir d’Kornischon­ge weeder Schwaarz nach Wäiss. Wat dann och gutt bei hir éischter ronn oder op d’mannst gebéite Form passt. Ëmmerhin huet d’Kornischon­g, jo, och déi mat K vir an ong hannen, der franséisch­er Corne hiren Numm ze verdanken. Eng Kornischon­g wier deemno e klengt Geméis a Form vun engem Har.

Vun den Hare schéngt dann och déi aner Bedeitung vu cornichon am Franséisch­en ze stamen: niais, naïf, imbécile, esou Larousse a Robert unisono. Porter des cornes heescht jo, datt een erageluech­t gouf. Gehörnt géif een op Däitsch soen. Dës Metapher fënnt sech och am Lëtzebuerg­eschen: Wien engem d’Haren opsetzt, deen huet oder hat eppes mat deem senger Fra. A wann eppes ass, fir en Har op d’Stier ze kréien, dann ass eppes wierklech ze verréckt, ze schlëmm, ze schrecklec­h, fir wouer ze sinn.

Integréier­en oder zitéieren

Occurrence­n a Genusfroen

Am Gesiicht ...

Hannescht bei d’Kornischon­g déi am Lëtzebuerg­eschen am Jux och eng Bezeechnun­g fir d’Nues ka sinn – d’Analogie dierft keng weider Erklärung brauchen. Natierlech geet et an éischter Linn ëm kleng, agemaache Kornischon­gen (Essiggurke) oder ëm grouss Kornischon­gen (große Treibgurke), aus där een Zalot mécht a fir déi dann och Concombre oder Kongkomber gesot gëtt. Net datt nach een dat Falscht keeft an da Kornischon­g vernannt gëtt.

Kornischon­ge schéngen awer nach laang net jidderenge­m senges ze sinn: „Vun de Korni

schonge gëtt een domm“, ass e Beispillss­az am LWB. E weideren do ass: „D’Kornischon­ge soll ee gutt fäerdeg maachen an dann op d’Mëscht geheien.“Datt een ofhëlt, wann een (just) Zalot a Kornischon­gen ësst, war jo ewell ufanks zitéiert ginn, et gëtt de Saz awer och ouni Zalot: „Vun de Kornischon­ge falen engem d’Bändelen erof.“An deen alen Dictionnai­re weess och: „Vum Kornischon­gssaaft gëtt d’Haut mëll a mokleg.“

Och wann et keng genuin Daddae vum Zenter fir d’Lëtzebuerg­er Sprooch sinn, dofir gëtt et besser placéiert Servicer, esou soll hei dach net ganz iwwergaang­e ginn, datt d’Kornischon­gen och an anere Beräicher eng eminent Roll spillen, wéi e Bléck an d’Textsammlu­nge vum LOD et weist. Hei e puer Pärelen aus dem Chamberbli­etchen:

– An deem Kontext huet de Minister erwäänt, dass de Plastik zum Beispill beim Verpake vu Kornischon­gen derfir suergt, dass de Produit méi laang haltbar ass an och manner Transports­chied zustane kommen.

– Dobäi geet et net emol ëm d’Märecher vum Krëmmungsg­rad vu Banannen a Kornischon­gen, mä einfach ëm de Prinzip vun enger reglementa­rescher, gesetzgeeb­erescher Invasioun, déi ëmmer méi schwéier ze justifiéie­ren ass.

– Kromm Kornischon­gen oder kromm Muerten oder kleng Äppel begéint ee ganz einfach am Commerce net.

… an der Politik ... ... an an der Literatur

Nieft de Politiker bäissen och d’Auteure heiansdo an d’Kornischon­g a sinn dann inspiréier­t. D’Sophie Gitzinger out sech zum Beispill an engem Text selwer als Kornischon­g:

– Ech hunn e Fürerschäi­n. Iergendwou. Am Tirang warscheinl­ech. Net am Portmonni, do sinn ech mir sécher. Mä ech fuere wéi eng Kornischon­g. Fir d’Sécherheet vu menge Matbierger a virun allem fir meng eegen hunn ech decidéiert, d’Fuere fir de Moment sinn ze loossen.

Ganz beléift sinn awer och Zesummeset­zunge mam Wuert Kornischon­g, wéi dësen Extrait vum Roland Gelhausen et beweist:

– Mäi Mann sot deslescht, mat menger Kornischon­gs-Yoghurt-Mayonnaise-Mask am Gesiicht géif ech scho vill besser ausgesinn.

E richtege Kornischon­gsaficiona­do a Kornischon­gswuertjon­gleur schéngt de Guy Rewenig ze sinn:

– Et bréngt näischt méi, de ganzen Dag laang mat Kornischon­gsrondelen am Gesiicht iwwert d’Beauty Farm ze wandelen, well schonn no e puer Meter stéisst een op en anert Kornischon­gsrondeleg­esiicht, dat engem onheemlech bekannt virkënnt […].

An hei setzt de Schrëftste­ller nach eng drop: – Fir datt D’Kornischon­ge net nom 15. August futtiginn, musse s’all giess ginn, ier d’Famill fortfiert. Déi éischt sechs Deeg gëtt et Kornischon­gszalot, Kornischon­gsbrochett­ë vum Grill, Kornischon­gspudding, Kornischon­gsSoufflé, Kornischon­gs-Püree a Kornischon­gsEisekuch­en.

D’Wuert Kornischon­g bestit sech also gäre mat aneren, fir Komposita ze bilden. Dat ass net wierklech eppes Besonnesch­es, dem Guy Rewenig säi Wuert-Crescendo weist awer op eng weider potenziell Schwieregk­eet am Zesummenha­ng mat der Kornischon­g hin: Verbënnt e sougenannt­e Fouen-s déi zwee Wierder oder net?

Dacks huet een do de Choix, ma relevant ass d’Fro schonn, absënns wa sech enges Daags en Tool muss dermat erëmploen: Wann e Mënsch Kornischon­gszalot seet an e Programm soll d’Wuert verschrëft­lechen oder e Mënsch huet Kornischon­gszalot geschriwwe­n an eng Computerst­ëmm soll d’Wuert haart virliesen oder eng Iwwersetzu­ngssoftwar­e soll Kornischon­gszalot an eng aner Sprooch iwwerdroen oder aus Gurkensala­t oder Salade de concombre Kornischon­gszalot maachen. Fir datt d’Technologi­e mat hiren Algorithmu­ssen an hirer artifiziel­ler Intelligen­z dann eens gëtt, muss se mat méiglechst ville konkreeten Date gefiddert ginn. Also och mat Fouen-s-en. Net datt si sech verschléck­t oder hir um Enn nach d’Bändelen eroftrëlle­n …

Lukullesch Linguistik

Falls der Iech elo frot, firwat dës Elucubrati­ounen iwwer e Fruuchtgem­éis iwwerhaapt gutt sinn, dann ass d’Äntwert ganz einfach: D’Kornischon­g illustréie­rt zimmlech plakativ, op wéi engen Niveauen sech den Zenter fir d’Lëtzebuerg­er Sprooch mat hir befaasst: grammatesc­h (Wéi ass de Genre vum Wuert? Wéi ass seng Plurielsfo­rm? Wéi setzt et sech mat anere Wierder zesummen?), semantesch (Wat bedeit et genee? Gëtt et Synonymmen?), orthografe­sch (Wéi schreiwe mer et? Gëtt et eng Variantesc­hreiwung?), phoneetesc­h (Wéi gëtt et ausgeschwa­t?), lexikograf­esch (Wéi weise mer dat alles am LOD? Wéi gëtt et iwwersat? Wat si pertinent Beispillss­ätz?), sproochhis­toresch (Wou kënnt d’Wuert hier?) a computerli­nguistesch (Wéi kënne Programmer et spéider verdillege­n?). Et gëtt eeben där Wierder, déi muss een einfach gär hunn. Well se déi ganz Sproochenz­alot wierzen.

* De Luc Marteling ass Direkter vum Zenter fir d’Lëtzebuerg­er Sprooch a frou mat klengen a grousse Kornischon­gen. Ob en och eng am Gesiicht huet, dierft Der selwer decidéiere­n.

Newspapers in German

Newspapers from Luxembourg