Ah, aqueste enscourdàbile Inglese !
Mentan, païs maravilhous, pien de làisha-me stà e apieijhent, e que serìa ou cant ideal da coasta, se noun i foussa ra soussoù de vielhe e de jouhe inglese pran mai spavententa que dapertout ent’ u autre luegue. Shì, pu spavententa que ente tout u autre luegue ! E Dìou sà se mi hai viajà e Dìou sà se hai scountrà d’aquele enscourdàbile Inglese de sess encert e de soussoù segù, e sus’ u qué de Nàpoli, e sus’ u lague de Suissa, e sus’ u beà de Venézia, e ent’ u poarte soulelhà de Sichìlia, e sout’ u parmourìe d’Algerìa, de Caprì fint à Biskrà e de Zuric fint’ à Palerma : soussoù speciale deventàia legendària en miej ou moundou, soussoù imourtalisàia da tout u caricaturiste e que d’aquelu Mentan semelha tenì ou record. Oh ! Cada maten, davanch r’ansa de Garavan, ou « shopping » de garçoune desgoungàie, r’ària de pendahoù ambulente souta ra pichouna jaqueta de pounch bianc e ou coutilhan carent au ras de cavilhe oussouse : « Seque couma de stocafique, chate couma de lengue », couma ou di ra cansan : es r’abouminacian : de sensa rene ni goura (ou retournelou poupulari dì : squiape dou cu e pousse)… e r’ira de r’eterna paita sus’ ou tignan en couha de rat e aquestou spavent ! ou clavié de pianou dou sen souguigne, souguigne manjaire de cavà, rastelìe naciounale à qù manca soulament ou fen. E aquelu moustre arbouran de cascade de ganéfari soùrfanou e rose, ele en iempan ou vuhi dou sen courpet, ra piaça du se pieche ; ra maravilhousa fiouridura de Mentan re ourna, e ele van spouscàie de petale de fioù ent’ a quiaroù dou chelou e de r’àiga, qu’a soua siloueta desounoura. De vature basse atelàie dame de cavalete séguitan aquele doumaijhele, e ent’ aqueste vature pastroulhan de vielhe mourou de carn « jambounàia », que san re màire d’aquele joùe doumaijhele, soussoù memouràbili degne dou creian de Leandre, de qù ra stravagança arriba de vote à ra granessa. Toute, bevouse de té, de gin e de portò, manjairesse de « sandwiches » ; toute, soche de soucietà de temperança, sentimentale e amiratrice dou mùscalou ente r’art… toute defaman e vilifican, oh ! pran ferouchement, ou vici francès e ou spìritou sensa fede ni coustume !... Ma aloura, perqué aquelu uelhe bianque e aquelu arreste en pounch d’amiracian coura passan u noaishe sourdati (cachaoù de arpe), doumaijhele ? Menou granne qu’u voaishe « horse-guards », ma mài rabassouate e mài musclà, acò ese vé. Aquele pùdique Inglese ! serìan e meme que, ra sera, ent’ u jardì pùbliqui, enfroupàie de cuberte e mascaràie de « tartan », r’ària d’ounouravili vielhe « gentlemen », ramban descretament u sourdati permissiounari en ri regalent un cigarou e una tassa de té à casa… pèr una seança d’académia, un pichan squissi à pilhà-se-rou segound a natura !... Misteri e descrecian… Ra Rivierà deventerìa una prouvìncia inglesa ?