Ë ciaciarrade d’u Sciü Crüssi e d’a Scià Lürgna sciü d’a Canunera : Semana Santa

SC: Ben u Bungiurnu, Scià Lürgna, gh’avì l’ària ben penseriusa ancoei.

SL: E gh’è propi üna bona ragiùn, caru Sciü Crüssi, perchè ancoei è a Ramuriva.

SC: È veru, aura se dije i Rameaux, sta matìn ò già vistu i fiyoei cun de pàrmure decurae e de vote cine de ciapelëte e de papiyote.

SL: Miscredente d’ün pagàn, credì forsci che a Ramuriva nun è che per i picinìn.

SC: Cuma gh’andè, Madama tupìn de làite buyente, u sò ben cuma vui che ancoei cumençamu a Semana Santa.

SL: Bela Madona ! me fà pieijè de vëde che nun avì ubliau tüt’a vostra fede d’a vostra ünfança.

SC: Escì!tempufàaSemana Santa se fava ciü seriusamente che aura, era veramente üna semana de meditaçiùn e de reflessiùn cristiana.

SL: Nun mancàvëmu per ren l’ufiçi d’ë Tènëbre e spetàvëmu ün tremurandu u belu fracassu che se fava â fin.

SC: Che fracassu ! ma u ciü belu era u Zoegia Santu qandu ë campane erun partie cuma se dijëva.

SL: O vui, i garçui nun pensè ch’a ve amüsà.

SC: Forsci, ma cuma ë campane nun sunavun andàvëmu per i carrugi d’a Roca cun ë ràgnure (i rarà) e ë tarabàcule per anunçà ben forte : « mezugiurnu ».

SL: Aiçò sun de veye tradiçiue cuma de mangià de scìjari u Zoegia Santu a mezugiurnu.

SC: Poei, a sëra d’u Zoegia se fà ancura a prufescia d’a Vèrgine che ciura perchè çerca u so fiyu mortu.

SL: E u Venardì Santu, caru Mussü, a prufescia d’u Cristu-Mortu, ünt’i carrugi scüri e silençiusi.

SC: Forsci ! ma parlè-me ün pocu d’ë tre Marie.

SL: Sun tre done vestie de negru e crüverte d’ün gran velu scüru d’a testa finta a i pei, tantu ben che nun se pò savè qü sìciun. SC: E se dije che nun se deve çercà a u savè.

SL: E scì ! suvra tütu se sun fiye da spusà, perchè alura nun se mariun ciü ünte l’anu.

SC: Purì ben u dì, a Semana Santa era prun ciü bela e ciü vivente üna vota.

SL: Malerusamente, è propi cuma ailò !

SC: Margradu tütu, bona festa de Pasca, cara Scià Lürgna.

SL: E scì, caru Sciü Crüssi, â fin d’u Glòria canterëmu l’Aleluya.