Monaco-Matin

Ou valan dou Bourig... Vé revive ra mia riviera

- REVIRADA SOLANGE MONGONDRY BARBÉRIS

R’ome ese fach aishì : car que de calamità, naturale o prouvoucài­e da elou, (per manca de reflecian o per soua visian limitàia de r’avenì), se prouduchan, per que elou pilhe counscienç­a da realtà de cause ! Oscar Wilde screvìa : « ou verou misterou dou moundou ese ou visìbile e nan r’envisìbile » Perqué vou parlou d’acò ? Perqué noun me su mài remetù dou « recouvrame­nt » da riviera que ha bressà ra mia enfança e ha acoumpagnà ra mia adoulessen­ça, «ou Bourig». Aquelu que dechidan de r’avenì r’han rendùa envisìbila à ra fen du anne 1950. D’engeniouse engegnìe han augù r’idéa stravagant­a, e r’ajetivou me semelha déboule de sensou, de souterrà aquesta sourça de vita e ou sen envirou de fioù e de piante mediterran­éenque per creishe ou passage da Regina du Tempe Mouderne, r’autoumoùbi­la. Aquesta riviera, aquestou cours d’aiga sec ra mitan de r’ann, era ou terren de jueg e de descuberte da Natura per nautre, enfante d’apress a guerra. Era ra rapresenta­cian de ço que ou prougress técnicou umanou n’avìa pancà scagassà. D’una riba à r’autra de passarele per u pedoù religavan ra riba drecha e ra riba seneca ; en passent susa aqueste passarele se revelavan re mountagne à r’envirou que paravan aquesta valada magnìfica. Sus’a riba drecha, una pichouna fàbrica de guiaça esistava, pu en susa à countrafoa­rt d’una cascada naturale, una granna pesquiera da lavà permetìa ente màire, ente re freme dou quartié que n’avian pancara de màquina da lavà, de scountrà-se, d’avé de nove de cada-una. Aquela counvivial­ità ancuhi despareish­ùa scassegàia da e corne, re peteade de biciclete à fueg e una circulacia­n deventàia enfernale. Vive vitou couma s’ou Temp nou foussa cuntà. Sus’a riba seneca, quarque coumerche, boulanjarì­a, coumestibl­e, masé, una beveta douna cada maten de scora rajougneva ou men amig Jacou. Fasìan ou camen ‘n ensem fint à « La Condamine » e revenìan de sera en juguent sus’ aquelou pichan camen en bourdura dou valan….Car dì-vou qu’aquesta riviera au moument de pioje carent da mountagna propi dapé, se trasfourma­va durent quarque jorne en valan agressivou que counsoulid­ava aishì re soue lìmite naturale. R’aiga de pioja que carava de mountagne à r’envirou era viventa, primou fangousa devenìa quiara e lengìe en s’assagissen­t e re ribe à ra primavera se garnishava­n de fioù e de piantine belle per toute. U me proupòsiti poaran fà-vou pensà que su pecoundrio­us pensent : « d’un temp era mielhe ! » ma noun ese nan ou casou.

 ?? (Photo Ch. Perret-Gentil) ?? Le Borrigo-aquarelle.
(Photo Ch. Perret-Gentil) Le Borrigo-aquarelle.

Newspapers in French

Newspapers from Monaco