Tik op de vingers

De elektrische auto voor de massa komt eraan. Elf maanden geleden zag ik de volledig elektrische Opel Ampera-e tijdens de autobeurs van Detroit. Hij stond weliswaar op de stand van Chevrolet en heette Bolt EV, maar de auto is hetzelfde. Ik nam plaats en voelde aan het ruwe, milieuvriendelijk ogende dashboard. Acuut werd ik hardhandig op de vingers getikt met een klembord. Een nors kijkende dame met Amerikaanse omvang snauwde iets in de trant van: “Dat doen wij hier niet!” Als ze doorheeft dat ik niet een spion van een Chinees automerk ben, zegt ze sorry met een langgerekte Amerikaanse ‘o’: “I’m sóóó sóóórry”. 2016 is begonnen. Twee maanden later wordt de Tesla Model 3 onthuld. Honderdduizenden mensen doe een aanbetaling van 1000 euro en krijgen de belofte dat ze auto in 2017 (VS) of 2018 (Europa) ontvangen. In april ervaar ik zelf het Tesla-rijden met de Model S. De acute kracht van de elektromotoren is verbluffend en de auto rijdt autonoom over de snelweg. Ik hoef het stuur niet vast te houden, maar weet niet waar ik m’n handen dan moet laten, dus leg ik ze maar weer op het stuur. In de maanden erna komt de Autopilot-functie negatief in het nieuws door een crash met dodelijke afloop. Het imago van Tesla krijgt een tik op de vingers en de Amerikaanse instanties overwegen termen als ‘zelfrijdend’ te verbieden. Ondertussen zitten Renault en BMW ook niet stil en vergroten ze de capaciteit van hun accupakketten en daarmee de actieradius van de ZOË en de i3. Na de aanloop in 2016, wordt 2017 het jaar waarin je een elektrische auto met een praktische actieradius kan kopen. Dat vind ik groter nieuws dan de aankondiging van de zoveelste stoere suv voor jonge mensen met een actieve levensstijl. Bovendien weten we al dat suv’s erin gaan als zoete koek, het wordt leuk om te zien of de massa ook zin heeft in een elektrische auto.