Onbegrepen auto’s die eindelijk waardering krijgen

Van de vele nieuwe auto’s die worden geïntroduceerd, flopt er uiteraard ook wel eens eentje. Soms omdat-ie bij zijn lancering zó bijzonder of vernieuwend is, dat de consument er nog niet aan toe is. We doen een greep uit de onbegrepen auto’s van de laatst

Elders in dit nummer wijden we een artikel aan de Witkar van begin jaren zeventig, het boegbeeld van een idealistisch deelautoproject, bedacht door de Amsterdammer en oud-provo Luud Schimmelpennink. Het idealistische Witkar-project zag er op papier veelbelovend uit, maar zowel het project als het elektrische autootje zelf bleek zijn tijd te ver vooruit, met een smadelijke flop tot gevolg. Ruim veertig jaar na het debuut van de Witkar is het aantal deelautoconcepten niet meer te tellen. Daarvan doet Car2Go, waarbij elektrische Smarts worden ingezet, nog het meest aan het Witkarproject denken. En de blauw-witte deel-Smarts rijden niet alleen rond in Amsterdam, maar ook in onder meer Madrid, Berlijn en Rome. Mislukkingen als de Witkar zijn niet voorbehouden aan gemeenten en individuele idealisten, ook de auto-industrie kan erover meepraten. Sommige met veel tamtam gepresenteerde auto’s die volgens de persberichten de automarkt op hun kop zouden zetten, bleken in de harde werkelijkheid veel te modern of te apart voor de gemiddelde consument. Zeker als daar geen fiscale steuntjes in de rug bij hoorden die de sceptische klant over de streep konden trekken.

ZUUR

Voor de betrokken ingenieurs en technici is het natuurlijk frustrerend als een op papier baanbrekend idee niet wordt opgepakt. Paarlen voor de zwijnen, zullen ze denken. Maar het toppunt van zurigheid is natuurlijk als een concurrent er na enige tijd met jouw idee vandoor gaat en wél succes boekt. De wat oudere lezers herinneren zich vast nog wel de Daihatsu Charade GTti met zijn 1,0-liter driecilinder turbomotor van eind jaren 80. Behalve een turbo had het Japanse machientje een intercooler, multikleppentechniek, elektronische inspuiting en een oliekoeler. Tezamen goed voor een destijds sensationele 101 pk en een honderdsprint van 8,2 seconden. Golf GTI-rijders kregen er het klamme zweet van. Daarnaast had Daihatsu ook nog de eveneens driecilinder Charade Turbodiesel, die met zijn 1,0-liter driecilinder de zuinigste auto ter wereld was. De consument vond het reuze interessant, maar gaf de voorkeur aan een Peugeot 205 GTI of een Volkswagen Golf Diesel zonder al die poespas. Vergelijkbaar, maar op een iets hoger niveau, was de Saab 9000 Aero die in 1992 werd geïntroduceerd. Met zijn 225 pk en 342 Nm sterke 2,3-liter viercilinder leverde deze Zweed betere prestaties dan veel concurrenten met dikke zes- of zelfs achtcilindermotoren en dat bij een veel gunstiger verbruik. In een vergelijkende test bij onze collega’s van AutoZeitung liet de Saab onder meer een BMW 530i in het stof bijten. Hoe het met Daihatsu en Saab afliep, weten we allemaal, net zo goed als we weten dat vrijwel elk automerk zich inmiddels op driecilinders, downsizing en turbotechniek heeft gestort … Op de volgende pagina’s laten we tien auto’s de revue passeren die nauwelijks aansloegen, terwijl ze dat wel hadden verdiend. In de rubriek Marktplaats kiezen we iedere maand een thema, al dan niet gekoppeld aan een geldbedrag. Op Marktplaats. nl gaan we op zoek naar een tweedehands auto. We geven de voors en tegens van onze keuze en behandelen meerdere alternatieven. Daarbij kijken we goed naar de verschillende smaken en vestigen we niet alleen de aandacht op de voor de hand liggende merken en modellen. De mogelijkheden zijn overweldigend. Heeft u zelf een idee voor deze rubriek? Mail dit dan naar redactie@autoreview.nl