maar voor heel weinig Nederlanders weggelegd. Zo weinig zelfs, dat de enige Mustangs met V8 de laatste jaren door de Ford-importeur op kenteken zijn gezet. En daar verandert met de komst van de vernieuwde Mustang waarschijnlijk niets aan. De Mustang GT Co
Wanneer je kiest voor een rijprogramma waarbij een grotere stroom op de demper komt te staan, worden de metaaldeeltjes in de demperolie aangetrokken en belemmeren ze de circulatie van de vloeistof. Of andersom.
BEUKEN
Het verschil is meteen merkbaar: wanneer je in de comfortstand rijdt, worden de wielbewegingen soepel door de schokdempers opgevangen. Kies je voor Sport of Track, dan neemt het magnetisme toe en voel je dat de carrosseriebewegingen resoluter in de kiem worden gesmoord. Een duidelijke verbetering ten opzichte van de vorige Mustang, die uitsluitend met conventionele schokdempers werd geleverd. Een ander merkbaar verschil is het volume van het motorgeluid, wanneer je de opening van de vlinderkleppen in het uitlaatsysteem varieert. In Race krijgt het gehamer van de V8 de vrije loop, en weet je even niet wat je meemaakt. Je hele lijf gaat ervan sidderen, zo heftig beukt het geluid tegen de rotswanden. En over beuken gesproken: in 4,5 seconden zit de Mustang GT op 100 km/h. Daar- mee doet hij niets onder voor de vrijwel gelijk geprijsde BMW M4 Cabrio, en geeft hij de Audi S5 Cabriolet eenvoudig klop. Dat wil zeggen: zolang de weg rechtdoor gaat. MagneRide zorgt ongetwijfeld voor betere rondetijden op het circuit, maar aan de dynamische talenten van (vooral) de BMW M4 kan de Mustang GT niet tippen. Allereerst is de besturing te indirect en onnauwkeurig om sportief genoemd te worden. Je draait een bocht in en realiseert je dat je het stuur nog een paar centimeter verder door moet draaien. En dat de volgende bocht weer. Waarbij het gewicht van de V8-motor bovendien duidelijk voelbaar is. Ook vergt een gedreven rijstijl heel veel van de tienversnellingsautomaat. Desnoods schakelt hij twee, drie, vier versnellingen terug, als hij tussen twee bochten gehoor wil geven aan de vermogensbehoefte van de bestuurder. Ook al wisselen de versnellingen elkaar soepel en zonder schokken op, de bak komt wel wat nerveus over. En dat terwijl je in de manuele modus zelden tussen meer dan drie versnellingen wisselt. Het koppel van de V8 is immers overvloedig.
RIJDENDE RECHTER
Ter compensatie van het gemis aan precisie ten opzichte van de beste sportcabrio’s uit Europa, heeft Ford een paar geinige gadgets toegevoegd. Zoals line lock, dat elke burn-out er goed laat uitzien. Wanneer je het systeem inschakelt en alle instructies keurig opvolgt, zet de auto zich vast in de remklauwen aan de voorzijde en verbreekt hij de tractie van de achterwielen. Daarbij trekt de Mustang een ondoordringbaar rookgordijn om zich heen, om uiterlijk 15 seconden later met een hoop bombarie weer tevoorschijn te komen, een hoopje smeulend rubber op het asfalt achterlatend. Nog zo’n gadget: de typisch Amerikaanse dragstrip-mode, voor snelle tijden op de quartermile. Of wat te denken van de Good Neighbour Mode, als je bij een koude start niet de hele buurt wilt wakker schoppen. Over die vriendelijkebuurfunctie ga je je buren natuurlijk niet vertellen: weinig klinkt zo mooi als een koude V8-motor op de vroege ochtend. De Rijdende Rechter geeft je waarschijnlijk groot gelijk dat je jezelf dat niet gaat ontnemen. Toch blijft het knagen. Het grote genoegen dat de Ford Mustang GT te bieden heeft, is
Over beuken gesproken: in 4,5 seconden zit de Mustang GT op 100 km/h.