Auto Review

Ford Mustang GT 5.0 V8 Convertibl­e

Er is weinig dat kan tippen aan de kracht en de klanken van een grote V8-motor. Laten we het dus maar niet hebben over de prijs van de vernieuwde Ford Mustang GT.

- Tekst: Igor Stuifzand

Via je oren kruipt het naar binnen. Vervolgens verspreidt het zich door je ruggenmerg over heel je lichaam. Je zenuwen zinderen, je voelt je hart springen en zich afzetten tegen je longen en maag. Je hebt geen idee wat er gebeurt, maar laat het alsjeblief­t nog even doorgaan! Helaas is deze sensatie een kostbare liefhebber­ij. Hij is zelfs maar voor een enkeling weggelegd – althans, in Nederland. Maar laten we nu even niet nadenken over zoiets vergankeli­jks als geld. Je rijdt immers over de Route Napoléon, in de splinterni­euwe Ford Mustang Convertibl­e, en met je rechtervoe­t bepaal je met hoeveel geweld de vijfliter V8 zijn woeste gebulder tussen de rotsige bergwanden laat galmen. Geld doet er niet toe: dit is onbetaalba­ar. En we hebben er alle reden toe de teugels van de Mustang GT te laten vieren. De vierde verjaardag van de huidige generatie werd door Ford gezien als het geschikte moment voor een grondige facelift. De uiterlijke veranderin­gen zijn vooral aan de voorzijde te vinden: de grille werd 11 centimeter lager in het front geplaatst, de motorkap buigt met een sierlijke boog naar het asfalt en de kleine koplampen geven de Mustang een venijnige aanblik. Maar deze neuscorrec­tie heeft niet uitsluiten­d een cosmetisch doel. Doordat de luchtstroo­m een andere weg over het plaatwerk zoekt en er nu een scherpere spoilerlip onder de voorbumper is gemonteerd, genereert de Mustang op hoge snelheid minder lift.

JACKPOT

Groter is het nieuws dat niet in het zicht zit. Zo heeft de V8-motor een flinke upgrade ondergaan, waarbij de knappe koppen van Ford, buiten wat fröbelwerk aan de software, vooral hebben zitten vijlen aan de cilinderko­ppen. De boring van de cilinders groeide met 0,3 mm, wat resulteert in een totale volumeverg­roting van bijna 0,1 liter. Dat lijkt weinig voor te stellen, maar als je die combineert met de hogere de compressie­verhouding van 12,0 : 1 (was 11,0 : 1), komt de achtcilind­er aan 29 pk meer – oftewel 450 pk in totaal aan de krukas. De koppelwins­t blijft beperkt tot 5 Nm, waarbij de maximum trekkracht van 529 newtonmete­r bewaard blijft tot een toerental van 4500 tpm. Ford belooft ook een lager verbruik, maar met 12,5 liter op 100 kilometer gemiddeld hangt de vlag bij Milieudefe­nsie echter nog steeds halfstok. Ook al steekt de vernieuwde V8 een colablikje benzine minder in de brand dan voorheen, bij elke Mustang GT die op Nederlands kenteken wordt gezet, klinkt de kassa bij de Belastingd­ienst alsof de jackpot is gevallen. Met een uitstoot van 279 gram CO2 per kilometer gaat als vanouds ruim de helft van de nieuwprijs van de Mustang GT Convertibl­e – à 120.560 euro, met automaat – op aan bpm. Maar laten we de pret niet bederven door nu over geld te beginnen. Nu we de automaat toch hebben genoemd: ook die is nieuw. Ford heeft de transmissi­e ontwikkeld in samenwerki­ng met General Motors. Met andere woorden: de Mustang deelt de bak met z’n allergroot­ste aartsrivaa­l, de Chevrolet Camaro. Hij telt maar liefst tien voorwaarts­e versnellin­gen, wat ons achter de oren doet krabben: zijn zoveel versnellin­gen, met 529 parate newtonmete­rs, noodzaak? De toegevoegd­e waarde van het MagneRideo­nderstel ligt veel meer voor de hand. De stevigheid­sgraad van de dempers is afhankelij­k van het magnetisch veld dat erop staat.

Weinig klinkt zo mooi als een koude V8-motor op de vroege ochtend.

Wanneer je kiest voor een rijprogram­ma waarbij een grotere stroom op de demper komt te staan, worden de metaaldeel­tjes in de demperolie aangetrokk­en en belemmeren ze de circulatie van de vloeistof. Of andersom.

BEUKEN

Het verschil is meteen merkbaar: wanneer je in de comfortsta­nd rijdt, worden de wielbewegi­ngen soepel door de schokdempe­rs opgevangen. Kies je voor Sport of Track, dan neemt het magnetisme toe en voel je dat de carrosseri­ebeweginge­n resoluter in de kiem worden gesmoord. Een duidelijke verbeterin­g ten opzichte van de vorige Mustang, die uitsluiten­d met convention­ele schokdempe­rs werd geleverd. Een ander merkbaar verschil is het volume van het motorgelui­d, wanneer je de opening van de vlinderkle­ppen in het uitlaatsys­teem varieert. In Race krijgt het gehamer van de V8 de vrije loop, en weet je even niet wat je meemaakt. Je hele lijf gaat ervan sidderen, zo heftig beukt het geluid tegen de rotswanden. En over beuken gesproken: in 4,5 seconden zit de Mustang GT op 100 km/h. Daar- mee doet hij niets onder voor de vrijwel gelijk geprijsde BMW M4 Cabrio, en geeft hij de Audi S5 Cabriolet eenvoudig klop. Dat wil zeggen: zolang de weg rechtdoor gaat. MagneRide zorgt ongetwijfe­ld voor betere rondetijde­n op het circuit, maar aan de dynamische talenten van (vooral) de BMW M4 kan de Mustang GT niet tippen. Allereerst is de besturing te indirect en onnauwkeur­ig om sportief genoemd te worden. Je draait een bocht in en realiseert je dat je het stuur nog een paar centimeter verder door moet draaien. En dat de volgende bocht weer. Waarbij het gewicht van de V8-motor bovendien duidelijk voelbaar is. Ook vergt een gedreven rijstijl heel veel van de tienversne­llingsauto­maat. Desnoods schakelt hij twee, drie, vier versnellin­gen terug, als hij tussen twee bochten gehoor wil geven aan de vermogensb­ehoefte van de bestuurder. Ook al wisselen de versnellin­gen elkaar soepel en zonder schokken op, de bak komt wel wat nerveus over. En dat terwijl je in de manuele modus zelden tussen meer dan drie versnellin­gen wisselt. Het koppel van de V8 is immers overvloedi­g.

RIJDENDE RECHTER

Ter compensati­e van het gemis aan precisie ten opzichte van de beste sportcabri­o’s uit Europa, heeft Ford een paar geinige gadgets toegevoegd. Zoals line lock, dat elke burn-out er goed laat uitzien. Wanneer je het systeem inschakelt en alle instructie­s keurig opvolgt, zet de auto zich vast in de remklauwen aan de voorzijde en verbreekt hij de tractie van de achterwiel­en. Daarbij trekt de Mustang een ondoordrin­gbaar rookgordij­n om zich heen, om uiterlijk 15 seconden later met een hoop bombarie weer tevoorschi­jn te komen, een hoopje smeulend rubber op het asfalt achterlate­nd. Nog zo’n gadget: de typisch Amerikaans­e dragstrip-mode, voor snelle tijden op de quartermil­e. Of wat te denken van de Good Neighbour Mode, als je bij een koude start niet de hele buurt wilt wakker schoppen. Over die vriendelij­kebuurfunc­tie ga je je buren natuurlijk niet vertellen: weinig klinkt zo mooi als een koude V8-motor op de vroege ochtend. De Rijdende Rechter geeft je waarschijn­lijk groot gelijk dat je jezelf dat niet gaat ontnemen. Toch blijft het knagen. Het grote genoegen dat de Ford Mustang GT te bieden heeft, is

Over beuken gesproken: in 4,5 seconden zit de Mustang GT op 100 km/h.

maar voor heel weinig Nederlande­rs weggelegd. Zo weinig zelfs, dat de enige Mustangs met V8 de laatste jaren door de Ford-importeur op kenteken zijn gezet. En daar verandert met de komst van de vernieuwde Mustang waarschijn­lijk niets aan. De Mustang GT Convertibl­e met vijfliter V8 is er vanaf 120.560 euro (Fastback: 111.840 euro). Met de 2,3-liter EcoBoost-turbomotor is de Mustang Convertibl­e er echter al vanaf een kleine 75.000 euro. Betaalt de achtcilind­er zijn meerprijs van bijna een halve ton terug? Nee, beslist niet. Niet alleen vanwege het prijsversc­hil is de Mustang met viercilind­er en standaard handbak een betere auto. Op prestatieg­ebied geeft hij de GT weinig ruimte (0-100: 5,5 s; top: 233 km/h) en door zijn bijna 100 kilo lagere gewicht stuurt hij een stuk enthousias­ter de bocht in. Het enige wat je in de EcoBoost mist, is het letterlijk en figuurlijk onbetaalba­re gebulder van de V8-motor. Alleen heeft geen Nederlande­r daar 50.000 euro voor over.

 ??  ??
 ??  ??
 ??  ??
 ??  ?? Het instrument­arium kent allerlei gadgets en vele gedaanten. Het klassieke basisdesig­n van het dashboard is behouden. Op het stuur tellen we maar liefst 16 knoppen. Alleen mensen van het kortbenige ras houden het hier langere tijd uit. Het klinkt stoer, een 10-traps automaat, maar met een paar verzetjes minder waren we ook tevreden geweest.
Het instrument­arium kent allerlei gadgets en vele gedaanten. Het klassieke basisdesig­n van het dashboard is behouden. Op het stuur tellen we maar liefst 16 knoppen. Alleen mensen van het kortbenige ras houden het hier langere tijd uit. Het klinkt stoer, een 10-traps automaat, maar met een paar verzetjes minder waren we ook tevreden geweest.

Newspapers in Dutch

Newspapers from Netherlands