Ford Fiesta ST

Met de vorige Ford Fiesta ST kon je onwijs lachen. Het was een heerlijke pocket rocket, met een ondeugend scherp randje. De aankondiging dat de nieuwe ST geen viercilinder maar een driecilinder motor kreeg, én een geperfectioneerd onderstel, stemde ons da

Het is nog vroeg in en rond het ZuidFranse Parc Regional Verdon. Het lichte zomerbriesje laat de paarse lavendelvelden kalmpjes wuiven, een groepje vale gieren zit te dommelen op een rotspunt en verderop knabbelt een kudde berggeiten nietsvermoedend aan een idyllisch bergweitje. De prachtige Route Napoléon in het achterland van Nice ligt er nog rustig bij. Hier en daar vecht een groepje fietsers zich zwijgend heuvelop, af en toe ingehaald door een vroege campertoerist. Maar dan: het geluid van naderend onheil. Een agressief mechanisch gegrom, regelmatig onderbroken door harde ploffen en knallen. Nog steeds wat versuft door het ochtendzonnetje vliegen de gieren verschrikt op. En zich verbaasd afvragend of het jachtseizoen nu als is begonnen, vluchten de berggeiten tegen de rotswanden op. De schrik beperkt zich niet tot het dierenrijk: de bergop worstelende wielrenners vallen zowat van hun aluminium raspaardjes wanneer ze door een vuurspuwend en snerpend monstertje voorbij worden geraasd.

WHISKY EN NICOTINE

Bij dezen bieden we de Zuid-Franse flora, fauna en fietsers alsnog onze excuses aan. We erkennen het ruiterlijk: we hebben ons misdra- gen. Maar we hebben een excuus: we zijn verleid door de nieuwe Fiesta ST. Aanvankelijk viel het wel mee. Fords nieuwe feestbeest ziet er aantrekkelijk, maar niet al te uitbundig uit, en met de rijmodusknop in Normal, gedroeg hij zich best netjes. En wij ook. Maar toen begonnen de Sport- en Track-modus naar ons te knipogen. En tja … het vlees is zwak. We gaven toe aan de hitsige lokroep van de geopende noisecontrol- kleppen in het uitlaatsysteem, de zich verscherpende besturing en de directere gasrespons. Vervolgens was het heerlijk spelen met de 200 pk, die bij tijd en wijle klinken alsof ze worden opgehoest door een woeste vijfcilinder. Onze angst voor een lullig pruttelend driecilindertje blijkt volkomen ongegrond. In de meest sportieve rijstanden lijkt het wel alsof het stemgeluid van de aluminium turbomotor is gevormd door jarenlange en intensieve consumptie van whisky en nicotine. Met de ademhaling en de atletische vermogens van de Fiesta ST is echter niets mis. Vanaf zo’n 2250 toeren doet de anderhalve liter metende blaaskaak overtuigend zijn werk. Hierdoor kun je – als je dat zou willen – scherpe bochten ook in de derde versnelling nemen en schokvrij bergop knallen. De schakelwegen zijn kort en de bak laat zich precies bedienen, alleen zou het koppelingspedaal wel iets zwaarder en met meer gevoel mogen werken.