Elektrisch rijden is leuk!

Zoals iedereen boven de 30 jaar, ben ik opgegroeid in het benzine- en dieseltijdperk. Heel af en toe liet iemand een lpg-tank inbouwen, maar dat was het wel. In 2007 reed ik voor het eerst in een elektrische auto. Dat was tijdens een reis met de Opel GT in Californië. Na twee dagen rijden in de buurt van San Diego en Palm Springs, reden we vlak voordat we weer naar Nederland vertrokken met een prototype van General Motors, waar Opel toen nog bij hoorde. Het was op een afgesloten weg, de auto was nog lang niet klaar voor productie. Het gekke is: ik kan niets over de auto terugvinden en heb er destijds ook niets over geschreven. “Het zal wel, met die elektrische auto”, moet ik toen gedacht hebben. Terwijl ik me de rit nog wel herinner. Het was een auto die rammelde en kraakte en log aanvoelde. Ik had niet het idee dat ik met de aandrijflijn van de toekomst te maken had.

De elektrische auto moest mijn hart nog veroveren. Dat ging niet zonder slag of stoot. Ik ging door een proces dat veel autoliefhebbers doorlopen. De eerste elektrische productieauto’s waarmee ik reed, waren de Nissan Leaf (2010) en de Opel Ampera (2011). Dat waren niet meteen de auto’s die me bij de lurven vatten.

Het duurde jaren voordat ik overtuigd was. Dat was mede te danken aan merken uit onverwachte hoek: Kia ontpopte zich tot pionier in de wereld van de elektrische auto. De e-Niro was met zijn actieradius van 400 kilometer een van de eerste betaalbare EV’s waarmee je niet meer zo bang hoefde te zijn voor een lege batterij.

Uiteraard verdient ook Tesla bonuspunten. Het maakte de elektrische auto enerverend met zijn LudicrousMode; een Tesla Model S was ineens sneller dan een Porsche 911. Of de Cybertruck. Waar ik vroeger op school met mijn vriendjes over de Ferrari Testarossa sprak, was de Tesla Cybertruck nu hét onderwerp. Mijn persoonlijke hoogtepunt was drie dagen rijden met de volledig elektrische Porsche Taycan. Die auto zou ik zó bestellen als ik de loterij won.

Dit nummer van AutoReview staat voor een groot deel in het teken van elektrisch rijden. We richten ons niet alleen op heel veel elektrische modellen, maar ook op alles wat elektrisch rijden nét even anders maakt. Het verbruik wordt uitgedrukt in kWh/100 km, maar hoe moet je dat interpreteren? En hoe zit het met de bruto- en nettocapaciteit van de accu? Het overzicht van EV-termen dat Bart Smakman maakte, zou je eigenlijk op de koelkast moeten plakken, voor als je je even afvraagt hoe het ook alweer zat met die Oma-lader of met de schildpadmodus van een elektrische auto.

De elektrische auto is doorgebroken. Wij beleven er steeds meer plezier aan en zien dat automerken samen met overheden en universiteiten (zie het verhaal over InMotion) hard werken om de nadelen van de hoge prijs, de beperkte actieradius en de lange oplaadtijden te elimineren. Hopelijk brengt deze editie van AutoReview jou ook in de juiste stemming: elektrisch rijden is leuk.

Hoe zat het ook alweer met oma’s en schildpadden?