Harley Davidson LiveWire

De Porsche Taycan en Harley Davidson LiveWire hebben iets gemeen: ze moeten allebei opboksen tegen de iconische status van hun fossiele merkgenoten.

In een adem worden ze genoemd met de merknamen Porsche en Harley Davidson: de zescilinder boxermotor van Porsche en de V-Twin van Harley. De iconische status van zowel Porsche als Harley Davidson hangt nauw samen met deze twee krachtbronnen. Een Porsche zonder flatsix, werd lange tijd niet als een echte Porsche gezien. Door sommige mensen nog steeds niet. De 914, 924 en 944 moesten vechten tegen de heersende opinie en kregen denigrerende bijnamen als ‘Volkswagen Porsche’. De viercilinder versie van de 911, de 912, is zelfs zeldzaam geworden, doordat veel kopers de viercilinder lieten vervangen door de zescilinder boxermotor en daarmee de waarde van de auto vergrootten. Dat de soep inmiddels niet meer zo heet wordt gegeten, blijkt niet alleen uit de gestegen waarde van een 912, maar ook uit het succes van de huidige modellen met viercilinder, V6 of V8. Voordat ze uitgespuugd werden door de milieulobby, waren zelfs de dieselvarianten van de Cayenne en de Macan erg populair.

Voor Harley Davidson geldt hetzelfde. Een Harley zonder V-Twin vind je niet eens tussen de 33 modellen in de prijslijst. Hoewel, er is één model …

LiveWire

De V-Twin van Harley Davidson is zo mogelijk een nog groter icoon dan de flat six. Elke Harley wordt gebouwd rond de legendarische in de lengte geplaatste tweecilinder in V-vorm, die het hart van het design vormt. Met slagvolumes van 749 cc tot 1923 cc zijn het beulen van motoren. Zelfs de inhoud van een enkele cilinder van de 749 ccversie is behoorlijk in vergelijking met cilinders die in auto’s gebruikt worden. De enorme cilinders van het 1923 cc-blok meten bijna een liter per stuk. Het starten van een Harley Davidson is dan ook niet iets wat op de achtergrond plaatsvindt. Het geraas van de zuigers tussen je benen geeft een machtig gevoel en het gebrul gaat door merg en been – zeker met de bijna verplicht te bestellen Screaming Eagles, de optionele sportuitlaten van het merk. Groot is dan ook de verbazing dat juist Harley Davidson het eerste grote motormerk is dat een elektrisch aangedreven model aanbiedt. De ontwikkeling van de LiveWire ging niet over een nacht ijs. Vijf jaar geleden reden we al voor het eerst op een prototype over het circuit. Sinds mei dit jaar maakt de motor echter officieel onderdeel uit van de prijslijst. Model nummer 34, de enige Harley Davidson in de lijst zonder V-Twin.

Porsche Taycan

Ook Porsche kwam dit jaar met zijn eerste elektrische model. Hoewel de Taycan een opvallende auto is, heeft Porsche de zaken voorzichtig aangepakt door een heel nieuw model in het leven te roepen. De Duitsers blijven zelfs ver weg van

de 911 door te kiezen voor een vierdeursauto, die meer met een Tesla te maken lijkt te hebben dan met de iconische sportwagen. Hoewel de huidige 911 geschikt is voor hybride aandrijving, zal een geheel elektrische versie nog zeker uitblijven tot de volgende generatie. Ondertussen doet Porsche heel slim ervaring op met deze Taycan. Bijkomend voordeel is dat de elektrische Taycan goede zaken doet in het terugbrengen van de gemiddelde uitstoot van het merk.

Sciencefiction

De Harley Davidson LiveWire oogt geweldig. De Amerikaanse vormgevers kregen het voor elkaar om de uitstraling van het merk te behouden. Toch ziet een kenner gelijk dat er iets aan de hand is. Dat kan niet anders: het hart van de motor ontbreekt. De tekenaars vonden echter een alternatief voor het motorblok. Als een torpedo hangt de aluminium behuizing van de elektromotor nu onder het accupakket. Het oog wordt onmiddellijk naar het nieuwe middelpunt geleid. De afdekking van het accupakket zelf is gemaakt van gegoten zwart aluminium. In Milwaukee is plastic een scheldwoord.

Als je al aan de vormgeving moet wennen, dan is het rijden met de LiveWire helemaal een uitdaging voor de zintuigen. Dankzij de keyless go-techniek kun je de sleutel in je zak laten. Met een druk op de startknop licht het volledig digitale dashboard op – ook uniek voor een Harley. Tackle de standaard uit de weg, druk nog een keer lang op de startknop en de snelheidsmeter verschijnt in beeld: de motor is er helemaal klaar voor.

Nu wij nog. Het gevoel dat je krijgt als je accelereert met de LiveWire is fenomenaal. Ook zonder dat je de acceleratiehendel vol opentrekt, lanceert de motor zichzelf van zijn plek. Het bloed trekt uit je hoofd en er ontstaat een leeg gevoel in je maag. Op de LiveWire draag je geen helm om je hoofd te beschermen tegen valpartijen, maar om ervoor te zorgen dat je huid niet van je gezicht wordt getrokken. Het gevoel van snelheid wordt benadrukt door de vrijwel totale afwezigheid van geluid. Harley deed zijn best om de zoem van de elektromotor zo stoer mogelijk te maken, maar het geluid valt in het niet bij het gebrul van een V-Twin. Heel cool is de ingebouwde hartslag: wanneer je stilstaat op de motor gaat er een potent aanvoelende elektrische rilling door het motorblok.

Licht is de LiveWire niet. Met 251 kilo is-ie aanzienlijk zwaarder dan vergelijkbare motoren met een verbrandingsmotor, maar zijn gewichtsverdeling doet anders vermoeden. Het lage zwaartepunt van de motor zorgt voor een heel stabiele ride. De zithouding is dynamischer dan je misschien bij een Harley verwacht. Je zit tamelijk rechtop, waarbij je lichaamsgewicht eerder naar voor dan naar achter balanceert. Ook dit komt de dynamiek ten goede. Sturen met het lichaam is veel gemakkelijker, je duwt de motor met je lichaam subtiel door bochten. Dat kan met een verbazend hoge snelheid.

Toch is het de acceleratie die je het meest in zijn grip houdt. Het is met name het gemak waarmee de motor zichzelf lanceert. Snel accelereren is veel gemakkelijker dan bij een conventionele motor. Hoewel de LiveWire als op rails door bochten gaat, zijn het de rechte stukken die het meest opwindend zijn. De sprint van 0 naar 100 km/h doet hij in ongeveer 3 seconden. In het geval van de LiveWire is dat niet alleen een cijfertje op papier en een levensgevaarlijke gebeurtenis in de praktijk, maar is het ook voor een relatief onervaren bestuurder een haalbare prestatie. De LiveWire pakt op en gaat, en gaat, en gaat met het grootste gemak.

Harley gebruikt de gashendel om een extra dimensie toe te voegen aan het motorrijden.

Door de hendel van je af te draaien, remt de LiveWire op de elektromotor af. Dit biedt een subtielere manier van afremmen. Wanneer je het onder de knie hebt, helpt het om rotondes sneller te nemen. Harley laat weten dat je het accupakket het beste via netstroom kunt opladen. Gewoon met een stekker in het stopcontact dus. In een nacht wordt de accu in zijn geheel opgeladen en met een lading kom je ongeveer 150 km ver. Daarmee is de LiveWire voor veel klanten geen echte concurrent voor andere modellen, maar eerder een extra vervoermiddel. De meeste kopers hebben naast een auto ook al een andere Harley Davidson.

Anti-Porsche

Ook de Taycan begint voor alles met het strelen van de ogen. Knap van de vormgevers van Porsche is dat hun eerste elektrische auto niet alleen bijzonder futuristisch oogt, maar ook onmiskenbaar een Porsche is. Stijlkenmerken van de 911 zijn vooral vanaf de zij- en achterkant duidelijk te herkennen. De doorlopende achterlichtstrip, de aflopende daklijn met de oplopende raamlijn en de diffusor lijken sterk op die van de 911. De voorkant van de Taycan staat meer in het teken van de toekomst. De vormgeving van de koplampen is eerder anti-Porsche, hoewel de typische tunnels wel weer een bekend stijlkenmerk zijn. Het zou me niet verbazen wanneer we juist deze nieuwe stijlkenmerken ook in de 911 van de toekomst gaan tegenkomen.

Vanbinnen is de Taycan ook onmiskenbaar een Porsche. Opvallend is het geheel digitale instrumentarium. Drie grote schermen verzorgen alle instrumenten en bedieningselementen. Het instrumentenpaneel achter het stuur is randloos en licht gebogen. Het is een technisch huzarenstukje, maar toch hadden we hier heel graag minstens een analoge klok gezien. Via het grote scherm op de middenconsole bedien je alle

Harley Davidson en Porsche bewijzen met de LiveWire en de Taycan dat de elektrotechniek zelfs in het voordeel van sportiviteit kan werken.

functies. Dat vergt enig zoekwerk. De verwarming/ airco kreeg zelfs een apart scherm tussen de voorstoelen. Bijkomend nadeel van al het digitale spul is dat je elke vingerafdruk ziet.

Snel zonder drama

Alles is de Taycan vergeven wanneer je gas geeft. De versnelling is absoluut surreëel. In 2,8 seconden trekt de Turbo S vanuit stilstand naar 100 km/h. Met dezelfde snelheid gaat het door. Uniek aan de Taycan is dat het de enige elektrische auto is met twee versnellingen. De eerste versnelling is kort en zorgt voor de eerste ultieme sprint. De tweede versnelling zorgt ervoor dat er genoeg krachtreserves over zijn voor het accelereren op hogere snelheid. Van 100 naar 200 km/h kost 7 seconden extra en de tussensprint van 80-120 km/h is gepiept in 1,7 seconden! Meest opzienbarend is dat het de Taycan allemaal geen enkele moeite schijnt te kosten. Het is het totale gebrek aan drama dat je zintuigen verwart; zo veel snelheid, zonder geluid of trillingen. De wegligging is minstens zo indrukwekkend

als het acceleratievermogen. Laat je niet misleiden door de vier portieren, de ruimte op de achterbank en de grote kofferbak: dit is een sportwagen die zich qua dynamiek moeiteloos kan meten met een 911. Dat Porsche zaken als stuurgevoel en ophanging prima voor elkaar heeft, is bekend. De perfecte gewichtsbalans dankzij het laag geplaatste accupakket speelt een versterkende rol. De Taycan stuurt als over rails. De enorme banden (achter breder dan 30 cm) geven geen kik. Ook de Taycan maakt gebruik van regeneratie van remenergie. Porsche vindt echter wel dat de bestuurder hiervoor actief moet kiezen. Dat doe je in het rijmenu of door de Sport+-modus te selecteren. In dat laatste geval voegt de audio-installatie ook heel subtiel wat ‘motorgeluid’ aan het zoemen van de elektromotor toe.

Als je rustig aan doet, kun je met het volgeladen accupakket van de Taycan Turbo S moeiteloos 300 kilometer rijden. Opladen kan zowel met een thuislader als onderweg met snelladers. In dat laatste geval vul je de accu’s in twintig minuten tot 80 procent.

Met vlag en wimpel

Harley Davidson en Porsche bewijzen met de LiveWire en de Taycan dat elektrisch rijden niet alleen net zo leuk kan zijn, maar dat de techniek van de elektrische aandrijving zelfs in het voordeel van sportiviteit, dynamiek en beleving kunnen werken. De Harley heeft nog extra voordeel van de elektrische aandrijving. Bij het motorrijden worden meer zintuigen geprikkeld dan in de auto. Waar je in de Porsche het geluid van de zescilinder boxermotor soms mist, komen andere zintuigen dan je oren op de LiveWire juist tot leven. Het gevoel van snelheid en bijbehorend gevaar is op de motor veel groter. Je voelt de kracht van de wind op je lichaam. Je ruikt het pas gemaaide gras van de berm en de hitte van de zon op het asfalt.

In de Porsche kregen we juist opvallend vaak de neiging om het rustig aan te doen en met de ramen open, de muziek aan en verder in doodse stilte over binnenwegen te suizen. Om heel af en toe even flink gas te geven, zodat de mensen om ons heen even konden zien dat dit echt een van de snelste auto’s ter wereld is.