Black Powerprotest
Sommige foto’s zijn wereldberoemd. Je ziet ze regelmatig in tijdschriften, op televisie en op internet. Maar ken je ook het verhaal achter deze foto’s?
Het is 16 oktober 1968. De Olympische Spelen in Mexico-stad zijn in volle gang. De Amerikaanse sprinter Tommie Smith vestigt een nieuw wereldrecord in de ochtend van de vierde dag van de competitie met 19.83 seconden en wint de gouden medaille op de 200 meter. De derde plaats gaat naar zijn ook donkere landgenoot John Carlos, en de Australische Peter Norman wint zilver.
Dan klinkt het spelen van het volkslied tijdens de prijsuitreiking. Smith en Carlos buigen hun hoofden en strekken hun vuisten, in zwarte handschoenen, in de lucht. Hiermee refereerden zij aan de Black Powerbeweging, die als kenmerkend symbool een zwarte vuist heeft. Life-fotograaf John Dominis maakte er een foto van die de hele wereld rond ging.
Toen het volkslied was afgelopen ontsteeg vanuit het publiek een afkeurend fluitconcert. Het Olympisch Comité was ook niet blij met deze uiting van politieke protesten omdat het tegen de Olympische geest in zou gaan en stuurde de twee atleten diezelfde dag nog naar huis. Eenmaal thuis was hun leven drastisch veranderd: veel Amerikanen zagen hen als verraders, een deel van de pers spreekt in zeer negatieve termen over de actie, andere atleten ontliepen hen, het werd ze onmogelijk gemaakt nog ergens een huis te huren en zij en hun gezinnen werden zelfs bedreigd met de dood. Een paar seconden en een eenvoudig gebaar hadden hun leven voor altijd veranderd.
Gelukkig is hun reputatie in de loop der jaren verbeterd. Er is een standbeeld van dit iconische beeld gemaakt en dit is symbool komen te staan voor de strijd tegen discriminatie van Afro-Amerikanen in de Verenigde Staten. In 2016 kregen ze van Barack Obama eerherstel.