Met duidelijke voorsprong
Olympus en Panasonic hebben beiden twee objectieven met omgerekend 85 tot 90 millimeter. In tegenstelling tot Nikon, komen hier duidelijke verschillen tussen de goedkope en dure modellen aan het licht.
Olympus M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8 (ca. 250 euro)
Olympus M.Zuiko Digital ED 45 mm f/1.2 Pro (ca. 1200 euro) Panasonic Lumix G 42,5 mm f/1.7 ASPH OIS (ca. 330 euro)
Panasonic Leica DG Nocticron 42,5 mm f/1.2 ASPH OIS (ca. 1000 euro)
De grote keuze aan objectieven hoort bij de voordelen van een Micro Four Thirds-systeem. Je kunt zelf beslissen of je voor je Olympus- of Panasonic-dslm een objectief van Panasonic of een van Olympus wilt. Elke combinatie is mogelijk. Zodoende hebben we in dit geval vier objectieven waar we uit kunnen kiezen.
Pro-versie
We beginnen met de twee Olympus-objectieven. Tijdens het uitpakken wordt al duidelijk dat de veel grotere en zwaardere Olympus M.Zuiko Digital ED 45 mm f/1.2 Pro heel overtuigend is gefabriceerd. Het objectief richt zich met een AF/MF-schakelaar op, een afstandsschaal en een functieknop (Fn) duidelijk op ervaren fotografen. In vergelijking hiermee oogt de Olympus M.Zuiko Digital 45 mm f/1.8 wat tenger. Het objectief is wat minder robuust en wat minder degelijk. Een afstandsschaal en een AF/ MF-schakelaar ontbreken hier. Ook met slecht weer heb je meer aan de Pro-versie, die is uitgerust met talrijke afdichtingen (die bij het f/1.8-model eveneens ontbreken).
Nu is het ook zo dat er tussen de f/1.2 Pro en de kleine f/1.8 een prijsverschil zit van zo’n 1000 euro, dus het is logisch dat beide objectieven niet dezelfde uitrusting hebben. Maar hoe zit het met de optische kwaliteit? Die is ook heel verschillend. Met maximaal 1484 lp/bh bij een open diafragma haalt de f/1.8 op onze camera maar 80 procent van de mogelijke resolutie. In de hoeken is het met 1235 lp/bh zelfs maar 67 procent. De Pro-versie haalt bij f/1.2 maar liefst 1769 lp/ bh in het midden, goed voor een uitstekende 95 procent. In de hoeken is het met 1489 lp/bh zelfs nog 80 procent. Ook wat betreft kleurzwemen komt de f/1.8 er slechter vanaf.
Leica scoort beter
Bij Panasonic zijn de verschillende doelgroepen net zo duidelijk herkenbaar. De dure Leica DG Nocticron 42,5 mm f/1.2 ASPH OIS is met ingebouwde beeldstabilisatie en eigen diafragmaring duidelijk voor handmatige bediening bedoeld. De focusring heeft een goede draaiweerstand voor nauwkeurig handmatig scherpstellen. Net als de Olympus f/1.2 Pro heeft de Leica een zeer groot diafragma van f/1.2. Panasonic en Leica hebben allebei niet gekozen voor een afstandsschaal en een afdichting bij de aansluiting.
De Nocticron haalt de beste score in de test. In het midden haalt hij tot 1853 lp/bh, wat overeenkomt met 100 procent van de mogelijke resolutie. In de hoeken is het met 1547 lp/bh zelfs nog 83 procent. De veel goedkopere Panasonic Lumix G 42,5 mm f/1.7 ASPH OIS komt pas na twee diafragmastops bij f/3.5 in de buurt van de Leica bij f/1.2. Beide objectieven van Panasonic zijn zeer goed geconstrueerd. Wat ons bevalt is dat je voor het geld dat je meer betaalt voor de Panasonic f/1.7 ten opzichte van de Olympus f/1.8, je er beeldstabilisatie bij krijgt. En wat ons betreft ook een iets betere behuizing.