Dansende bomen

Het bos trekt mij altijd. Als kind ben ik opgegroeid in een huis dat de naam Laanzicht heeft. Het huis stond letterlijk recht tegenover het bos en heet nog steeds zo. Een honderden meters lange laan met beuken voerde je het bos in. In de herfst genoot ik als kind nog wel het meest; dat is niet veranderd. Iedere zomer is daar weer het verlangen naar de herfst en zeker na de hete zomer die we dit jaar hadden.

Tegenwoordig is het geen cowboytje en indiaantje spelen, ik speel met mijn camera. Letterlijk, ik heb zelden een vooropgesteld plan en ga gewoon op stap. Het licht bepaalt het soort fotografie dat ik dan ga doen. Een bewolkte dag is heel geschikt om in het bos te gaan fotograferen. Of juist als het een beetje miezert. Het stof is dan van het blad af en de kleuren zijn nog intenser. En het ruikt ook zo heerlijk!

Het bos van de dansende bomen (Het Speulderbos in de buurt van Putten) is naar mijn idee één van de mooiste bossen in Nederland. Dit bos heet zo omdat door houtkap vroeger vooral de rechte bomen werden weggehaald, waardoor de wat krommere bomen bleven staan. Die leken te dansen. Die houtkap is van lang geleden, nu is het bos een mix van rechte en kromme bomen. Een aantal bospercelen hebben wel overwegend die kromme bomen.

Het is ook een oud bos, de bomen zijn immens groot. In de herfst verkleuren de lariksen goudgeel, het beukenblad heeft dan een warmere tint. Die kleurschakeringen van de verschillende bomen geven in de foto’s vaak de illusie van lichtval en diepte.