De spontane mensenfoto’s van Nico Janssen
Nico Janssen leerde het fotografievak door veel te lezen, te oefenen en te praten met andere fotografen. Inmiddels heeft zijn camera veel deuren voor hem geopend, van bruiloften in Schotse kastelen en albumopnames in de Abbey Road-studio’s tot zelfs fotos
Welke camera(‘s) gebruik je?
Ik heb jaren met Canon fullframes geschoten, dit waren 5D Mark III en de 6D. Ik had als lens de 85mm f/1.2 L en de Sigma Art 35mm f/1.4. Het werd me echter te zwaar en ik ben na veel onderzoek overgestapt op Fujifilm. Dit was eerst de X-T1 en later een tweetal X-T2s, met lenzen als de 23mm f/1.4 en de 56mm f/1.2 (een juweeltje), telelenzen en groothoeken. Het was een verademing. Ze waren zo licht en compact, makkelijk te dragen en snel te gebruiken. Daar komt bij dat een systeemcamera veel minder intimiderend overkomt dan grote fullframe-camera’s. Eerder dit jaar heb ik na veel wikken en wegen besloten om mijn kit nog verder te vereenvoudigen. Tegenwoordig schiet ik uitsluitend met een Fujifilm X100F, een camera met een vaste lens en een vaste brandpuntsafstand.
Hoe zou je jouw stijl omschrijven? Geïnteresseerd en betrokken. Ik maak van het fotograferen een spelletje, iets leuks om samen te doen. In de praktijk betekent dit dat ik mijn camera in de ene hand heb en een lichtbron in de andere. Hierdoor kan ik heel snel de compositie en de belichting aanpassen. Ik waardeer mijn Fuji-camera’s enorm, want die hebben voor alle camera-instellingen eigen draaiknoppen. Met één hand kan ik dan de instellingen aanpassen zonder mijn oog van de kijker weg te halen. Met mijn wijsvinger pas ik de diafragma-ring van de lens aan en met mijn duim schuif ik de belichtingscompensatie omlaag. De ISO en sluitertijd staan meestal op de automatische stand en zelf stel ik alleen het diafragma en de belichtingscompensatie in.
Wat zijn je passies? Wat fascineert je?
Ik kan urenlang luisteren naar iemand die vurig vertelt over iets waar hij of zij helemaal verzot op is. Het maakt dan niet uit hoe ver het van mijn eigen interesseveld ligt. Hoewel ik een stadsmens ben, leer ik steeds meer om het natuurschoon te waarderen. In de lente ontwaakt de natuur uit zijn winterslaap
“De beste lens heeft nog steeds mooi licht nodig.”
en soms valt zonsopkomst samen met mijn wandeling van het station naar het kantoor. Dan zie ik elke dag de prille kelkjes en blaadjes uit hun winterslaap ontwaken.
Hoe ben je met fotografie in aanraking gekomen?
Fotografie heb ik pas echt ‘ontdekt’ in 2011. Ik werkte toen in Haarlemmermeer en nam elke dag de trein vanaf Schiphol. Op een middag in april zag ik hoe prachtig de zon door de grote glazen voorgevel scheen.
Ik heb toen drie treinen gemist, want ik probeerde met mijn telefoon een foto te maken die exact liet zien wat ik met mijn eigen ogen zag: de schaduwen, de reflecties en de mensen die door het licht wandelden. Toen besefte ik voor het eerst wat licht met de wereld doet. Kort daarna heb ik mijn eerste camera gekocht. Dit was een Nikon D3100 met een kitlens. Ik bakte er niks van, maar ging stug door. Met die camera heb ik mijn eerste bruiloftfoto´s geschoten en een jaar later zat ik aan de fullframes van Canon.
Wat zijn je favoriete onderwerpen? Mensen, mensen en mensen. People doing people things’ omschreef ik het vroeger. Tegenwoordig zoek ik daar meer nuance in. Mensen die zichzelf zijn, die samen zijn en die iets voelen, op dat ene moment dat ze niet in woorden kunnen uitleggen. In de foto’s die ik maak (voor mezelf, vrienden of klanten) wil ik de kijker meenemen naar een moment dat zo leeft dat het bijna lijkt te bewegen. Het leven gaat niet altijd van een leien dakje en de momenten dat we ongeremd van elkaar kunnen genieten zijn zo speciaal, zo belangrijk en zo voorbij.
Neem bijvoorbeeld de foto hiernaast. De oudste dochter is schoonheidsspecialiste en zorgde ervoor dat iedereen uitmuntend voor de dag kwam. Daarnaast had ze haar familieleden ook een aantal poses geleerd om mooi op het familieportret te komen. De moeder maakte echter een schunnige grap en het gezelschap schaterde het uit. Van de twintig foto’s die ik voor ze had gemaakt was er maar eentje ‘verpest’ door het gelach, maar juist deze foto hangt nu aan de muur. Dat vind ik heel mooi en dat maakt me ontzettend trots.
Heb je nog tips?
Licht! De beste lens heeft nog steeds mooi licht nodig. Ik ben zelf eigenlijk veel te laat begonnen met het leren flitsen. Het is echter de moeite waard. Je onderwerp wordt beter geïsoleerd van de achtergrond, wordt mooi belicht en oogt natuurlijker. De kijker van een foto kan toch niet zien hoe onflatteus het licht
“Ik maak van het fotograferen een spelletje, iets leuks om samen te doen.”
eigenlijk was, zolang je het goed doet!
Ik ben een groot fan van strobistfotografie in combinatie met een diffuser zoals de Lumodi beauty-dish, of de Lumiquest Softbox LTP. Flitsers zijn natuurlijk niet de enige optie. In openbare gelegenheden maak ik binnen liever gebruik van constant licht. Dan gebruik ik een Fotodiox Flapjack, een ronde LED-lamp waarvan de helderheid en kleurtemperatuur aangepast kan worden.
Welke lichtbron het ook is, je hebt er natuurlijk alleen iets aan als die handzaam is, dus ik draag op mijn riem een SpiderPro Black Widow Holster waar ik het rode veiligheidspalletje uit heb gesloopt. De pin die daarin hoort schroef ik in het handvat van de flits of LEDlamp die ik gebruik, zodat ik die makkelijk aan mijn riem kan hangen als ik mijn handen vrij wil hebben. De lamp of flitser kan ik dan in één beweging weer tevoorschijn halen.
Wat is je favoriete camera/lens?
Mijn favoriete combinatie van camera en lens is tegenwoordig zelfs mijn enige camera en lens! Ik heb alle camera’s uit de X100-serie gehad. Ze hebben allemaal hun eigen beperkingen, maar zijn ontzettend veelzijdig waardoor ik toch terug blijf komen. In mijn fullframe-dagen schoot ik het liefst met een 35mm, en dat is precies de kijkhoek van de 23mm lens van de X100-serie. Die lens kan heel dichtbij focussen, waardoor een macrolens bijna niet meer nodig is.
Met de X100F zijn de mankementen die me jaren parten hebben gespeeld allemaal opgelost: ik kan in continuous drive-mode schieten met een externe flitser (zodat ik dansende mensen kan bijhouden en blijven schieten) en er zit een kleine joystick op zodat ik met de duim het focus-punt kan verleggen. De focus-snelheid is helemaal in orde en kan zelfs een rondrennende puppy bijhouden. Daarnaast zijn de jpg-bestanden die uit de camera komen prachtig – zelfs boven de ISO 3200, want daar werd het bij de X100S, X00T en X-T1 vaak nogal troebel.
Doe je veel aan nabewerking?
Ik heb lang in Lightroom gewerkt, maar in de loop der jaren bewerk ik mijn foto’s steeds minder na. Ik vond het jammer dat de foto’s lang op een geheugenkaartje bleven staan en dat ik er daarna nog een dag of twee over deed voordat ik uit de duizenden foto’s enkele honderden had geselecteerd om te gaan bewerken. Vervolgens had ik nog een dag of twee nodig om de geselecteerde foto’s te bewerken. In 2014 gaf ik mezelf een paar maanden de uitdaging om alleen in JPEG te schieten. Dit was behoorlijk eng en het maakte me erg nerveus. In 2016 deed ik het nog een keer, dit keer voor een heel jaar en vervolgens ben ik ermee doorgegaan.
Wat staat er op je bucket list qua fotografie?
Een Indiase bruiloft! Ik hou van praal en muziek en lekker lang feesten. Ongetwijfeld een uitputtende uitdaging, maar ik kijk er naar uit!