Fujifilm GF 100-200mm f/5.6 R LM OIS WR
Hier is de eerste telezoom voor het middenformaatsysteem van Fujifilm. Met 80 tot 160 mm (KB) bedient dit objectief een belangrijk bereik. Maar hoe goed is de beeldkwaliteit?
De eerste telezoom voor het middenformaatsysteem van Fujifilm.
Inzoomen betekent beeldkwaliteit inleveren – en zeker bij een middenformaatcamera. Om die reden zouden critici de Fujifilm GF 100-200mm f/5.6 R LM OIS WR met argusogen kunnen bekijken. Maar de ingenieurs van Fujifilm hebben duidelijk hun best gedaan om met hun eerste telezoom aan te kunnen haken bij de uitstekende kwaliteit van hun primelenzen. Wat betreft de beeldkwaliteit is de prestatie allesbehalve laag. Op andere vlakken hebben we wel wat minpunten gevonden.
Verrassend licht
Vooral als het over lichtsterkte gaat, kan er nog wel wat worden verbeterd. Een open diafragma van f/5.6 is voor veel professionele fotografen slechts iets waar ze ooit van gehoord hebben. Maar nu siert dit getal een objectief van 2000 euro. Het gewicht van de 100-200mm lens blijft alleszins binnen de perken, ook al is ongeveer een kilo niet bepaald licht. Maar in combinatie met de body van de GFX 50S voelt het geheel toch heel evenwichtig aan. Desondanks is het aan te raden twee handen te gebruiken, of in elk geval één hand op de niet-afneembare statiefgondel te houden – ondanks dat de lens beschikt over beeldstabilisatie.
De beeldstabilisatie lijkt sowieso in de meeste situaties waarin je deze lens zult gebruiken niet echt nodig te zijn. Voor brandpuntsafstanden van 79 tot 158 mm (omgerekend naar KB) zijn vooral portretten, wildlife en sportfotografie geschikt. Bij dat soort fotografie gebruik je meestal korte sluitertijden van minimaal 1/125 seconde en dan heb je maar een beperkte beeldstabilisatie nodig. Maar wanneer je – ondanks dat de afbeeldingsmaatstaf met een 0,2-voudige vergroting vrij beperkt is – een stilleven wilt schieten bij matige lichtomstandigheden, dan heb je er wel wat aan. Bij 160 mm zien zelfs foto’s die gemaakt zijn met een sluitertijd van slechts 1/30 seconde er nog haarscherp uit.
“Uitstekend telezoom-objectief voor portretten, wildlife en ander onderwerpen op afstand.”
Opmerkelijk, zeker voor een hoge resolutie van 50 megapixel (bij een later model zelfs 100 megapixel), waarbij zelfs de kleinste beweging wordt bestraft met een lichte onscherpte.
Zoom op het niveau van een objectief met vaste brandpuntsafstand
Haarscherp is trouwens geenszins overdreven. Zowel volledig uit- als ingezoomd levert het objectief samen met de 50-megapixel-sensor uitstekende foto’s. Zelfs de fijnste structuren, zoals de vacht van een dier, wordt door de lens nauwkeurig gevangen. Een kleiner diafragma tot f/32, dat je met de nauwkeurige diafragmaring kunt instellen, is daarom alleen nodig als je een grotere scherptediepte wenst. Die valt vanwege de middenformaatsensor en lange brandpuntsafstand relatief laag uit. Alles buiten het scherptebereik verdwijnt in een aangename onscherpte. Het is duidelijk dat je hier geen detailarme bokeh kunt verwachten zoals bij een lichtsterk objectief van f/2.
Maar de negen elektronisch aangedreven diafragmalamellen zorgen voor een mooie onscherpte en zorgen voor mooi ronde lichtpunten. En evenals de hoge scherpte in het hele beeldveld, is ook de kwaliteit van het objectief indrukwekkend. Of je nu kijkt naar vignettering of chromatische aberraties, de GF 100-200mm levert topprestaties.
Solide, maar niet perfecte AF
De autofocus valt ook op in positieve zin, al had de snelheid iets hoger gekund. Maar gezien de geweldige foto’s die de grote, zware lens levert, is de iets lagere snelheid waarschijnlijk niet moeilijk te accepteren – zeker omdat de aangenaam stille AF keer op keer erg doeltreffend is. Uitzonderingen zijn we slechts een paar keer tegengekomen. Het heeft meer dan twee jaar geduurd voor de eerste telezoom voor GFX-systemen het levenslicht zag, maar het was het wachten waard. Een iets hogere lichtsterkte was fijn geweest, vooral bij portretten. Maar daarvoor krijg je wel een (voor een middenformaatsensor) relatief compact objectief.