Twee hobby’s combineren (in dit geval concerten bezoeken en fotograferen) en daar je beroep van maken - dat is precies wat fotograaf Marcel Krijgsman heeft gedaan.
-
De concertfoto’s van Marcel Krijgsman.
Wanneer hij zijn eerste camera in handen had, weet hij niet meer precies. Marcel Krijgsman was altijd samen met zijn vader in de weer met foto- en filmcamera’s en al op jonge leeftijd zag hij foto’s van de steenkolenmijnen in Limburg, die hem mateloos fascineerden. Hij was altijd omringd door fotografie en toen hij tijdens zijn opleiding aan de PABO een ‘vrij vak’ moest kiezen, hoefde hij niet lang na te denken.
Marcel oefende zijn hobby jarenlang uit tijdens vakanties en familie-uitjes, en ergens halverwege 2000 kocht hij een digitale camera. Daarmee ging hij naar een jongerensoos een dorp verderop, om naar bandjes te kijken en een paar foto’s te maken. In 2008 vroeg de lokale afdeling van 3voor12 of ze foto’s van hem mochten gebruiken, die hij in Groesbeek in een jongerensoos had gemaakt. Dat vond hij prima en hij was daar ook enorm trots op.
Na een ingrijpende operatie in 2010 besefte Marcel dat het leven zeer kort kan zijn en dat je eigenlijk zoveel mogelijk moet doen wat je leuk vindt. Hij concludeerde dat foto’s maken hem enorm veel energie oplevert en plezier geeft. Zodoende is hij een klein bedrijfje gestart naast zijn toenmalige kantoorbaan.
Die twee zaken begonnen al snel te wringen en eind 2014 besloot Marcel om full-time als fotograaf aan de slag te gaan. Hij begon als freelancer bij een aantal tijdschriften en timmerde ondertussen als concertfotograaf aan de weg door voor een paar festivals aan de slag te gaan. Later ging hij als concert- en festivalfotograaf voor een van Nederlands grootste persbureaus werken.
Marcel geniet van de combinatie van verschillende soorten fotografie, waarin hij zijn creativiteit volledig kwijt kan. In alle gevallen komt het er op neer dat hij hét moment wil vastleggen. Concerten legt hij het liefst net zo vast als de bezoekers het zien en ervaren. Zijn portretten voor tijdschriften zijn zelden statisch - daar wil hij graag iets van de betreffende persoon in laten terugkomen.
Hij gebruikt doorgaans twee Canon 1DX Mark II-camera’s, met enorm uiteenlopende lenzen. Soms gebruikt hij prime lenzen van 50 of 85mm, maar ook 11-24mm, 16-35mm, 24-70mm en 70-200mm objectieven schroeft hij erop. Soms gaat er een fish-eye mee, maar dat is eerder een uitzondering. En wanneer hij ergens achterin de Ziggo Dome wordt neergezet, gebruikt hij een 600mm objectief. Verder heeft hij vorig jaar een Fuji X-T2 gekocht voor reportagewerk, vooral omdat die licht is en hij daarmee niet opvalt tussen de mensen. Nadeel is wel dat communicatiemedewerkers hem dan niet serieus nemen. Totdat ze een dag later zijn foto’s in Volkskrant, Trouw, NRC of op tv terugzien!
ISO 3200 | f/4.5 | 1/160 s | 16 mm
De Staat wist dit jaar AFAS Live volledig uit te verkopen.
Iets wat in de Nederlandse muziekgeschiedenis best bijzonder is. Omdat ik die dag van dichtbij mee mocht maken, zag ik ook de trots van deze toffe gasten van hun gezicht afstralen. En dat kwam weer ten goede aan een
ongelofelijk toffe show.
Marcel Krijgsman Marcel Krijgsman fotografeert veel muziek voor Volkskrant en Het Parool. Hij werkt samen met onder andere Blaudzun, De Staat en Navarone, en werkt als nieuwsfotograaf voor ANP/ Hollandse Hoogte.
De Nederlandse band DeWolff in De Effenaar in Eindhoven. Net toen ik achterin de zaal stond, dook hij het publiek in. Door goed te kijken stond ik direct in zijn lijn waardoor er een soort piramide ontstaat tussen gitarist en publiek.
ISO 1250 | f/3.5 | 1/125 s | 200 mm
ISO 4000 | f/2.8 | 1/200 s | 16 mm
In een zaal ben ik niet alleen met de act bezig, maar ook met het publiek. In dit geval fans van Lil’ Kleine. Ik wist dat ze allemaal met hun telefoons klaar zouden staan tijdens zijn optreden op Huntenpop in 2018. Op het moment dat hij het podium op kwam, realiseerde ik mij wat ik achter me had: confetti, tegenlicht, silhouetten en mobiele telefoontjes. In mijn ogen een heerlijk kleurrijke plaat die concertbeleving anno nu weer geeft.
ISO 2500 | f/7.1 | 1/200 s | 25 mm
Voor een zakelijk magazine moest ik een cover maken van de directeur van een hotel in Utrecht. Zij hadden net een schommel in een vergaderruimte opgehangen. En het leek mij wel tof om daar iets mee te doen. Gelukkig zag hij er de humor er van in en wilde maar wat graag meewerken.
ISO 3200 | f/2.8 | 1/5000 s | 28 mm
Voordat de zanger van Foals op Lowlands het publiek in duikt, giet hij nog even een fles water over zich heen. Heerlijk om die druppels op die manier op te vangen.
Al een aantal jaar werk ik samen met de band Navarone. Dit jaar waren ze de openingsact voor Bon Jovi in het Goffertpark in Nijmegen. Ik had een ultieme foto in mijn hoofd en dat was de band samen met ruim 50.000 toeschouwers vastleggen. Met mensen tot zover je kan kijken.
ISO 800 | f/5.6 | 1/2500 s | 16 mm
Als muziekfotograaf maak ik graag een uitstapje naar dans. Enerzijds omdat dat ook actie is, anderzijds omdat het soms onvoorspelbaar is in mijn ogen. Waar je muziek redelijk kunt ‘lezen’, is het bij dans en ballet scherp blijven tot de laatste seconde om net die ene actie te pakken.
ISO 5000 | f/2.8 | 1/160 s | 125 mm
In 2018 stond N.E.R.D. op Lowlands. Als de tent drie keer zo groot was geweest, was deze ook gevuld. Het publiek stond echt bizar ver rondom de tent om maar wat op te vangen van de band. Heerlijk om op deze manier de sfeer op een festival te kunnen pakken.
ISO 3200 | f/2.8 | 1/50 s | 23 mm
ISO 4000 | f/5.6 | 1/500 s | 35 mm De Staat wist in 2017 vier avonden in Nijmegen volledig uit te verkopen met een bijzondere show: In The Round. Een avond waar het podium midden in de zaal stond en het publiek eromheen.
ISO 4000 | f/9.0 | 1/250 s | 300 mm Pink stond in de Johan Cruijff Arena. Op YouTube had ik al diverse shows van haar bekeken en wist wat mij te doen stond. Vanaf de eerste seconde scherp zijn want ze gaat direct los. Op dat moment loont het om thuis ‘je huiswerk’ gedaan te hebben.
ISO 4000 | f/2.8 | 1/200s | 24 mm
The Bloody Beetroots stonden op Lowlands en ik wist dat de bassist bekend stond om twee dingen: springen en het publiek ingaan. Nadat ik de sprong gefotografeerd had, ging hij vrij snel naar de hekken. Ik had de juiste positie gekozen en door een beetje over te hellen kon ik het beeld maken waardoor het publiek een belangrijke rol in de foto speelt.