Meer dan een moment.

Woorden zijn onnodig waar beelden spreken, in Sinking Cities toont Cynthia het verhaal van een stad die letterlijk ten onder gaat. Jakarta is het decor waar het verhaal van Ibu Sarmini zich afspeelt, een dame met een unieke kijk op haar realiteit. Mevrouw Sarmini is een van de weinigen in haar omgeving die begrijpt wat er aan de hand is met haar stad en wat de implicaties zijn wanneer er niets verandert. Sarmini haar perceptie is anders dan die van haar stadsgenoten, zo óók ziet zij haar situatie anders dan Cynthia. Na een intense regenval van 24 uur stond half Jakarta onder water. Vlak daarna belde Cynthia met Sarmini. Vervolgens vertrok Cynthia richting het huis van Sarmini. Normaliter was dit een reis van een klein half uur, maar vanwege alle chaos die was ontstaan door de zware regenval duurde dezelfde reis nu anderhalf uur. Eenmaal bij de wijk aangekomen kon de taxi niet verder vanwege het water, Cynthia moest te voet verder. Tussen de wijk van Sarmini en daar waar Cynthia stond was een brug, maar deze was door het hoge water niet meer zichtbaar. Andere inwoners toonden Cynthia waar ze moest lopen, met haar cameratas boven haar hoofd en het water tot haar middel liep zij over een brug die niet zichtbaar was. Eenmaal in de wijk van Sarmini aangekomen zakte het water tot haar enkels. Tijdens het telefoongesprek dat Cynthia en Sarmini hadden vroeg Cynthia expliciet of er sprake was van Banjir (overstroming) waarop Sarmini antwoordde met Tidak (nee). Vervolgens gaf Cynthia haar telefoon aan een Indonesische vriend die dezelfde vraag nogmaals stelde, wederom zei ze Tidak – ferm in haar toon. Onderweg richting de wijk van Sarmini, wist Cynthia dat de nee van Sarmini niet waar kon zijn. Eenmaal bij het huis van Sarmini aangekomen liep zij binnen bij een vrouw die zat te wachten op haar man. Midden in de woonkamer zat daar een solitaire Sarmini. Zij maakte een kalme indruk, in haar allure straalde zij een bepaalde rust uit. Niets wat die dag was gebeurd was haar vreemd. Cynthia vroeg haar ironisch,

Banjir?