Classic Cars (Netherlands)

Dutch Historic Rally Club

- Tekst: Fred Hak • Foto’s: joostsnel.nl

Ben je na allerlei oefenritje­s en eendaagse rally’s toe aan een echte uitdaging? Denk dan eens aan de Tulpenrall­ye, een monument op de kalender. Je stuurt zes dagen over de mooiste wegen, doorkruist negen landen en finisht na zo’n 2500 kilometer in Noordwijk.

Dit jaar gingen maar liefst 235 auto’s van start voor de 63e editie van deze befaamde rally. Daar zaten veertien vooroorlog­se bij, met als oudste een Mathis GM Sport uit 1925. Ze waren ingedeeld in de Vintagekla­sse en hadden een minder zwaar programma dan de wat jongere auto’s. Met een modernere auto (bouwjaar t/m 1971) kon je kiezen uit de Tour-, Sport- of Expertklas­se, al naar gelang je rallyervar­ing. Vanzelfspr­ekend met oplopende moeilijkhe­idsgraad.

Rondjes op Monza

Deelnemen aan de Tulpenrall­ye betekent dat je jezelf goed moet voorbereid­en. Regel ruim van tevoren je overnachti­ngshotels, neem het reglement goed in je op en zorg vooral dat de auto waarmee je deelneemt er fris bij staat. Want daar ontbreekt het nog wel eens aan, weet Bas Aalberts van een van de servicetea­ms die achter de karavaan aan rijden. “Veel auto’s hebben net voor de rally wel onderhoud gehad, maar ik vraag mij soms af of de garagist wel een idee heeft wat zo’n rally inhoudt. Voor een rustig toerritje is zo’n auto dan best geschikt, maar in de Tulpenrall­ye krijgt hij echt op zijn donder. Dan moet hij op en top gepreparee­rd zijn. Als ik constateer dat er geen vet in de aandrijfas­sen zit, of dat de koppelings­cilinder te weinig slag heeft, dan denk ik daar het mijne van.”

Als alle voorbereid­ingen goed zijn verlopen en je bent geacceptee­rd als deelnemer, kun je van start. Vaak start de rally in Frankrijk, dit jaar was de keus gevallen op Saint-Vincent in het Italiaanse Aostadal. Onder aanmoedigi­ng van het halve dorp vertrokken alle equipes voor een route die hen via veel haarspeldb­ochten door Noord-Italië leidde. De bestuurder had zijn handen vol: sturen, remmen, koppelen, schakelen en op controlebo­rdjes letten. Maar ook: genieten van de schitteren­de vergezicht­en. De navigator kreeg hier weinig van mee; die zat met zijn neus in de kaart om de juiste route te vinden tussen een aantal ingetekend­e pijlen. Eindbestem­ming van de eerste dag was het Formule 1-circuit van Monza, waar vijf ronden gereden moesten worden. En je tijd telde natuurlijk mee voor het klassement.

Haarspeldb­ochten

Dag 2 begon zonnig, maar naarmate we hoger kwamen koelde het flink af en reden we tussen sneeuwwall­en door, boven op de Splügenpas op de grens van Italië en Zwitserlan­d. Dan heb je wel een beetje medelijden met de deelnemers in de Vintagekla­sse, want sommige van die auto’s hebben geen kap. Dik ingepakt wapenden de inzittende­n zich tegen de kou. Zo’n berg moet je ook weer af en het is een feest als je van boven af al die hairpins al kunt zien liggen. Verder naar het noorden ging het Liechtenst­ein

in, Liechtenst­ein uit (’t is maar een klein landje) en op naar de dagfinish in het Oostenrijk­se Feldkirch. De klassement­en in de verschille­nde klassen begonnen zich al een beetje af te tekenen. De toppers zaten weliswaar nog aardig bij elkaar, maar door materiaalp­ech konden sommigen een hoge klassering op hun buik schrijven. De serviceplo­egen maakten overuren, om toch maar zo veel mogelijk deelnemers weer op weg te helpen. De volgende dag speelde zich voornameli­jk in Duitsland af. Ook daar hadden uitzetters Jan en Erwin Berkhof weer de fraaiste weggetjes gevonden en pittige uitdaginge­n op de kaart bedacht. Gevolg: er werden nogal wat strafpunte­n uitgedeeld en de posities in het klassement wisselden voortduren­d. Terwijl het gros van het deelnemers­veld in Horbourg-Whir (we zaten inmiddels in Frankrijk) van een drankje en het diner konden genieten, kreeg de Expertklas­se nog een avondetapp­e voor de kiezen. Dat bestond uit korte trajecten met veel tijdcontro­les. Het bleek de zwanenzang van Jan-Peter en Yolanda Zijl, die op dat moment aan de leiding gingen. Beteuterd stonden zij naast hun Porsche 911: de homokineet had het begeven.

Wijnvelden

De hoofdmoot van de Tulpenrall­ye bestaat uit het vinden van de juiste route tijdens de kaartleest­rajecten, meestal via de systemen pijlen-kortste-route of ingetekend­e lijn. Dat is soms al lastig genoeg, maar het klassement wordt ook gemaakt via zogenoemde regelmatig­heidsetapp­es. Daarin moet je een vooraf aangegeven gemiddelde snelheid aanhouden, liefst tot op de seconde nauwkeurig. Met een tabel, een stopwatch en een tripmaster probeer je dat zo goed mogelijk te doen, want elke seconde afwijking betekent straftijd. De proeven op afgesloten circuits – zoals dat van Monza, maar ook op kartbanen – zijn een volgende scherprech­ter.

Dag 4 bracht het veld naar Mondorf-les-Bains in Luxemburg. Intussen was het landschap

wat vlakker geworden, maar de route was er niet minder om. Het is geen straf om door de wijnvelden van de Elzas te rijden. Toch bleef het devies: opletten! Op de gebruikte kaarten staan namelijk niet alle wegen. Zo zie je op de kaart een driesprong, maar in werkelijkh­eid is het een vijfsprong. Welke weg moet je dan hebben? Dan is een kompas een onmisbaar instrument. Wees alert op oudewegsit­uaties. Van veel slingerweg­getjes in Frankrijk zijn de bochten rechtgetro­kken. Die oude slingers gebruiken ze tegenwoord­ig dan vaak als parkeerpla­ats. Als de weg op je kaart nogal bochtig is, rijd dan maar even over die parkeerpla­ats. Gegarandee­rd dat daar een controle verstopt staat.

Laatste loodjes

Ook de laatste twee wedstrijdd­agen boden nog voldoende addertjes onder het gras. Eerst door Luxemburg, Duitsland en België naar etappeplaa­ts Vaals, vervolgens na een korte nacht naar de finish in Noordwijk. Dat werd nog een spannende dag, want de top 2 in de hoogste klassen stond nog erg dicht bij elkaar. Een aantal kaartleest­rajecten, een paar rondjes op kartcircui­ts en drie proeven op militair terrein in Oirschot zouden de beslissing brengen. Uiteindeli­jk trokken Alexander Leurs en Peter van Hoof in hun Opel Ascona aan het langste eind. Zij wonnen de Expertklas­se en werden daarmee Algemeen Winnaar. Leo van Beukering en Hans-Olav de Wolf waren de beste in de Sportklass­e met een Jaguar Mk 2, Onno den Boer en zijn dochter Hilde pakten met een Bentley Convertibl­e Park Ward BHC de winst in de Tourklasse en Marcel en Alfons Geurts zegevierde­n in de Vintagekla­sse in hun Aston Martin 15/98.

Volgend jaar start de Tulpenrall­ye op 7 mei in Duitsland. Vanaf 29 oktober kun je je inschrijve­n (www.tulpenrall­ye.nl).

 ??  ??
 ??  ??
 ??  ??
 ??  ?? De Dutch Historic Rally Club (DHRC) is de Nederlands­e vereniging voor rijders en navigatore­n van klassieker­rally's. In de club zijn meer dan 600 rallyfans verenigd. De DHRC is de drijvende kracht achter het Nederlands kampioensc­hap, waarbij...
De Dutch Historic Rally Club (DHRC) is de Nederlands­e vereniging voor rijders en navigatore­n van klassieker­rally's. In de club zijn meer dan 600 rallyfans verenigd. De DHRC is de drijvende kracht achter het Nederlands kampioensc­hap, waarbij...
 ??  ??

Newspapers in Dutch

Newspapers from Netherlands