Systeemcamera's van Sigma en Hasselblad
Wat resolutie betreft was Sony's A7R II lange tijd de onbetwiste winnaar onder de systeemcamera's. Maar nu is er concurrentie van Sigma en Hasselblad. Hasselblad mengt zich zelfs in de strijd met een middenformaat-sensor met een resolutie van 50 megapixel. Het ontwerp van de spiegelloze X1D is indrukwekkend. De behuizing is erg goed afgewerkt en de grip is uitstekend dankzij het geruwde oppervlak en diepe inkepingen in de handgreep.
Qua grootte en gewicht is de camera vergelijkbaar met de Leica SL, maar in vergelijking met andere middenformaat-camera's lijkt hij zo licht als een veertje. Net als bij de rest van de huidige digitale toestellen van Hasselblad navigeer je met een touchscreen door de menu's. Dat gaat heel makkelijk en vloeiend en deed ons een beetje denken aan de Leica SL, die ook met een nieuwe manier van bedienen werkt. De zoeker van de Hasselblad X1D doet wel onder voor die van de SL: in plaats van 4,4 miljoen pixels biedt hij slechts 2,36 miljoen pixels. Bij een body van ruim 9500 euro zou je toch wel een hogere resolutie verwachten.
De X1D is een belangrijk model voor Hasselblad. De markt voor middenformaatcamera's staat al jaren onder druk, deels door de full-frame CMOS-sensoren met hoge resoluties in camera's met en zonder spiegel. De hoge lichtgevoeligheid en snelle autofocussystemen van deze camera's doen het goed. Het middenformaat blijft hier al tijden bij achter. Pas sinds de CMOS-technologie ook in dit marktsegment doordringt, worden de toestellen capabeler en moderner. In eerste instantie brengt Hasselblad twee eigen objectieven op de markt. Dankzij eveneens verkrijgbare adapters kun je ook de objectieven van het H-systeem blijven gebruiken.
Foveon-chip voor systeemcamera's
Sigma verrijkt de markt voor systeemcamera's met twee sd
Quattro camera-modellen. Die zijn gebaseerd op het spiegelreflexsysteem SD1-Merril en gebruiken de wat oudere Foveon X3 direct-image-sensor. Die heeft drie aparte lagen fotodiodes voor rood, groen en blauw. Onder optimale lichtomstandigheden hebben de foto's van Sigma een verbazingwekkend detailcontrast. Maar als de ISO-gevoeligheid bijvoorbeeld bij schemering omhoog moet, wordt de beeldkwaliteit fors minder, zoals de voorbeeldfoto's op de volgende pagina's laten zien. Bij de gewone sd Quattro heeft de bovenste laag van de sensor een resolutie van 19 megapixel. Door alle lagen van de sensor bij elkaar op te tellen komt Sigma tot een waarde van 39 megapixel. Bij de H-variant kom je op die manier uit op een resolutie die overeenkomt met een 51-megapixel resolutie bij een traditionele sensor met Bayerfilter.
Nieuw systeem, bekende vatting
Sigma heeft de camera's uitgerust met zijn vertrouwde type SA-lensvatting. Je kunt daardoor meteen kiezen uit meer dan 30 Sigma-lenzen. Op die manier vermijdt Sigma het probleem van nieuwe systemen waar bij de introductie vaak slechts twee of drie lenzen voor te krijgen zijn. Sigma doet daarmee alleen ook afstand van het grote voordeel van systeemcamera's. De sd Quattro is een fors toestel met een design waar je aan moet wennen. Het doet een beetje denken aan de Pentax K-01. Die gebruikte de K-vatting van Pentax en kon daardoor ook meteen beschikken over het grote aanbod aan Pentaxlenzen. Ook de K-01 was een flink apparaat, dat qua gewicht of grootte geen voordelen bood ten opzichte van traditionele spiegelreflexcamera's. Wat voor bestaansrecht had die camera dan wel? Eigenlijk geen. Na
Hasselblad en Sigma begeven zich pas sinds kort op de markt van systeemcamera's. De focus ligt in eerste instantie op hoge resoluties.
ongeveer een jaar kwam er een einde aan de K-01, terwijl de systeemcamera's van de Q-serie van Pentax nog steeds bestaan. Die werken dan alleen slechts met een compactcamerasensor.
Sigma zal met het sd Quattro-systeem vast een niche groep fotografen aanspreken. De camera's zijn vooral geschikt voor mensen die onder ideale omstandigheden erg veel waarde aan scherpte hechten. (mdt)